Θέλεις να τους αφήσεις, μέρες που είναι, αλλά δεν σ’ αφήνουν αυτοί. Πρώτος και καλύτερος ο ακάματος Πάνος Καμμένος. Που περιφέρεται στις στρατιωτικές μονάδες (συνήθως με στολή κυνηγού) για να πει τον πόνο του και τον καημό του. Οπως στα στελέχη και τους οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, ενόψει των Χριστουγέννων: «Μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βρίσκομαι στην Κύπρο με την ιδιότητα του υπουργού. Ημουν εδώ αυτά τα χρόνια σε κάθε παρέλαση, κάθε 1η Απριλίου, αλλά αν το εθνικό θέμα της Μακεδονίας μας έρθει στη Βουλή με τη συμφωνία των Πρεσπών, εγώ έχω την υποχρέωση να αποχωρήσω από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και από την κυβέρνηση». Με τον εν λόγω Καμμένο να συνεχίζει ακάθεκτος: «Δεν μου το επιτρέπει ούτε η ιστορία μου ούτε η υπηρεσία μου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας να συναινέσω στη παράδοση του όρου της Μακεδονίας».

Νταλγκάς

«Και τι με νοιάζει εμένα;», όπως έλεγε ο Παυλάκης ο Σιδηρόπουλος στο «άντε και καλή τύχη μάγκες». Τι τον νοιάζει τον φαντάρο αν θα παραιτηθεί ο Καμμένος από υπουργός Εθνικής Αμυνας; Κι επειδή το ένα φέρνει τ’ άλλο, τι τον νοιάζει, αν θα βρει ο Αλέξης τούς 151 για να περάσει τη συμφωνία. Αν θα πέσει η κυβέρνηση. Αν θα γίνουν εκλογές. Που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση από το πολιτικό σκηνικό τού θιάσου των ΑΝΕΛ. Τι τον νοιάζουν τον φαντάρο τα ζόρια που τραβάει ο Καμμένος; Ενας είναι ο νταλγκάς του στρατιώτη. Να μετράει τις μέρες για να απολυθεί και να πάρει το απολυτήριο. Για το ποιος θα είναι υπουργός, δεκάρα δεν δίνει. Πού έχει ξανακουστεί, υπουργός Αμυνας να περιφέρεται στις στρατιωτικές μονάδες, αναφερόμενος στο πολιτικό του μέλλον; Είναι προφανές: τα λέει στη νύφη για να τ’ ακούσει η πεθερά. Χρησιμοποιεί το ακροατήριο των στρατιωτών για να είναι στην επικαιρότητα.

Παραμύθι

Για να παίξει το τελευταίο χαρτί της απειλούμενης (εδώ και μήνες «παραίτησης». Εάν και όταν. Ποιος τον ακούει όμως και ποιος του δίνει την ελάχιστη σημασία; Τέτοιου είδους πολιτικά – παρατράγουδα έχουν ημερομηνία λήξεως. Το παραμύθι των δήθεν Ανεξάρτητων Ελλήνων έλαβε τέλος. Ο πολιτικός του χρόνος έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Για να πάρει τη σκυτάλη ο αφρενάριστος, σε ό,τι έχει να κάνει με τη λογοδιάρροια, Γ. Βασιλειάδης. «Καινούργιο κοσκινάκι μου» ο αριστερός μεγαλοϊδεατισμός της διεκδίκησης του Γιούρο 2028 και του Μουντιάλ 2030. Με τον υφ.Αθλητισμού σε συνέντευξη που παραχώρησε στον εκτελούντα χρέη δημοσιογράφου Ντέμη Νικολαΐδη να μην ξέρει (στην κυριολεξία) τι λέει: «Η Ελλάδα μέσα στην επόμενη τετραετία θα έχει κάποια καινούργια γήπεδα. Θα έχει το γήπεδο του ΠΑΟΚ, θα έχει το γήπεδό της ΑΕΚ, έχουμε το Καραϊσκάκης, το Ολυμπιακό Στάδιο.

Και οι άλλες χώρες είναι σε διαδικασία κατασκευής».

Λάστιχο

Μιλάμε για το απόλυτο καλαμπούρι. Ούτε ένας δεν έχει βρεθεί, στα σούρτα φέρτα του Γ. Βασιλειάδη, να του πει ότι το όριο στη χωρητικότητα των γηπέδων που βάζουν ΟΥΕΦΑ-ΦΙΦΑ είναι 40.000. Σήμερα. Αύριο, ακόμα παραπάνω. Πώς επικαλείται λοιπόν ο υφ.Αθλητισμού το Καραϊσκάκης των 32.115 θέσεων και της ΑΕΚ των 30.528; Για τη νέα Τούμπα, ούτε καν τα σχέδια δεν έχουμε δει ακόμα. Δεν είναι από λάστιχο οι εξέδρες στα γήπεδα να τις τεντώσει να μεγαλώσουνε. Ασχετος ή ψεύτης; Ποιο είναι το διάφορο; Κι ούτε ο Ντέμης Νικολαΐδης γνώριζε ότι τα δύο γήπεδα που αναφέρθηκαν πληρούν τις προδιαγραφές. Η ένστασή του είχε να κάνει με την επάρκεια της Ελληνικής Αστυνομίας, σχετικά με τους χούλιγκαν. Παρωνυχίδα. Σε σχέση με τη θρασύτητα τεσσάρων χωρών, σαν την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Σερβία, που δεν έχουν μαντίλι να κλάψουνε κι ονειρεύονται μεγαλεία Γιούρο και Μουντιάλ.