ΤΟ «Μικρό μεγάλο παστρεύει» ανατρέχει σε τίτλο επιθεώρησης του 1953. Στη προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με τον πάντα χαρούμενο και χαμογελαστό Αλέξη. Και την τελευταία του επιτυχία. Στον ιστορικό χαιρετισμό που απεύθυνε στη τετραμερή Σύνοδο Συνεργασίας (Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας) που διεξήχθη στο Βελιγράδι και τα έκανε όλα αχταρμά. Ο έλληνας Πρωθυπουργός ξεκίνησε με τον Ρήγα Φεραίο τον «Θούριο» και τη Χάρτα. Συνέχισε με τη συμφωνία των Πρεσπών. Αναφέρθηκε στην προτεραιότητα της αναθεώρησης του ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου. Στην αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, αλλά και πιθανών αμερικανικών, κινέζικων και άλλων επενδύσεων. Στη σιδηροδρομική διασύνδεση Θεσσαλονίκης – Καβάλας – Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάς – Βάρνας – Ρούσε. Τη σιδηροδρομική διασύνδεση Θεσσαλονίκης – Σκοπίων – Βελιγραδίου κι από εκεί στη Βουδαπέστη. Στον αγωγό IGB που θα μεταφέρει φυσικό αέριο.

Εξυπνάδες

ΚΙ επειδή όταν παίρνει φόρα κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος δεν τον σταματά, κατέληξε στην κοινή υποψηφιότητα για τη συνδιοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου 2028 ή του Μουντιάλ του 2030. Το δύο σε ένα δεν ανατρέχει μόνο σε σαμπουάν. Φτιάχνουμε έναν φάκελο σε δύο αντίτυπα κι αλλάζουμε την πρώτη σελίδα. Στη μία περίπτωση τον στέλνουνε στην ΟΥΕΦΑ με τη ένδειξη «Γιούρο 2028» και στην άλλη στη ΦΙΦΑ με την ένδειξη «Μουντιάλ 2030». Κι ό,τι κάτσει. Με τον Αλέξη Τσίπρα (φωτογραφία κάτω) να αναφέρεται με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους: «Εχουμε φτιάξει μια καλή ομάδα, που έμαθε να συνδυάζεται, να δίνει πάσες, να παίζει άμυνα, αλλά και δημιουργική μπάλα, να ανοίγει το παιχνίδι και να σκοράρει». Η ευκολία στις εξυπνάδες μιας χρήσεως. Από πού κι ώς πού όμως τέσσερις χώρες, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, να μπουν στα τεράστια έξοδα της διοργάνωσης ενός Γιούρο, ή ενός Μουντιάλ; Κι αυτό δεν προκύπτει αυθαίρετα. Το λένε οι αριθμοί.

Ανευθυνότητα

ΤΟ κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα, για το 2017, ήταν 17.875 δολάρια. Στη Ρουμανία 9.504, στη Βουλγαρία 7.496, στη Σερβία 5.426. Και στις τέσσερις χώρες, με πτωτική τάση σε σχέση με το 2016. Οταν της Κύπρου είναι στις 23.640, της Αγγλίας στις 40.529. Οπως έχει πει ο λαϊκός ποιητής, τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα με μαργαριτάρι. Οι Σκανδιναβοί με το κατά κεφαλήν εισόδημα της Σουηδίας να είναι στις 51.470 δολάρια, της Δανίας στις 53.773, της Νορβηγίας στις 70.651, δεν έχουν καμία φιλοδοξία και καμία διάθεση να μπουν σε τέτοιες περιπέτειες. Σε αντίθεση με τους ξυπόλητους και ξεβράκωτους (σε ό,τι έχει να κάνει με την οικονομία), Βαλκάνιους. Είναι προφανές ότι η ανευθυνότητα δεν αποτελεί προνόμιο του Αλέξη. Συναντιέται σε ολόκληρη τη περιοχή. Με τον έλληνα Πρωθυπουργό να εμφανίζεται σφόδρα αισιόδοξος: «Μπορούμε να πετύχουμε και μία από τις δύο διοργανώσεις να την κερδίσουμε. Είναι ένας δύσκολος, αλλά ωραίος στόχος».

Περιπέτεια

ΜΕ ποια οικονομοτεχνικά δεδομένα; Εχει γίνει μελέτη για το κοστολόγιο; Πόσο θα πάει το μαλλί; Τίποτα. Ολα αέρα πατέρα. Εχουν συναίσθηση περί τίνος πρόκειται; Ξέρουνε τι λένε; Με βάση τα status ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ, η μίνιμουμ χωρητικότητα των γηπέδων είναι στις 40.000. Σήμερα. Αύριο ακόμα μεγαλύτερα. Του τελικού και του ημιτελικού 80.000 plus. Πόσα τέτοια γήπεδα υπάρχουν στα Βαλκάνια; Δύο. Κι άντε κι έφτιαξες γήπεδα. Να τα κάνεις στη συνέχεια τι; Πρόκειται για τον ίδιο Αλέξη Τσίπρα που έχει πει το περίφημο «κατηγορήστε μας για αυταπάτες, όχι για ψέματα». ΟΚ. Τώρα δηλαδή που είναι έμπειρος κι έμαθε, διακρίνεται από ρεαλισμό; Το να φιλοδοξείς να διοργανώσεις ένα Γιούρο, ή ένα Μουντιάλ έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα; Εχει καμιά σχέση με τις οικονομικές σου δυνατότητες; Τέσσερις χώρες που δεν έχουν μαντίλι να κλάψουν να θέλουν ντε και καλά να μπουν σ’ αυτή την περιπέτεια;

Μπαρούφα

ΚΑΙ να εκφράζουν και την αισιοδοξία ότι θα τις εμπιστευθούν οι νταραβεριτζήδες της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ, που υπηρετούν το δόγμα εν τη παλάμη και ούτω ψηφίσομεν. Επειδή όμως δεν συνεννοούνται μεταξύ τους, του πολυπράγμονα Γιώργου Βασιλειάδη, του ξέφυγε: «Το ζήτημα είναι, αν μπορούμε, πώς μπορούμε και αν θέλουμε – όχι με όρους φαντασιακούς – αλλά αν το πράγμα αυτό βγαίνει. Απαιτούνται κι άλλες εγκαταστάσεις, θα δούμε πού βρίσκονται και οι άλλες χώρες. Και θα πρέπει να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάτι του οποίου το πρόσημο θα είναι θετικό». Ο άνθρωπος τα είπε όλα: Δεν ξέρουμε αν μπορούμε, αν θέλουμε κι αν βγαίνουμε, αλλά πετάμε μια μπαρούφα για να περνάει η ώρα. Το επόμενο στάδιο μετά τις αυταπάτες είναι η σαχλαμάρα. Μια «προσπάθεια» που γίνεται για το θεαθήναι και μόνο. Οι πιθανότητες να ανατεθεί η διοργάνωση του Γιούρο, ή του Μουντιάλ στα Βαλκάνια, είναι τόσες, όσες αν η ΕΡΤ έστελνε την Εφη Θώδη (φωτογραφία) στη Γιουροβίζιον με την προσδοκία διεκδικήσει και να πάρει τη πρώτη θέση.

Φιάσκο

ΤΟ να θέλεις να επαναλάβεις το φιάσκο των Ολυμπιακών Αγώνων συνιστά πέρα από ανευθυνότητα και θράσος. Και στην τελική όπως έχουμε ξαναπεί, η παράδοση λέει, πρώτα αναλαμβάνεις μία μεγάλη διοργάνωση κι ύστερα χρεοκοπείς. Ο Αλέξης φιλοδοξεί να είναι ο πρώτος που θα το κάνει από την ανάποδη.