Ολοι επιμένουν πως το σημερινό πολιτικό σκηνικό είναι φορτωμένο διαφθορά και αναξιόπιστους πολιτικούς εκπροσώπους! Συνιστά όμως αυτό απομάκρυνση από τις πατροπαράδοτες πρακτικές της ελληνικής Ιστορίας; Ακόμη και της πιο πρόσφατης;

Στο βιβλίο του «Ο δικηγόρος», ο παλιός αθηναίος νομικός Τρύφων Κουταλίδης περιγράφει τις εμπειρίες του δίπλα στον Αριστοτέλη Ωνάση και τον τρόπο που έμαθε να τακτοποιεί υποθέσεις και να λύνει νομικά ζητήματα. Η λογική Ωνάση ήταν «κάνε αυτό που θέλουμε και θα κανονίσω να υπάρξει νόμος που το τακτοποιεί». Κι έτσι γινόταν. Ηταν φανερό πως το σύνολο του πολιτικού συστήματος λειτουργούσε κάτω και σύμφωνα με τις επιλογές του εργοδότη του!

Σύμφωνα με ένα άλλο πρόσφατο βιβλίο, του Philip Kerr, «Φοβού τους Δαναούς», αναφέρονται γεγονότα της μεταπολεμικής Ελλάδας και ζητήματα σχετιζόμενα με τη γερμανική κατοχή, τις διώξεις Εβραίων και τους εγκληματίες πολέμου. Εκεί αναδεικνύονται ζητήματα σοβαρότατων αδυναμιών του πολιτικού συστήματος και υποχωρήσεις σε εξωτερικές πιέσεις για απαλλαγή εγκληματιών πολέμου. Κυρίως μάλιστα πιθανές εμπλοκές πολιτικών προσώπων σε συνεργασίες με κατακτητές και χρηματισμούς. Yπάρχει μάλιστα και αποχαρακτηρισμένη έκθεση της CIA που αφήνει σαφείς υπαινιγμούς για σύνδεση σοβαρών προσώπων τής τότε πολιτικής ζωής με τον καταδικασμένο εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν και δυνάμεις κατοχής.

Ολα αυτά, καθώς και άλλες ιστορίες με την Telefunken, την ηλεκτροδότηση της βιομηχανίας Πεσινέ και εμπλοκές παλαιότερα πάλι με τη Siemens, δείχνουν πως θέματα διαφθοράς πάντοτε είχαν ισχυρή παρουσία στη λειτουργία της ελληνικής πολιτικής ζωής. Λόγω βέβαια σοβαρής ανάμειξης του δημόσιου τομέα σε οικονομικές υποθέσεις.

Περιορισμός της διαφθοράς θα υπάρξει όχι μέσω νομοθετικών πρωτοβουλιών, που πάντα αποδεικνύονται ατελέσφορες, αλλά μόνο με τον περιορισμό της ανάμειξης του Δημοσίου στην οικονομία και στις επιχειρηματικές υποθέσεις γενικότερα…