Η ιστορία του Τρίτου Ράιχ αποδεικνύεται ανεξάντλητη δεξαμενή για τους ερευνητές. Με αυτή την πεποίθηση ξεκίνησε τη δική του έρευνα ο γερμανός δημοσιογράφος Νόρμαν Ολερ για τη χρήση ναρκωτικών στη ναζιστική Γερμανία. Αν και στο παρελθόν έχουν εκπονηθεί σχετικές επιστημονικές ή δημοσιογραφικές εργασίες, τελικά έμειναν ημιτελείς. Αυτό το «έλλειμμα» επιχείρησε να αναπληρώσει ο Ολερ με το βιβλίο «Υπερδιέγερση: Τα ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (μετάφραση Χρήστος Κοκκολάτος – Βασίλης Τσαλής).

Ο γερμανός συγγραφέας παρουσιάζει τα αποτελέσματα της έρευνάς του στα Ομοσπονδιακά Αρχεία της Γερμανίας. Ξεφυλλίζοντας μεταξύ άλλων τις σημειώσεις του Τέο Μόρελ, του προσωπικού γιατρού του Χίτλερ, παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι ναρκωτικές ουσίες βρήκαν τη θέση τους εντός του εθνοσοσιαλιστικού κρατικού μηχανισμού καθώς και στα πεδία των μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κι αυτό παρόλο που οι ναζί παρουσιάζονταν ως πολέμιοι του ηθικού εκφυλισμού και της κατάπτωσης της αστικής κοινωνίας. Κοκαΐνη, ηρωίνη, μορφίνη και κυρίως μεθαμφεταμίνες χρησιμοποιούνταν συστηματικά από το στράτευμα παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην προέλαση των Γερμανών το 1940. «Για την εκστρατεία στη Γαλλία, τα ναρκωτικά είναι το κλειδί για την επιτυχία. Αν έχεις το κλειδί, αυτό δουλεύει, αλλά συνετέλεσαν κι άλλοι πολλοί παράγοντες. Η μεθαμφεταμίνη έχει δύο χαρακτηριστικά που ήταν πολύ σημαντικά. Το ένα είναι ότι σε κάνει να μη φοβάσαι. Το δοκίμασαν αυτό σε γερμανικά πανεπιστήμια και παρατήρησαν πως η ουσία αυτή μειώνει τον φόβο. Το άλλο χαρακτηριστικό είναι πως δεν χρειάζεται πια να κοιμάσαι για δύο με τρεις ημέρες. Οπότε αυτό είναι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε υπήρχε στο παρελθόν, επιτρέποντας στον στρατιώτη να λειτουργεί για δύο ή τρεις ημέρες συνεχόμενα χωρίς να κοιμάται. Ηταν σαν μηχανές του πολέμου» τονίζει ο Νόρμαν Ολερ στο «Νσυν».

Ο ΧΙΤΛΕΡ. Το πρόβλημα εθισμού ξεκινάει με τον Χίτλερ, ο οποίος, αν και είχε εδραιωθεί ως εγκρατής ηγέτης που ακολουθούσε μια απολύτως υγιεινή ζωή, έπαιρνε επικίνδυνα κοκτέιλ ουσιών με παρότρυνση του γιατρού του. «Κάποιοι άνθρωποι που ήταν στο καταφύγιο τις τελευταίες ημέρες του Χίτλερ λένε πως απέλυσε τον γιατρό του λέγοντάς του “μου έδινες οπιούχα όλον αυτόν τον καιρό”. Αν αυτό αληθεύει, τότε το συνειδητοποίησε τη συγκεκριμένη στιγμή. Δεν νομίζω ότι το είχε καταλάβει νωρίτερα επειδή για εκείνον δεν ήταν ναρκωτικά, ήταν απλά φάρμακα που τον κρατούσαν λειτουργικό και υγιή. Νομίζω ότι καταπίεζε αυτό που γνώριζε» υπογραμμίζει ο συγγραφέας.

Τα ναρκωτικά ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στα γερμανικά νοικοκυριά αφού χρησιμοποιούνταν από τους εργάτες και τις γυναίκες, χωρίς να υπολογίζουν τις επιπτώσεις στην υγεία τους. «Στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν απλά φάρμακα, αλλά στην πορεία κατάλαβαν ότι πρόκειται για ναρκωτικά. Υπήρχε κάποιος υπεύθυνος για την αλλαγή της αντίληψης και αυτός ήταν ο υπουργός Υγείας, ο οποίος κατάλαβε ότι ήταν ναρκωτικό και όχι φάρμακο η μεθαμφεταμίνη. Προσπάθησε να το πολεμήσει, αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Ολοι πίστευαν ότι κάνει καλό και δεν καταλάβαιναν γιατί να γίνει φασαρία για αυτό το ζήτημα. Σκέφτονταν πως δεν μπορεί να έχει αρνητικές παρενέργειες τη στιγμή που κέρδιζαν μάχες οι στρατιώτες τους. Δεν ήταν όλο το γερμανικό έθνος εθισμένο στα ναρκωτικά, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι τα χρησιμοποιούσαν» επισημαίνει ο ερευνητής.

Ενας δύσπιστος αναγνώστης, διαβάζοντας τις αναλύσεις για την επίδραση των ουσιών, θα μπορούσε να αντιτείνει ότι μέσα από την τοξικοεξάρτηση δίνεται έμμεση άφεση αμαρτιών στις θηριωδίες των ναζί. «Δεν νιώθω ότι προσπάθησα να δώσω άλλοθι στους ναζί για όλα όσα έκαναν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Απλώς οι στρατιώτες που πήραν εντολές μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα με ναρκωτικά. Φανταστείτε πως ήταν νέοι άνδρες οι οποίοι πήγαιναν στα πεδία των μαχών και έπαιρναν pervitin για να μπορούν να πολεμούν καλύτερα. Να μη φοβούνται. Δεν θα δικαιολογούσα ούτε και έναν απλό στρατιώτη που ως στρατιώτης είναι υποχρεωμένος να το κάνει αυτό. Αλλά και πάλι ήταν πολύ επικίνδυνο στη ναζιστική Γερμανία να μην είσαι κομμάτι της. Δεν θέλω να δικαιολογήσω τίποτα. Περιγράφω μόνο το πώς τα πράγματα δούλευαν» λέει ο ίδιος.

Παρόλο που το αντικείμενο της έρευνάς του ήταν τα ναρκωτικά, από το γενικό πλαίσιο δεν ξέφυγε η χρονική περίοδος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, για τον οποίο πια ο Ολερ έχει συγκεκριμένη άποψη. «Νομίζω πως ήταν ένας φασιστικός, καπιταλιστικός πόλεμος, ο οποίος στη συνέχεια στράφηκε εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης για να εξαφανίσει τον κομμουνισμό. Και νομίζω πως υποφέρουμε από αυτόν μέχρι σήμερα» δηλώνει ο δημοσιογράφος και πηγαίνει τη σκέψη του αναπόφευκτα και στη χώρα του. «Εχουμε πρόβλημα τώρα στη Γερμανία με τους ακροδεξιούς, κάτι το οποίο με ανησυχεί, καθώς δημιουργούν καινούργια προβλήματα. Ελπίζω ότι σύντομα θα έχουμε μια δυνατή οικολογική σοσιαλιστική αριστερή κίνηση σε όλη την Ευρώπη ώστε να αντισταθμίσει τους ακροδεξιούς. Για να λύσει πραγματικά τα προβλήματα. Αυτή είναι η ελπίδα μου».