Τι ενώνει τη Μαρίνα Πατούλη με τον Νάσο Ηλιόπουλο; Η υποψηφιότητα για τη δημοτική αρχή, στο Μαρούσι και στην Αθήνα. Και η ετερόφωτη σχέση με τους δήμους στους οποίους εκτίθενται και οι δύο υποψηφιότητες. Η κυρία Πατούλη επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τη δημοσιότητα που κέρδισε από την παρουσία της πλάι στον σύζυγό της, τον Δημήτρη Πατούλη, νυν δήμαρχο Αμαρουσίου που εκτίθεται στην Περιφέρεια Αττικής. Ο κύριος Ηλιόπουλος υπήρξε ακραιφνής κομματικός, δεν έχει κάποια ειδική σχέση με τα πράγματα της πόλης, λένε ότι είναι ο συριζαίος που έπρεπε να θυσιαστεί.

Η όποια δυναμική έχουν οι δυο αυτές υποψηφιότητες, πάντως, θα σχετικοποιηθεί όχι μόνο με την πρόσκρουση στην πραγματικότητα – η κυρία Πατούλη λέγεται ότι δεν είναι αρεστή υποψηφιότητα στη ΝΔ, ενώ ο κύριος Ηλιόπουλος, στις πρώτες προστατευμένες συνεντεύξεις του, χρησιμοποιεί κυρίως το αντιφασιστικό κομματικό ποίημα της ανοχής, χωρίς να κάνει σοβαρές αναφορές στα προβλήματα της πρωτεύουσας την οποία θα διεκδικήσει.

Η αλήθεια είναι ότι το τοπίο της Αυτοδιοίκησης είναι ήδη ναρκοθετημένο. Το όποιο όραμα για τοπική διακυβέρνηση υπάρχει, μάλλον θα χρειαστεί να παραμεριστεί μετά το επόμενο φθινόπωρο, όταν θα αναλάβουν οι καινούργιες δημοτικές Αρχές. Χωριό που φαίνεται… Ο νέος νόμος είναι μια πρόβα για τη χρήση της απλής αναλογικής σε εθνικό επίπεδο, που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προβάλει ως πανάκεια δημοκρατίας και λαϊκής έκφρασης. Στην πρόβα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, λοιπόν, ήδη διαφαίνεται η διάθεση πολλών επίδοξων εκπροσώπων να βρεθούν στο αυτοδιοικητικό προσκήνιο, γι’ αυτό αναμένεται να πολλαπλασιαστούν οι υποψηφιότητες και, συνεπώς, να εκλεγούν πολλοί εκπρόσωποι μικρών σχημάτων.

Δεν είναι λοιπόν σημαντικό πράγμα αυτό; Αν υπήρχαν συγκροτημένες παρατάξεις, με αρχές, δοκιμασμένες στον χρόνο, ίσως να ήταν μια αφορμή για συνθέσεις και οσμώσεις. Σήμερα, όμως, απλώς διάφοροι φιλόδοξοι, χωρίς πρόγραμμα, συχνά και χωρίς έρμα, θα βρεθούν να έχουν ψήφο διαθέσιμη περισσότερο σε συναλλαγές και λιγότερο σε προγραμματικές συγκλίσεις – οι οποίες καταστατικώς δεν θα υπάρχουν. Οι συγκλίσεις θα γίνονται στο όνομα συμφερόντων, ατομικών, επιχειρηματικών, αλλά και κοινωνικών ομάδων ή συνδικαλιστικών συντεχνιών. Το αξίωμα, η εξουσία και η πλαισίωσή της γίνονται αυτοσκοπός. Πού βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση τα συμφέροντα της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι μαγική εικόνα χωρίς εικόνα.

Θέλουμε δημάρχους που να υπόσχονται διαχείριση προβλημάτων; Δυστυχώς, θα έχουμε ετερόκλιτες συμμαχίες και κακοφωνία. Τοπική κακοδιοίκηση. Ακόμα ένα έργο ΣΥΡΙΖΑ.