Η ιστορία θα μπορούσε να είναι χριστουγεννιάτικο καλαμπούρι.

Ο ευρωβουλευτής Παπαδημούλης ανάρτησε ένα εορταστικό tweet που έλεγε ότι ο Ιησούς ήταν πρόσφυγας κυνηγημένος απο τους ρωμαίους κατακτητές.

Μια καταφανώς παρδαλή εκδοχή της βιβλικής αφήγησης.

Φυσικά έγινε χαμός. Ο Αδωνις (που με κάτι τέτοια φτιάχνει τη μέρα του) έσυρε πρώτος τον χορό και το hashdag #ευαγγελιστής_παπαδημούλης έκανε τον Παπαδημούλη ρόμπα. Κατά κανόνα με χιούμορ, οφείλω να πω.

Ο Παπαδημούλης αντέτεινε ότι τον βρίζουν οι ακροδεξιοί αλλά οι περισσότεροι του έκαναν απλώς πλάκα.

Κι έως εδώ το πράγμα έχει όντως πλάκα. Τα παιδία παίζει…

Πέρα από το αστείο της φασαρίας όμως, η απορία μου είναι απλή.

Πώς κατέβηκε η ιδέα σε έναν ευρωβουλευτή να φτιάξει τα δικά του Χριστούγεννα; Τι τον έπιασε να διασκευάσει για τους δικούς μας καβγάδες έναν θρησκευτικό μύθο του 2ου – 3ου αιώνα; Ποιος τον ρώτησε;

Διότι από όπου κι αν το πιάσεις χρειάζεται φαντασία να παρουσιάσεις τον Ιησού κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ Παλαιστίνης που γεννήθηκε διωκόμενος στη Βηθλεέμ – ενδεχομένως για να ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ανοησία; Επιπολαιότητα; Αμορφωσιά; Δεν μπορώ να πω.

Δυστυχώς όμως υποψιάζομαι κάτι χειρότερο. Οτι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι αυτό είναι πολιτική. Ενας διαγωνισμός παπάρας.

Ο συγκεκριμένος Παπαδημούλης δεν είναι φυσικά ο μόνος κι ας έχει διαπρέψει σε ανάλογο ρεπερτόριο με τον Μαδούρο, τις ισπανικές εκλογές, το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, το Μάτι κ.λπ.

Περιττή προσπάθεια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω ένας άνθρωπος στην Ελλάδα που θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ αν ο Παπαδημούλης τον διαβεβαιώσει ότι ο Ιησούς ήταν θύμα της μη επίλυσης του Μεσανατολικού.

Μόνο που δεν μετράει η προσπάθεια. Μετράει η αντίληψη.

Η αντίληψη ενός αναπόδεικτου υποκειμενισμού και μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας, η οποία εχθρεύεται κάθε μορφής αντίλογο – εξού και το βαθύ μίσος για τα μέσα ενημέρωσης που δεν ελέγχουν…

Πιστεύουν δηλαδή ότι πολιτική είναι ένας αναντίρρητος βομβαρδισμός φανφαρονισμού, καυχησιολογίας, ψευδολογίας κι αερολογίας, ο οποίος θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ μια δεύτερη τετραετία.

Μπείτε στο YouTube να δείτε πόσες φόρες από το 2015 έχει εξαγγείλει ο Τσίπρας ότι μπαίνουμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, το οποίο τελικά έληξε χωρίς να μας περιλάβει ποτέ.

Ή πόσες φορές η Αχτσιόγλου ανακοίνωσε ότι θα δοθούν οι εκκρεμείς συντάξεις που ακόμη δεν έχουν δοθεί.

Ή την πρόσφατη διακήρυξη του «άχαστου» υποψηφίου ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα ότι «βασικός μας αντίπαλος (σ.σ.: στον… Δήμο Αθηναίων!) είναι οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και η άνοδος της Ακροδεξιάς».

Ζητήματα φυσικά πολύ πιο σοβαρά από τον #ευαγγελιστής_παπαδημούλης.