Οι γιορτινές ευχές δίνουν και παίρνουν αυτές τις μέρες. Μετά την υγεία και τις άλλες παραδοσιακές ευχές ακολουθούν οι πιο ρεαλιστικές «για μια καλύτερη χρονιά» και οι αισιόδοξες για «τα καλύτερα που έρχονται». Ερχονται όμως;

Η Πρωτοχρονιά δεν θα βρει τον κόσμο στα καλύτερά του. Πολλοί από τους ηγέτες που καθορίζουν σήμερα τις τύχες του, αδιαφορούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί η τυχοδιωκτική τους πολιτική. Η ειρηνική – δημοκρατική συμβίωση στον πλανήτη, η ουσιαστική επίλυση του Μεταναστευτικού, η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν φαίνεται να ενδιαφέρουν ή θυσιάζονται συνειδητά στον βωμό της λαϊκίστικης εξουσίας τους.

Το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης θολώνει ολοένα και περισσότερο. Οι βρετανοί πολίτες, αφημένοι στο έλεος των ακραίων εθνολαϊκιστών, κινδυνεύουν τώρα να βρεθούν σε ανεξέλεγκτη εκτός Ευρώπης τροχιά. Οι Ιταλοί, έπειτα από μια μεταρρυθμιστική κεντροαριστερή αναλαμπή, παρέδωσαν τα ηνία στους φυσικούς διαδόχους του Μπερλουσκόνι. Ο ρατσισμός κυριαρχεί στις χώρες του πρώην «σοσιαλιστικού μπλοκ», ενώ η λεπενικού τύπου Ακροδεξιά δείχνει από καιρό τα δόντια της. Οι φωνές για την ανάγκη ενεργής προώθησης της ευρωπαϊκής ενοποίησης γίνονται ολοένα και πιο διστακτικές. Η ηγεσία των Βρυξελλών παρακολουθεί σχεδόν αμήχανη, περιμένοντας το θαύμα από τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Στη χώρα μας τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα. Η έξοδος από το τελευταίο – αναγκαστικό λόγω της ανεύθυνης πολιτικής της «πρώτη φορά» Αριστεράς – Μνημόνιο δεν φαίνεται να ανοίγει τον δρόμο προς την προσδοκώμενη ανάπτυξη. Η αριστερή ιδεοληψία καλλιεργεί ένα κλίμα επιδοματικής επιβίωσης, ενώ η περιφρόνηση εκ μέρους των αγορών και η παρεπόμενη επενδυτική και αναπτυξιακή στασιμότητα δεν συγκινούν τα κυβερνητικά επιτελεία που ενδιαφέρονται μόνο για την επικοινωνιακή διαχείριση της επερχόμενης εκλογικής ήττας. Η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης και τα κρίσιμα εθνικά θέματα αντιμετωπίζονται αποκλειστικά ως κινήσεις τακτικής στην πολιτική σκακιέρα.

Οι προαλειφόμενοι νικητές περιμένουν τις κάλπες, προσέχοντας περισσότερο να μην υποπέσουν σε λάθη που θα κλονίσουν την εμπιστοσύνη του παραδοσιακού τους κοινού. Γι’ αυτό άλλωστε και οι θετικές διακηρύξεις του κ. Μητσοτάκη στο οικονομικό πεδίο δεν συνοδεύονται από αντίστοιχα τολμηρές θέσεις ούτε στα εθνικά θέματα, ούτε στα θέματα της Εκκλησίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η απομάκρυνση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την εξουσία δεν αρκεί για να επισκιάσει σημαντικές παραχωρήσεις σε λαϊκίστικες συντηρητικές απόψεις.

Το Κίνημα Αλλαγής, ως ο μέχρι στιγμής εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας, διατρέχει τον κίνδυνο της υποταγής στα διλήμματα της ευρωπαϊκής του οικογένειας. Οι τραυματικές εμπειρίες της παθητικής στήριξης του Brexit, της «αριστερής» εξαφάνισης των γάλλων σοσιαλιστών και της «επαναστατικής» κωλοτούμπας του SPD δεν χρειάζεται να εμπλουτιστούν με τη συριζοποίηση της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Για να διαφοροποιηθεί αρκεί να πάρει τολμηρές μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες, μπαίνοντας μπροστά από τον δικομματισμό και όχι ανάμεσά του.

Οι βουλευτικές εκλογές του ’19 και οι άμεσες μετεκλογικές εξελίξεις θα δείξουν προφανώς αν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις θα καταφέρουν να στηρίξουν μια σταθερή κυβέρνηση με αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αν οι δυνάμεις αυτές δεν καταφέρουν να δικαιώσουν τις προσδοκίες για οριστική έξοδο από την κρίση, τότε νέοι σχηματισμοί των μεταρρυθμιστικών και φιλελεύθερων δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, του κεντρώου – κεντροδεξιού χώρου θα αναλάβουν το κρίσιμο έργο για το μέλλον της χώρας. Οι «καλύτερες μέρες» δεν θα έρθουν δυστυχώς μόνο με πρωτοχρονιάτικες ευχές!

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού

Μεταρρύθμιση