Ενας Ιρανός στην Ισπανία

Μια απαγωγή βρίσκεται στην καρδιά της τελευταίας ταινίας του Ασγκάρ Φαραντί, του σπουδαίου ιρανού σκηνοθέτη, πάντα ανήσυχου, «αεικίνητου», ουσιώδη. Το φιλμ «Το ξέρουν όλοι» («Todos lo sabien», Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, 2018) σε βομβαρδίζει αδιάκοπα με εικόνες και πληροφορίες που λαμβάνουν χώρα σε ένα χωριό της Ισπανίας όπου μια κοπέλα έχει εξαφανιστεί. Σύντομα θα γίνει αντιληπτό ότι η κοπέλα, κόρη μιας ντόπιας (Πενέλοπε Κρουθ) που έχει επισκεφτεί το χωριό μαζί της από την Αργεντινή όπου πριν χρόνια η δεύτερη μετανάστευσε, έχει πέσει θύμα απαγωγής. Η ανεύρεση των χρημάτων που απαιτούν οι απαγωγείς μετατρέπεται σε φλέγον ζήτημα, όμως για τον Φαραντί είναι το πρόσχημα για τη δημιουργία μιας άκρως ενδιαφέρουσας μελέτης ανθρώπινων σχέσεων κάτω από δύσκολες συνθήκες και υπό τρομερή πίεση. Στην πορεία όλοι όσοι σχετίζονται με την απαχθείσα θα θεωρηθούν ύποπτοι, μυστικά που αφορούν το παρελθόν τους θα βγουν απειλητικά στην επιφάνεια και η περιέργεια του θεατή θα πιάσει κόκκινο. Ακόμα και η επιμονή του Χαβιέρ Μπαρδέμ που υποδύεται έναν φίλο και πρώην εραστή της ηρωίδας της Κρους να βοηθήσει παίρνοντας όλη την έρευνα στην πλάτη του, ακόμα και αυτή μπορεί να θεωρηθεί ύποπτη. Ο Φαραντί εμμένει πολύ στον οικονομικό παράγοντα, ο οποίος γίνεται ο σημαντικότερος όλων – περισσότερο και από τον ανθρώπινο. Ποιος κορόιδεψε ποιον στην πώληση της γης; Ποιος κερδοσκόπησε; Και γιατί; Τα ερωτήματα δεν σταματούν ποτέ και το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, ένας λαβύρινθος σχηματισμένος από τα ατελή στρώματα της ιστορίας, τη σύνδεση παλιών γεγονότων με το σήμερα και την ιδέα ότι όλοι μας δεν είμαστε ποτέ παγιδευμένοι στη δική μας ιστορία αλλά και σ’ εκείνη όσων επιλέγουν να μοιραστούν τη ζωή μας.

Βαθμολογία: 7

Αναζητώντας τη λύτρωση

Κλεισμένος στην κυριολεξία μέσα σε ένα δωμάτιο, καθ’ όλα τα 85 λεπτά της διάρκειας του «Ενόχου» («Den skyldige», Δανία, 2018) ο άγνωστός μας ηθοποιός Γιάκομπ Σέντεργκρεν, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας παίζοντας τον αστυνομικό στο τηλεφωνικό κέντρο της Αμεσης Δράσης της Κοπεγχάγης, ο οποίος παραβαίνοντας το πρωτόκολλο θα εμπλακεί προσωπικά σε μια υπόθεση απαγωγής που ύστερα από την κλήση μιας ταραγμένης κοπέλας αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη. Το μόνο υλικό του Μέλερ είναι το πρόσωπο του ηθοποιού του και ένα υποδειγματικό σενάριο που θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια. Υπάρχουν μόνο οι διαφορετικών αποχρώσεων φωνές (με και χωρίς παράσιτα), τις οποίες ο αστυνομικός Ασγκαρ Χολτ (Σέντεργκρεν) και εμείς ακούμε. Θέλει τρομερή δεξιοτεχνία για να διατηρήσεις το σασπένς υπό τέτοιες συνθήκες και ο Μέλερ είναι πράγματι ένας αξιοθαύμαστος δεξιοτέχνης. Η δράση που δημιουργεί είναι κυρίως εσωτερική, ενώ ο σκηνοθέτης έχει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του που δεν καταφεύγει ούτε σε ένα εξωτερικό πλάνο. Ο «Ενοχος» θα μπορούσε να γίνει μια πολύ πληκτική, «θεατρική» ταινία, όμως αυτό που τελικά γίνεται είναι ένα σπουδαίο υπαρξιακό κινηματογραφικό φιλμ που με τη βοήθεια του στοιχείου του θρίλερ σε διατηρεί διαρκώς σε αναμμένα κάρβουνα. Μου θύμισε αρκετά το «Σε λάθος χρόνο» του Στίβεν Νάιτ με τον Τομ Χάρντι διαρκώς στο τηλέφωνο ενώ οδηγούσε. Η διαφορά είναι ότι εδώ η δράση δεν έχει κίνηση. Και θα το ξαναπώ, ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας του «Ενόχου» οφείλεται στο πρόσωπο του Γιάκομπ Σέντεργκρεν, στα στίγματα του ιδρώτα του, στα ξεσπάσματά του, στην οργή του, στην προσπάθειά του να διατηρηθεί ψύχραιμος, στην άμεση λήψη αποφάσεων (ανεξαρτήτως αποτελέσματος), στα μυστικά του (την επομένη δικάζεται ο ίδιος) στην ανάγκη του να προσφέρει το καλό αναζητώντας την εξιλέωση, τη λύτρωση. Μια ταινία την οποία έχω ήδη εντάξει στη δεκάδα των top της χρονιάς που σύντομα φεύγει και που διόλου τυχαία υπήρξε η επίσημη πρόταση της Δανίας για το Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας και συμπεριλαμβάνεται στις εννέα ταινίες που πέρασαν στη shortlist της κατηγορίας. Υποκλίνομαι στον Γκούσταβ Μέλερ!

Βαθμολογία: 9

Η μεταμόρφωση του Κρίστιαν Μπέιλ

Ολα δείχνουν ότι ο Κρίστιαν Μπέιλ θα διεκδικήσει το Οσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου για τη μεταμόρφωσή του σε Ντικ Τσένεϊ, όμως η αξία της ταινίας «Vice» (ΗΠΑ, 2018) του Αντριου Μακέι είναι ότι μέσω του αντιπροέδρου των ΗΠΑ επί κυβερνήσεως Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, καθρεφτίζει σε όλο της το μεγαλείο τη… γελοιότητα της πολιτικής σκηνής και της αμερικανικής κοινωνίας των τελευταίων 20 (τουλάχιστον) χρόνων. Ο Τσένεϊ που στη δεκαετία του 1960 ήταν ένα ξοφλημένο κατακάθι της κοινωνίας, μέθυσος, χαραμοφάης, ένα «λευκό σκουπίδι», σώθηκε τελικά από τη φανατική Ρεπουμπλικανή γυναίκα του (Εϊμι Ανταμς) που συνέβαλε τα μέγιστα στην εξέλιξη της καριέρας του στην πολιτική. Σαν αρουραίος των υπονόμων, ο Ντικ Τσένεϊ ελίχθηκε στους πολιτικούς κύκλους της Ουάσιγκτον και με προσεχτικές κινήσεις διαμόρφωσε το προφίλ του χωρίς ποτέ να είναι ο ίδιος στην πρώτη γραμμή. Κλασικός τύπος του παρασκηνίου μαθήτευσε δίπλα στον Ντόναλντ Ράμσφελντ, έναν «θεό» του κυνισμού, τον οποίο υποδύεται με υπέροχο σατανικό γέλιο ο Στιβ Καρέλ και κατάφερε να κερδίσει την εύνοια του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ (Σαμ Ρόκγουελ) που τον ήθελε κοντά του γιατί μπροστά στις δικές του, ανύπαρκτες στρατηγικές ικανότητες, εκείνες του Τσένεϊ ήταν αντίστοιχες με του Ναπολέοντα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η ταινία σύντομα δείχνει τις πραγματικές διαθέσεις της μιλώντας για την πινακοθήκη τεράτων της κυβέρνησης Μπους, μιας συμμορία καιροσκόπων και απατεώνων, καθηγητών του λαϊκισμού και της απάτης, μια λέρα από την κορυφή ώς το κόκαλο.

Βαθμολογία: 7

Κούκλες αυστηρώς ακατάλληλες!

Η αστυνομική κωμωδία «The happytime murders» (ΗΠΑ, 2018) του Mπράιαν Χένσον (γιου του δημιουργού των Μάπετς Τζιμ Χένσον) είναι ένας συνδυασμός από κούκλες στυλ Μάπετ και ανθρώπους, κάτι που έχουμε μεν ξαναδεί στο παρελθόν, όχι όμως έτσι. Το εύρημα εδώ είναι ότι η νουάρ ιστορία της ταινίας, όπου κεντρικό πρόσωπο είναι ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ κούκλος, έχει ειπωθεί ως… αυστηρώς ακατάλληλη για τα παιδιά! Οι κούκλες κάνουν και λένε τα πιο αδιανόητα πράγματα την ώρα που το στόρι εκτυλίσσεται στον χώρο της… πορνοβιομηχανίας. Το αίμα δίνει τη θέση του στο βαμβάκι και όλοι μιλάνε σαν βόθροι με στόμα. Υπάρχει μια σκηνή σεξ με κούκλες στην οποία ο κούκλος εκσπερματώνει χωρίς σταματημό, καθώς επίσης και σκηνές όπου οι κούκλες σνιφάρουν κοκαΐνη. Είναι ένα προκλητικό ξάφνιασμα που παρά τις καλές στιγμές του σύντομα εξαντλείται. Παίζουν οι Μελίσα Μακάρθι, Ελίζαμπεθ Μπανκς κ.ά.

Βαθμολογία: 5

* Βαθμολογία από το 0 ώς το 10.

* Λόγω των ημερών χρειάζεται τηλεφωνική επιβεβαίωση με την αίθουσα για το ότι λειτουργεί την ημέρα και ώρα που έχετε επιλέξει να πάτε.