Εχει γράψει κάμποσα βιβλία για το μπάσκετ ο Ρίτσαρντ Αντριου (Ρικ) Πιτίνο, αλλά αυτό που εύχεται να λειτουργήσει ως βασικό εγχειρίδιο στη δύσκολη δουλειά που έπιασε την προηγούμενη Τετάρτη είναι κιόλας το πιο ιντριγκαδόρικο! Τιτλοφορείται «Success is a choice» και αυτός είναι κιόλας ο μονόδρομός του(ς): του ιδίου και περισσότερο του Παναθηναϊκού, που προκάλεσε σοκ και δέος στην παγκόσμια μπασκετική πιάτσα με την απροσδόκητη επιλογή του να αντικαταστήσει τον Τσάβι Πασκουάλ με τον «Fabulous Rick»!

Στα 66 χρόνια του ο «θρυλικός Ρικ», ο οποίος κάμποσες φορές (πότε για καλό και πότε για κακό) τάραξε τα νερά, είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένας σπουδαίος προπονητής που τάχα έρχεται να κάνει μια αρπαχτή στην Ευρώπη: στην πραγματικότητα αποτελεί μια διάνοια και ένα τοτέμ του κολεγιακού μπάσκετ που έχει περάσει απ’ όλες τις φάσεις, δοκίμασε τα όριά του, άλλοτε βάδιζε την πεπατημένη και άλλοτε εξερευνούσε την terra incognita και σε κάθε περίπτωση άφησε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα σε ό,τι καλείται παγκόσμιο μπασκετικό γίγνεσθαι.

Γέννημα θρέμμα της Νέας Υόρκης, ιταλικής καταγωγής, πρωταθλητής του NCAA το 1996 με το Κεντάκι και το 2013 με το Λούιβιλ, είδε τον δεύτερο τίτλο του να αφαιρείται λόγω του σκανδάλου «pay for play» και ων καθημαγμένος τόλμησε στα 66 χρόνια του να διαπεράσει τον Ατλαντικό και να παίξει τα ρέστα του με τον Παναθηναϊκό!

Για λίγο ή για πολύ, δεν έχει σημασία: αυτό που πρωτίστως μετρά είναι ότι η πινακοθήκη του ελληνικού μπάσκετ κοσμείται πλέον από μια Τζοκόντα και μένει να φανεί εάν το χαμόγελό της θα είναι αινιγματικό σαν εκείνο που ζωγράφισε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι στο πρόσωπο της Μόνα Λίζα του ή λαμπερό…

Τον Μάρτιο του 1997, που η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο για τους Σέλτικς, οι οποίοι διήγαν τη χειρότερη σεζόν της 52χρονης ιστορίας τους (έχοντας τότε στο ρόστερ τους και τον μετέπειτα παίκτη του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, Ντίνο Ράτζα), οι θεατές αποδοκίμαζαν τον προπονητή Εμ Ελ Καρ και κρέμαγαν στις εξέδρες του Fleet Center ένα πλακάτ που έγραφε «Μωρό μου έρχεται ο Πιτίνο»!

Είκοσι ένα χρόνια αργότερα οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δεν εμφορήθηκαν από την ίδια διεστραμμένη φαντασία: ελόγου τους δεν διανοούνταν καν πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα αποτολμούσε να πλευρίσει τον άνθρωπο που για τέσσερα χρόνια μόστραρε την αφεντομουτσουνάρα του στο Νο 1 της λίστας με τους πιο ακριβοπληρωμένους προπονητές του πλανήτη!

Για να τον πείσουν οι Σέλτικς να αφήσει το Λέξινγκτον και την κολεγιακή ομάδα του Κεντάκι έστρωσαν στα πόδια του μια αμύθητη περιουσία: πάνω από πενήντα εκατομμύρια δολάρια για ένα δεκαετές συμβόλαιο, το οποίο ωστόσο έμεινε ημιτελές και ατελέσφορο. Ο άνθρωπος ο οποίος παρηγόρησε τον απογοητευμένο Μπομπ Κούζι με την παροιμιώδη φράση «μην ανησυχείς, οι Σέλτικς θα πάρουν το 17ο πρωτάθλημα προτού πεθάνεις» δεν έμελλε να γίνει εκείνος που θα τους οδηγούσε στη Γη της Επαγγελίας!

Οι Σέλτικς όντως κατέκτησαν το 17ο πρωτάθλημά τους όχι επί ημερών Πιτίνο, αλλά επτά χρόνια μετά τη βίαιη αποχώρησή του, πάλι καλά που ο ενενηντάχρονος σήμερα Κούζι ζούσε για να ξορκίσει τους δαίμονές του…

Ο Πιτίνο πάλι δεν κατάφερε να ξορκίσει τους δαίμονές του στο ΝΒΑ, ούτε με τους Νικς, ούτε με τους Σέλτικς, που τους άφησε στα κρύα του λουτρού τέτοιες μέρες πριν από 17 χρόνια. Ηταν Σάββατο 6 Ιανουαρίου του 2001 όταν οι Κέλτες γνώριζαν μια βαριά ήττα (την 22η σε 34 έως τότε αγώνες της σεζόν) με 112-86 από τους Χιτ στο Μαϊάμι και με το που έληξε το ματς πήραν τον δρόμο της επιστροφής ερήμην του!

Ο Πιτίνο παραιτήθηκε μέσα στα αποδυτήρια λέγοντας συγκινημένος και δακρυσμένος ότι «ραγίζει η καρδιά μου» και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση, αποκαλύπτοντας εκ των υστέρων ότι έμεινε στο Μαϊάμι επιδιώκοντας ένα μοναχικό «soul searching».

Την ώρα που ο νυν προπονητής του Παναθηναϊκού προσπαθούσε να επιδιορθώσει τον χαλασμένο ψυχισμό του, ο Πολ Πιρς έβαζε τα κλάματα, ο άλλοτε παίκτης του στο Κεντάκι Αντουάν Γουόκερ πανηγύριζε, η μετοχή των Σέλτικς στο χρηματιστήριο ανέβαινε κατά 11,3% και η αποτυχία του να οδηγήσει την ενδοξότερη ομάδα του ΝΒΑ στο (ρηθέν από τον ίδιο) πεπρωμένο της, σημάδεψε ανεξίτηλα τα δρώμενα του αμερικανικού μπάσκετ.

Πέρασαν κάμποσα χρόνια μέχρι τη στιγμή που οι ομάδες του ΝΒΑ εμπιστεύθηκαν ξανά κολεγιακούς προπονητές, μεταξύ αυτών και το πρωτοπαλίκαρο του Πιτίνο στο Πρόβιντενς, τον Μπίλι Ντόνοβαν (Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ). Από τότε κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι, ο ρους του οποίου καθάρισε κιόλας τον Πιτίνο από το στίγμα της αποτυχίας στους Σέλτικς, χώρια που είχε την ευκαιρία να γράψει νέες σελίδες δόξας στο NCAA με το Λούιβιλ και να επιβεβαιώσει ένα σχετικώς άγνωστο παρατσούκλι του: εκείνο του «inverter», δηλαδή του αναστροφέα καταστάσεων!

Σε αυτή ακριβώς την ικανότητά του ποντάρει τώρα και ο Παναθηναϊκός, προσδοκώντας από τον αμερικανό προπονητή να αναστρέψει την πορεία του και όπως συμβαίνει με το φερώνυμο ηλεκτρονικό κύκλωμα να μετατρέψει την τάση της ομάδας: απλώς σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με το ηλεκτρικό ρεύμα, οι Πράσινοι θέλουν να δουν τα ηλεκτρόνιά τους να κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση! Πώς θα επιτευχθεί η σταθερή και αταλάντευτη ροή των ηλεκτρονίων μεσούσης της σεζόν; Αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία μπορεί να απαντήσει μονάχα ο ίδιος που είναι 45 χρόνια ηλεκτρολόγος!