Οφείλω να ομολογήσω ότι το επάγγελμα «υπουργός ή υφυπουργός ΣΥΡΙΖΑ» αρχίζει να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο.

Καταρχήν όπου πάνε τους την πέφτουν για τη Μακεδονία. «Προδότες», «μειοδότες», «πουλημένοι» κι άλλες τέτοιες χαριτωμενιές. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι είναι ευχάριστο.

Υστερα εκεί που κάθονται να ηρεμήσουν από το πέσιμο, πετάγεται ένας άγνωστος τύπος και βγαίνει φωτογραφία μαζί τους.

Το αποκάλυψε στη Βουλή ο Φλαμπουράρης.

Υπάρχει λέει κάποιος άγνωστος που εμφανίζεται σε όλες τις φωτογραφίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Αντζελας Δημητρίου. Αρχίζει να καταντάει ενοχλητικό.

Από ποιον λοιπόν να πρωτοφυλαχτούν οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ; Από τους Μακεδονομάχους ή από τον άγνωστο;

Η γνώμη μου είναι ότι το πρόβλημα χρειάζεται ψύχραιμη και ρεαλιστική προσέγγιση.

Υποψιάζομαι πως από τους Μακεδονομάχους δύσκολα θα γλιτώσουν, άσε που είναι και πολλοί.

Με τον άγνωστο όμως κάτι μπορεί να γίνει – αν φυσικά τον βρουν διότι πληροφορούμαι ότι ο άγνωστος είναι τόσο άγνωστος που κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται εσχάτως…

Μπορούν, ας πούμε, να ζητήσουν από τον Παππά, του οποίου ο άγνωστος δηλώνει φίλος και συμμαθητής, να μεσολαβήσει και να του πει «έλα ρε άγνωστε, κόψε την πλάκα με τις φωτογραφίες!».

Μπορούν να αποταθούν στον Λαυρεντιάδη και τον Κοντομηνά που είναι εργοδότες του άγνωστου κι ίσως τον συνετίσουν να μην κοψοχολιάζει τους υπουργούς.

Μπορούν να ζητήσουν από τους πεντέξι υπουργούς που είχαν νταραβέρια με τον άγνωστο να κόψουν τουλάχιστον τις φωτογραφίες.

Μπορούν να του παραγγείλουν μια πίτσα μαργαρίτα.

Διότι το περίεργο με αυτόν τον άγνωστο είναι ότι έχει πολλούς γνωστούς. Ή, για να το πω διαφορετικά, είναι ο πιο γνωστός άγνωστος που κυκλοφορεί γύρω από το Μαξίμου και τον Ρέμο.

Φυσικά η υπόθεση με έναν άνθρωπο γνωστό όλων τον οποίο δεν γνωρίζει κανείς είναι τόσο ενδιαφέρουσα που ασφαλώς θα έχει συνέχεια. Δεν πρόκειται να κλείσει με καλαμπούρια του δύσμοιρου Σταθάκη ούτε με τις εξηγήσεις του κυρίου Αλέκου.

Οπως όμως έβλεπα τις προάλλες τους διάφορους υπουργούς στη Βουλή να προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα για τον άγνωστο γνωστό τους, μου γεννήθηκε μια απορία.

Γιατί άραγε μεγάλοι άνθρωποι κάθονται και λένε αυτά τα ξεκούδουνα;

Δεν πιστεύουν ότι θα χάσουν τις εκλογές ή νομίζουν ότι δεν θα πάθουν τίποτα αν χάσουν τις εκλογές;

Διότι αν ισχύει το πρώτο, τότε μάλλον δεν έχουν αίσθηση των πραγμάτων.

Ενώ αν ισχύει το δεύτερο, τότε σίγουρα δεν έχουν αίσθηση των προσώπων.

Διαλέγετε και παίρνετε.