ΟΙ ανασκοπήσεις στο τέλος της χρονιάς είθισται να γίνονται μετά το τέλος του πρώτου γύρου. Τα συμπεράσματα μετά το πρώτο μισό του πρωταθλήματος. Που στην προκειμένη περίπτωση ολοκληρώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο. Τι όμως μπορεί ν’ αλλάξει σε επίπεδο εικόνας και εντυπώσεων σ’ αυτή τη μία αγωνιστική που απομένει; Εχουμε λοιπόν και λέμε: Μπορεί ο Φορτούνης να βγάζει μάτια. Κουλούρης – Πρίγιοβιτς να τα παστελώνουν. Αφειδώς. Βαρέλα – Κρέσπο να είναι μακράν το καλύτερο αμυντικό δίδυμο. Μπουζούκης –  Χατζηγιοβάνης να ξαναφέρανε τον κόσμο του Παναθηναϊκού στα γήπεδα. Πρωταγωνιστές σ’ αυτό το πρωτάθλημα είναι οι προπονητές. Με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Ο Λουτσέσκου, ο Μαρτίνς, ο Κάναντι, ο Δώνης, Ουζουνίδης, ο Δέλλας. Με τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή χειμώνα, με 13 νίκες στα 14 ματς, ποιος θα θυμάται τον Μάιο, ότι στον όμιλο του Γιουρόπα με Μπάτε και Βίντι, η ομάδα πήρε τρεις βαθμούς;

Φυματικά

ΤΟ ζητούμενο είναι το πρωτάθλημα κι αυτός που θα το πάρει ύστερα από 34 χρόνια θα γράψει Ιστορία. Κι ο Λουτσέσκου (παρά το γεγονός ότι απομένουν ακόμα 16 παιχνίδια) είναι τόσο κοντά. ΟΚ, ο ΠΑΟΚ δεν ενθουσιάζει με την απόδοσή του. Κερδίζει φυματικά κι ενίοτε και με την εύνοια της τύχης (βλέπε διπλά σε Καραϊσκάκης και Βικελίδης). Είναι αρκετά κάτω σε σχέση με το δεύτερο μισό της περυσινής σεζόν που ολοκληρώθηκε θριαμβευτικά με τη κατάκτηση του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ. Στο ποδόσφαιρο όμως μετράει το αποτέλεσμα και σ’ αυτόν τον τομέα ο Ραζβάν Λουτσέσκου κερδίζει κατά κράτος. Για τον Πέδρο Μαρτίνς τα είπαμε και τη Δευτέρα. Καθρέφτης της (εξαιρετικής) δουλειάς του το γήπεδο. Ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι στο -8 από την κορυφή. Μπορεί να μην έχει κερδίσει ούτε ένα ντέρμπι, αλλά είναι κατά γενική ομολογία η ομάδα που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο. Κι η μοναδική που συνεχίζει στην Ευρώπη.

Σφήνα

ΕΝΑΣ προπονητής που μιλάει λίγο (αν όχι ελάχιστα) και δουλεύει πολύ. Αν και Πορτογάλος, δεν έχει καμιά σχέση με το μίζερο ποδόσφαιρο, που όλα γίνονται θυσία στον βωμό του αποτελέσματος. Ο Ολυμπιακός βγαίνει με πολλούς ποδοσφαιριστές στην επίθεση. Τα πλάγια μπακ Ομάρ και Κούρτης πατάνε στην αντίπαλη μικρή περιοχή. Ο Ολυμπιακός προσφέρει θέαμα, ευχαριστεί τον κόσμο του κι έχει προοπτική για να γίνει ακόμα καλύτερος. Το να το κάνει μία φορά ο Ατρόμητος γίνεται. Το να ξαναχώνεται δεύτερη κολλητή σεζόν σφήνα στους μεγάλους, είναι έργο Νταμίρ Κάναντι. Σε καμιά περίπτωση από φάτσα δεν θυμίζει προπονητή. Τα χαρακτηριστικά του δεν έχουν σκληράδα και παραπέμπουν περισσότερο σε δημοδιδάσκαλο και λιγότερο σε άνθρωπο του ποδοσφαίρου. Τη δουλειά του όμως την κάνει μια χαρά. Σε κάποια παιχνίδια (όπως αυτό με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ) η επιλογή του, σε φουλ αμυντικές επιλογές, κάνει την ομάδα του αντιαισθητική. Τα αποτελέσματα όμως τον δικαιώνουν.

Οικογένεια

Ο Ατρόμητος έχει μάθει να κερδίζει. Εχει συνοχή, έχει ουσία, είναι δυσκολοκατάβλητος. Για να τον κερδίσουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός φτύσανε αίμα. Εχασε τον περσινό MVP, τον Ουάρντα, αλλά βρήκε τη λύση στον Κουλούρη και πάει κάντερ. Στην περίπτωση Ουζουνίδη – ΑΕΚ ισχύει το οξύμωρο: να έχουν μετανιώσει και οι δύο. Και η ΑΕΚ που τον επέλεξε και αυτός που δέχτηκε τη δουλειά. Και να έχουν δίκιο και οι δύο. Ούτε αυτός δικαίωσε τις προσδοκίες, ούτε όμως η διοίκηση τον στήριξε με τις επιλογές της. Μεταγραφές που δεν συνάδουν με πρωταθλητισμό και καρατόμηση τριών σημαντικών ποδοσφαιριστών (Σιμόες, Μπακασέτας, Λαμπρόπουλος) που προκάλεσε επιπρόσθετο πρόβλημα. Με τον προπονητή να κατηγορεί τους ποδοσφαιριστές και τη διοίκηση να αποκεφαλίζει όσους δεν δέχονται να ανανεώσουν με τους δικούς της όρους, το περίφημο «είμαστε μια οικογένεια», πήγε περίπατο.

Πακέτο

ΣΤΗΝ ΑΕΚ λες και μετά την πρόκριση στους ομίλους (κι αυτό πιστώνεται στον προπονητή) κατέβηκε ο διακόπτης. Στους ομίλους κατέρρευσε, ενώ στο πρωτάθλημα από τον Οκτώβριο και μετά δεν βλέπεται. Οι ευθύνες του Ουζουνίδη είναι δεδομένες και το να ποντάρεις ότι θα τελειώσει τη σεζόν θα είναι 100% λάθος επιλογή. Ποιος να το έλεγε λοιπόν στη αρχή της σεζόν ότι η πρωταθλήτρια ΑΕΚ, μία στροφή πριν από το φινάλε του πρώτου γύρου, θα έχει έναν λιγότερο βαθμό από τον Παναθηναϊκό των χιλίων προβλημάτων. Και της απαγόρευσης μεταγραφών. Δεν είναι θαυματοποιός ο Γιώργος Δώνης. Είναι ένας έμπειρος και μοντέρνος προπονητής που εξελίχθηκε κι αυτό πιστοποιείται από τη δουλειά του. Εμπιστεύθηκε τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, τους καθοδήγησε, τους έδωσε ρόλους στην ομάδα και στο παιχνίδι. Εφτιαξε μια ομάδα που τρέχει, αλλά ταυτόχρονα παράγει ποδόσφαιρο. Το συνολικό πακέτο που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός είναι κάτι πρωτόγνωρο στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Κόντρα

ΣΤΗΝ ΑΕΚ δεν του έδωσαν πίστωση χρόνου στα δύσκολα. Στον Ατρόμητο απέτυχε. Ο λόγος για τον Τραϊανό Δέλλα κι αυτό που εμφανίζει στον Παναιτωλικό. Μια μικρή ομάδα να παίρνει νίκες και βαθμούς παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο. Κι όχι με τον αντιπαθητικό τρόπο της Ξάνθης. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη η κόντρα σήμερα το απόγευμα με τον Γιώργο Δώνη.