Τα βραβεία που δίνουν κάθε χρόνο στο τέλος της χρονιάς οι αθλητικοί συντάκτες προκαλούν ένα πλήθος από σχόλια, καθώς κάμποσα από αυτά μοιάζουν κατά καιρούς ανεξήγητα: θυμίζω ότι δεν έχει βραβευτεί ποτέ ως καλύτερος προπονητής ο Ερνέστο Βαλβέρδε, που μάλιστα μια χρονιά έχασε το έπαθλο από την αδελφή του Πάνου Καμμένου, τότε προπονήτρια της Βουλιαγμένης στο πόλο. Οπως και να ‘χει, για ένα ομονοούμε άπαντες: το βραβείο του καλύτερου αθλητή το κερδίζει παμψηφεί χρόνια τώρα ο εικονιζόμενος στο σκίτσο της Εφης Ξένου βασιλιάς του ελληνικού αθλητισμού Λευτέρης Πετρούνιας. Η διαφορά του από τον δεύτερο είναι τόσο μεγάλη που δικαίως οι ψήφοι που παίρνει δεν ανακοινώνονται: αν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας γινόταν γνωστό, θα έπρεπε το βραβείο του καλύτερου αθλητή να αποκτήσει ισοβίως το όνομά του και ο ίδιος να τεθεί του χρόνου εκτός ψηφοφορίας, αφού μοιάζει αδύνατο να χάσει από κάποιον.

Κάθε φορά που αναφέρομαι στον Πετρούνια θέλω να υπενθυμίζω ότι πρόκειται για μια μοναδική περίπτωση έλληνα αθλητή. Φέτος έγινε ο πρώτος αθλητής στην Ιστορία που κατέκτησε μέσα στον αιώνα μας τρεις διαδοχικούς τίτλους σε παγκόσμια πρωταθλήματα ενόργανης ανδρών: κανένας άλλος σπεσιαλίστας δεν έχει πετύχει κάτι ανάλογο στην τελευταία εικοσαετία. Στην Ντόχα, όπου έγινε το τελευταίο παγκόσμιο πρωτάθλημα, το επιχείρησαν ο Κένζο Σιράι και ο Μαξ Γουίτλοκ στον πλάγιο ίππο, ωστόσο κανένας από τους δύο δεν κατάφερε να κερδίσει. Το κατάφερε ο Πετρούνιας με το χέρι λαβωμένο νικώντας τον πόνο και προσφέροντάς μας μια εξαιρετική αθλητική ιστορία.

Σύμβολο

Ο Λευτέρης δεν είναι μόνο οι νίκες και οι επιδόσεις του: είναι ένα σύμβολο του ελληνικού αθλητισμού. Εμφανίστηκε μέσα στην κρίση και ήρθε για να μας θυμίσει ότι ακόμα και στα δυσκολότερα χρόνια του ελληνικού αθλητισμού μπορεί να γίνουν θαύματα. Είναι ένας αληθινός σταρ που δείχνει τη σημαία της Ελλάδας χαμογελώντας, ώστε να μην ξεχνάμε πως για αυτή γίνονται όλα. Είναι απίστευτα χαρισματικός και συγχρόνως προσγειωμένος. Κάνει απλησίαστες από τους αντιπάλους του επιδόσεις και την ίδια στιγμή με την απλότητά του σου θυμίζει πως η επιτυχία δεν πρέπει να σου παίρνει τα μυαλά: τη διαχειρίζεται όπως ακριβώς πρέπει. Ο Πετρούνιας είναι ο πιο cool από τους πρωταθλητές που έχουν υπάρξει στη γυμναστική και όχι μόνο – είναι φτιαγμένος από αυτό το μέταλλο της γοητευτικής απλότητας που έχουν ο Σπύρος Γιαννιώτης και ο Πύρρος Δήμας, δύο άλλοι που συγκίνησαν τον κόσμο πρώτα από όλα ως άνθρωποι. Δεν χωράει αμφιβολία πως θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί για χρόνια με όπλο αυτό το γιγάντιο χαμόγελο που σου θυμίζει πως η ζωή είναι ωραία όταν είσαι τίμιος απέναντί της και δεν περιμένεις δώρα αλλά παλεύεις για να γίνεις καλύτερος. Τον βλέπω και αναρωτιέμαι αν μας αξίζει.

ΕΡΤ

Τελευταία αυτή την ερώτηση την κάνω ρητορικά: δεν μας αξίζει. Την περασμένη Κυριακή ο Πετρούνιας, μετά τη βράβευσή του από τον ΠΣΑΤ εμφανίστηκε στην «Αθλητική Κυριακή» της ΕΡΤ. Η πρόσκλησή του ήταν επιβεβλημένη διότι η συγκεκριμένη εκπομπή πρέπει να προβάλλει τους αθλητές και τα κατορθώματά τους κι όχι να ασχολείται μόνο με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τις εντάσεις του πρωταθλήματος, με ενότητες για τη διαιτησία κ.τ.λ. Ο Πετρούνιας ήταν, όπως πάντα, εξαιρετικός – το ίδιο και ο επίσης βραβευμένος προπονητής του, ο κ. Δημήτρης Ράφτης, που τον συνόδευε. Ο Λευτέρης μίλησε ακόμα και για τον Ολυμπιακό και την πρόκρισή του, πήρε χαμογελώντας θέση υπέρ της αλλαγής της θέσης του Κώστα Φορτούνη (που «παίζοντας στην επίθεση βλέπει πιο καλά το γήπεδο»), αποκάλυψε ότι είχε εισιτήριο για να δει το ματς με τη Μίλαν αλλά δεν πρόλαβε. Το πιο σημαντικό κομμάτι όμως των δηλώσεων και των δικών του και του προπονητή του αφορούσε τους αγώνες του τη σεζόν που προηγήθηκε και τα όσα θα κάνει στη χρονιά που ακολουθεί. Αυτός και ο Ράφτης εξήγησαν τη δυσκολία στις προπονήσεις εξαιτίας της έλλειψης βοηθητικών οργάνων, έκαναν κατανοητό πόσο δύσκολο είναι να ανταγωνίζεσαι την Κίνα που έχει 2 εκατομμύρια αθλητές στην ενόργανη, μίλησαν συνολικά για τις ανάγκες των συναθλητών του Λευτέρη, αλλά και για τις αλλαγές στον τρόπο βαθμολόγησης που έχουν κάνει τη διάκριση στη γυμναστική πιο δύσκολη. Ο Ράφτης είπε επίσης ποιο κατά τη γνώμη του ήταν το πιο άρτιο πρόγραμμα του αθλητή του, ενώ ο Πετρούνιας θυμήθηκε και πολλές από τις λεπτομέρειες της μάχης στην Ντόχα, όταν αγωνίστηκε τραυματίας. Αποκάλυψε μάλιστα ότι του χρόνου δεν θα αγωνιστεί στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για να πάρει πιο εύκολα την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Πουθενά

Γιατί λέω ότι ο μεγάλος αυτός αθλητής δεν μας αξίζει; Γιατί τίποτε από τα σπουδαία που είπαν και αυτός και ο προπονητής του δεν έγιναν θέμα σε κάποιο από τα δεκάδες αθλητικά sites ή σε κάποια εφημερίδα. Η ίδια η ΕΡΤ που τους φιλοξένησε δεν φρόντισε να στείλει ένα απλό δελτίου Τύπου με τις καλύτερες απαντήσεις του πρωταθλητή και του προπονητή του. Δεν νομίζω ότι είχε καν διαφημιστεί όσο θα έπρεπε η παρουσία του στην εκπομπή: όποιος είχε την τύχη να τον δει πέφτοντας πάνω στην εκπομπή στο ζάμπινγκ ήταν απλά τυχερός. Οπως τυχερή είναι και η χώρα την οποία ο Λευτέρης κάνει περήφανη. Τυχερή γιατί για αυτόν έχει κάνει ελάχιστα…