Ηταν μια χρονιά ανατροπών. Και εκπλήξεων σε όλα τα επίπεδα. Είναι αρκετά όσα θα θέλαμε να εξαφανιστούν από τη μνήμη μας. Αλλά ταυτόχρονα, υπάρχουν γεγονότα που η επιθυμία μας είναι να μη φύγουν και να συνοδεύουν την ανάμνησή μας για τη χρονιά που μας αποχαιρετά…

Η κομβική στροφή για τον τίτλο

Στις  11 Μαρτίου του 2018 το ελληνικό ποδόσφαιρο έγινε πρώτο θέμα στα μεγαλύτερα ΜΜΕ της Ευρώπης. Και υπήρξαν ρεπορτάζ ακόμα και στο CNN. Σε ένα ματς επεισοδιακό, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, και η τελική του έκβαση κρίθηκε στα δικαστήρια, η ΑΕΚ πήρε τη νίκη επί του ΠΑΟΚ στα χαρτιά, αλλά αυτό ήταν αρκετό και καθοριστικό για να κόψει το νήμα και να πανηγυρίσει την επάνοδο στην κορυφή.  Αντιλαμβάνεστε τους πανηγυρισμούς όλων στη Νέα Φιλαδέλφεια, φυσικά και του Χιμένεθ, του πρωτομάστορα της επιτυχίας. Γιατί πολλά μπορεί να ειπωθούν, αλλά η ΑΕΚ έδειξε μεγάλη συγκέντρωση στον στόχο και τελικά τα κατάφερε. Για να επανέλθουμε: στο ντέρμπι που έκρινε εν πολλοίς το πρωτάθλημα, μεταξύ του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να σκοράρει λίγο πριν από το φινάλε, με τον διαιτητή Κομίνη να δείχνει σέντρα και στη συνέχεια να ακυρώνει το γκολ έπειτα από κουβέντα που είχε με τον βοηθό του. Η εξέλιξη της βραδιάς ήταν μια από τις χειρότερες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Χάος στον αγωνιστικό χώρο, διαβουλεύσεις στα αποδυτήρια, αντεγκλήσεις μεταξύ ποδοσφαιριστών, προπονητών και παραγόντων και ένα γήπεδο να βράζει.

Πρωταθλήτρια η ΑΕΚ, 24 χρόνια μετά

Επρεπε να περιμένουν 24 ολόκληρα χρόνια. Επρεπε να ζήσουν όλα όσα έζησαν, καλά και άσχημα, για να πιουν ξανά το νέκταρ της επιτυχίας. Η μοίρα τους έστειλε να αγωνιστούν στα… χωριά της Γ’ Εθνικής, τους επιφύλασσε να ζήσουν το μαρτύριο των χαμηλών κατηγοριών, μέχρι να επιστρέψουν στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ΑΕΚ στέφθηκε πρωταθλήτρια για πρώτη φορά μετά το 1994, παρουσιάζοντας την πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος. Χωρίς να εντυπωσιάζει με το ποδόσφαιρό της, έχασε μόλις δύο ματς (21 νίκες, 7 ισοπαλίες, 2 ήττες το ρεκόρ της) και σημείωσε σημαντικές νίκες σε κρίσιμα σημεία της σεζόν. Οπως τις δύο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και μάλιστα με ανατροπή και στα δύο παιχνίδια. Στο ΟΑΚΑ με 3-2 από 0-2 και στο Φάληρο με 2-1 από 0-1, με δύο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ιδιαίτερα η νίκη στο Καραϊσκάκη ήταν εκείνη που έκανε άπαντες στο στρατόπεδο της ΑΕΚ να πιστέψουν στον τίτλο, τον οποίο τελικά και κατάφεραν να κατακτήσουν, ξεπερνώντας και το εμπόδιο της Τούμπας, με όλα όσα συνέβησαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Παρά το πρωτάθλημα, στην ΑΕΚ υπήρξαν αλλαγές, με κυριότερη αυτή του προπονητή. Ο Μανόλο Χιμένεθ επικαλέστηκε προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους και αποχώρησε για την Ισπανία, με τον Μαρίνο Ουζουνίδη να τον διαδέχεται. Αλλά μέχρι τώρα την ΑΕΚ του Μαρίνου να μην έχει καμία σχέση με εκείνη που στέφθηκε πρωταθλήτρια και να αποτυγχάνει παταγωδώς στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου δεν πήρε ούτε έναν βαθμό.

Το Κύπελλο του ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ αναζητούσε τη ρεβάνς για το χαμένο πρωτάθλημα. Ηθελε έναν τίτλο για να αποδείξει σε όλη την Ελλάδα πως εκείνος είχε την καλύτερη ομάδα. Και ο τελικός ήρθε απέναντι στην αντίπαλο που του πήρε το πρωτάθλημα. Ο τελικός αυτός ήταν για τους Θεσσαλονικείς ό,τι καλύτερο μπορούσαν να ζητήσουν. Ηταν η μεγάλη τους ευκαιρία. Στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, έναν χρόνο μετά τον τελικό του Βόλου, ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου ήταν πολύ ανώτερος. Επικράτησε κατά κράτος της ΑΕΚ, έχασε πέναλτι στο πρώτο ημίχρονο, άνοιξε το σκορ με απευθείας χτύπημα φάουλ του Βιεϊρίνια στο δεύτερο μέρος και με τον Πέλκα να σκοράρει στις καθυστερήσεις, πήρε το Κύπελλο με 2-0. Ο κόσμος της ομάδας το πανηγύρισε σαν… πρωτάθλημα, τόσο στο ΟΑΚΑ όσο και στην επιστροφή της ομάδας στη Θεσσαλονίκη. Διοίκηση, προπονητές, ποδοσφαιριστές, οπαδοί. Και αυτός ο τελικός, πάντως, σημαδεύτηκε από επεισόδια μεταξύ οπαδών και Αστυνομίας. Οχι στο μέγεθος που είδαμε έναν χρόνο νωρίτερα στον Βόλο, αλλά υπήρξαν εικόνες με οπαδούς που είχαν μαζί τους μαχαίρια.

Η μεταγραφή του Λάζαρου

Ηταν από τα πρόσωπα της χρονιάς.  Ο περσινός MVP του πρωταθλήματος Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Ο άνθρωπος που οδήγησε την ΑΕΚ στην κατάκτηση του τίτλου. Η πιο μεγάλη μεταγραφή του καλοκαιριού, μιας και από τότε φορά τα Ερυθρόλευκα. Το «μπαμ» του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου και η κατάρριψη του μύθου με τα «συν ένα» συμβόλαια.

Το χειροκρότημα στον Διούδη

Είναι από τις στιγμές που όσοι την έζησαν από κοντά θα έχουν να τη θυμούνται για πάντα. Ναι, υπάρχει κι αυτή η πλευρά του ποδοσφαίρου. Η πλευρά που κάποιες φορές όλες οι κόντρες μπαίνουν στην άκρη. Που η έχθρα ξεχνιέται. Που βλέπεις τον άνθρωπο και όχι τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Στο ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός της φετινής σεζόν στο Καραϊσκάκη είχαμε την πιο δυνατή στιγμή της χρονιάς. Και αυτή ήταν στον τραυματισμό του Σωκράτη Διούδη. Νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο, στο 50ό λεπτό, σε μια σέντρα στην περιοχή του Παναθηναϊκού, ο Διούδης έπεσε για να διώξει. Ο Νάτχο ήρθε με φόρα και έπεσε με το γόνατο στο κεφάλι του. Παγωμάρα. Παντού. Ο έλληνας τερματοφύλακας αναίσθητος στο χόρτο, συμπαίκτες και αντίπαλοι να πιάνουν το κεφάλι τους και να φωνάζουν τους γιατρούς και το γήπεδο να κρατάει την ανάσα του. Λίγο αργότερα, όταν ο Διούδης ανέβηκε στο φορείο, 30.000 φίλαθλοι όρθιοι τον χειροκρότησαν μέχρι να αποχωρήσει. Ενα παρατεταμένο, ανθρώπινο χειροκρότημα που προκαλούσε ανατριχίλα…

Ατρόμητος, όνομα και πράγμα

Στα περσινά ανάλογα αφιερώματα κανείς δεν θα τον είχε μέσα. Στα τέλη του 2017 ναι μεν μιλούσαν πολλοί για την πορεία… πρωταθλητισμού των Περιστεριωτών, αλλά κάπου, κάπως, κάποτε περίμεναν πως όλο αυτό θα ξεφούσκωνε. Τίποτα δεν ξεφούσκωσε. Ο Ατρόμητος όχι μόνο συνέχισε να εντυπωσιάζει τη φίλαθλη Ελλάδα και εντός 2018, αλλά το κάνει και για δεύτερη σερί σεζόν. Πέρυσι έβγαλε σχεδόν όλο το πρωτάθλημα σε θέσεις 2-3. Τελικά κατέληξε τέταρτος, μόλις έναν πόντο πίσω από τον τρίτο Ολυμπιακό. Φέτος συνεχίζει το… βιολί του. Εβγαλε όλο τον πρώτο γύρο βλέποντας το πρωτάθλημα από τις θέσεις 1 έως 3. Και σου δίνει την εντύπωση πως το 2019 δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα προς το χειρότερο. Ο Ατρόμητος καταφέρνει να είναι χωμένος στη μύτη των μεγάλων εδώ και ενάμιση χρόνο, παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο, με ιδέες, με πλάνο και με έναν εξαιρετικό προπονητή. Ναι, είναι ένα από τα πιο όμορφα θέματα της χρονιάς που πέρασε.