Ο τίτλος, αν και παραπέμπει, δεν υπονοεί επαναστατικές κινητοποιήσεις. Παρ’ όλο που η έννοια της συμμετοχής και της εξωστρέφειας μπορεί να εκληφθούν στην εποχή μας ως μια μορφή εσωτερικής, αν μη τι άλλο, επανάστασης. Και ειδικά αυτές τις μέρες που η Αθήνα μας φοράει τα καλά της. Που μπορεί να μην είναι τα λούσα του Μιλένιουμ ή της χρονιάς των Ολυμπιακών Αγώνων, να μη γίνονται εκείνα τα μεσημεριανά street party με σαμπάνια από τις ακριβές μπουτίκ ή τα πολυτελή μαγαζιά που έκλειναν τους δρόμους του Κολωνακίου, αλλά ο κόσμος αναζητά τη χαρά της γιορτής στις περαντζάδες, στους πλανόδιους μουσικούς (δεν θυμάμαι άλλη χρονιά να έχω δει περισσότερους), στους αδέξιους, πολλές φορές, στολισμούς που όμως περισώζουν και αναδεικνύουν με έναν πιο μαζικό τρόπο την ατμόσφαιρα των ημερών.

Μου αρέσει που το «κέντρο των εκδηλώσεων» έχει κατηφορίσει από τις παρυφές του Λυκαβηττού, στο κέντρο της πόλης. Λόγου χάρη στην Πλατεία Κοτζιά. Ελάχιστα χρόνια πιο «νέα» από τις δύο εμβληματικές πλατείες της πόλης, τη Συντάγματος και την Ομόνοια, αλλά και πιο παραμελημένη από τους Αθηναίους, παρ’ ότι βρίσκεται απέναντι από το Δημαρχείο. Εφέτος όμως, από τις 20 Δεκεμβρίου και μέχρι μεθαύριο Δευτέρα, στην Πλατεία Κοτζιά φιλοξενείται το πιο γκουρμέ event των ημερών. Το 4ο Athens Food Market – X-mass Edition. Ενα πανηγύρι (με την καλή έννοια) γεύσεων, αρωμάτων, χρωμάτων, με τη σφραγίδα της υψηλής γαστρονομίας που, λόγω των ημερών, «κατεβαίνει στον δρόμο».

Καταξιωμένοι σεφ γνωστών καταστημάτων της Αθήνας σερβίρουν σε μορφή street food τις δημιουργίες τους, τις οποίες εκτιμούν οι γευσιγνώστες μεγάλοι και λατρεύουν οι λιχούδηδες μικροί. Πολύχρωμες και εορταστικά στολισμένες καντίνες διαθέτουν απίθανες συνταγές (από σεβίτσε τόνου μέχρι χοτ ντογκ με γεύση παστιτσάδα, ντάμπλινγκς, μπάομπανς, τάκος, σούπες και πολλά άλλα) σε απόλυτα προσιτές τιμές. Το Athens Food Market – X-mass Edition συνδιοργανώνεται με τον Δήμο Αθηναίων και με διακεκριμένο χορηγό την Εθνική Τράπεζα. Ενδεικτικά, συμμετέχουν εστιατόρια όπως το Pat Pong με τις ταϊλανδέζικες γεύσεις του, το 42 Bites με φαγητό και κοκτέιλ, το Warehouse με τη μεσογειακή κουζίνα του, το CTC με τις πιο σοφιστικέ προτάσεις του, το Mama Roux με τα πολυεθνικά πιάτα του, οι «Ψαράδες» με θαλασσινές συνταγές, αλλά και το Cava di patsi με μπίρες από μικροζυθοποιείες της Ελλάδας και του εξωτερικού όπως και το Candy Bar by Bar Solution για τα πιτσιρίκια.

Ο Αγγελός μας

Λένε ότι το Facebook, στην πραγματικότητα, αποξενώνει τους ανθρώπους διότι αντικαθιστά τη ζωντανή επαφή με ένα πληκτρολόγιο, ότι δεν υπάρχουν «φίλοι» στα σόσιλα μίντια και διάφορα τέτοια. Ο Αγγελος Παπαδημητρίου όμως, πολυπράγμων καλλιτέχνης αλλά και υπέροχος άνθρωπος, συνεχής «πομπός» χαράς και αισιοδοξίας, ανατρέπει αυτό το προβοκατόρικο κλισέ. Ανακάλυψε το Facebook στα εξήντα πέντε του. Και, όπως λέει, ένιωσε σαν «μέλισσα χαμένη σε ανθοκομική έκθεση, σαν γουρουνάκι χωμένο ώς τα μπούνια σε ιαματικά λασπόλουτρα, σαν αστροναύτης στον πλανήτη Γη που έμοιαζε με τη Γη σαν δύο σταγόνες νερό που δεν μπορούσες όμως να πιεις και σαν επισκέπτης στα ανάκτορα της Κίρκης όπου έκπληκτος έβλεπες ανθρώπους που γνώριζες να μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο που είχε, σαν κύριο χαρακτηριστικό του, τον θυμό». Και τα έδωσε όλα μήπως και μέσα από αυτήν την «κατώτερη μορφή ζωής» ανακαλύψει τον εαυτό του και τους άλλους. Φωτογραφίστηκε γονατιστός τον Δεκαπενταύγουστο στην έρημη Πανεπιστημίου, φόρεσε στο κεφάλι του χταπόδια και ό,τι άλλο έβρισκε πρόχειρο, μεταμορφώθηκε σε γηραιά κυρία που πεθαίνει, σε χήρα που κάνει το μνημόσυνο του άνδρα της, σε καθαρίστρια που «εγκλημάτησε», ζητιάνεψε λάικ έξω από το Φεστιβάλ Αθηνών. Ολες αυτές τις στιγμές του στο Facebook που αγαπήθηκαν από πολύ κόσμο συγκέντρωσε τώρα σε ένα άλμπουμ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός με τίτλο «Λάικ – Ομιλούσες φωτογραφίες». Και για να το γιορτάσει άνοιξε χθες το σπίτι του σε ένα διευρυμένου ωραρίου πάρτι που ξεκίνησε από νωρίς το μεσημέρι, για όλους τους διαδικτυακούς του «φίλους». Γνωστούς και αγνώστους. Αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς θα είχαμε την τόλμη να το κάνουμε. Την τόλμη άραγε ή τη διάθεση, που ποτέ δεν λείπει από τον Αγγελο.

Δενδράκια

Εφτανε μια φωτογραφία που είδα τυχαία στα σόσιαλ μίντια για να το συνειδητοποιήσω. Στις πολυκατοικίες της Αθήνας, πιο απρόσωπες από ποτέ μετά την επιδρομή του Airbnb, δεν στολίζουν πια δενδράκια στις εισόδους. Εκείνα τα ελαφρώς στραπατσαρισμένα που σου έδιναν όμως την εντύπωση ότι εκεί μέσα κατοικεί μια μικρή κοινότητα με μέλη και όχι απλώς ένα σύνολο ξεχωριστών και μοναχικών μονάδων. Ετσι λοιπόν, στεκόμαστε λίγο παραπάνω στις εισόδους των ελάχιστων πολυκατοικιών που τηρούν αυτήν την αστική παράδοση.