Στις 30 Απριλίου 1990 έγραφα στα «ΝΕΑ»: «Ρεκόρ η Λίβερπουλ. Κατέκτησε για 18η φορά τον τίτλο. Το “χρυσό” γκολ που χάρισε το πρωτάθλημα στη Λίβερπουλ πέτυχε ο Μπαρνς με πέναλτι».

Το κείμενο είχε γραφτεί σε μια κόκκινη γραφομηχανή Carrera στην οποία κολλούσε συνεχώς η ταινία με το μελάνι. Οι ειδήσεις από το εξωτερικό έρχονταν μέσω των τέλεξ. Ατελείωτα ρολά χαρτί που τα μοιραζόμουν με τον Κώστα Μπετινάκη, τον τότε επικεφαλής του τμήματος διεθνών ειδήσεων. Οι φωτογραφίες «έπεφταν» με το ραχάτι τους σε ένα τετράγωνο κουτί που έμοιαζε με τα σημερινά φωτοτυπικά.

Τα τηλέφωνα τα μοιραζόμασταν ανά δύο συντάκτες και βεβαίως τα smartphones, τα τάμπλετ και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν υπήρχαν ούτε στη φαντασία μας.

Ο τελευταίος τίτλος που κατέκτησε η Λίβερπουλ στο αγγλικό πρωτάθλημα ανήκει σε μια άλλη εποχή. Η Πρέμιερ Λιγκ δημιουργήθηκε δύο χρόνια αργότερα, η Ανατολική Γερμανία γινόταν μέλος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας και ο Τόνι Κρος αντίκριζε για πρώτη φορά το φως της ζωής.

Για έναν σύλλογο όπως είναι η Λίβερπουλ οι τρεις δεκαετίες χωρίς τίτλο αντιστοιχούν σε πολλούς ποδοσφαιρικούς αιώνες.

Τι έφταιξε όμως και οι Κόκκινοι που αποτελούσαν σημείο αναφοράς στο αγγλικό ποδόσφαιρο δεν κατάφεραν να κατακτήσουν ξανά τίτλο όταν στο ίδιο διάστημα στέφθηκαν πρωταθλήτριες ομάδες όπως η Λιντς, η Μπλάκμπερν και η Λέστερ;

Απάντηση στο ερώτημα δεν μπορούν να δώσουν ούτε οι άνθρωποι της ομάδας. Σαν μια κατάρα να κυνηγά τη Λίβερπουλ αυτά τα χρόνια. Τη σεζόν 2013-2014 ήταν πρώτη στη βαθμολογία στην 36η αγωνιστική όταν υποδέχθηκε την Τσέλσι. Με νίκη αγκάλιαζε τον τίτλο. Ο καλύτερός της παίκτης, ο Στίβεν Τζέραρντ, γλίστρησε, η ομάδα του δέχθηκε γκολ και όλα κατέρρευσαν.

Ενα παρόμοιο γλίστρημα φοβούνται φέτος στο Ανφιλντ και προσπαθούν να κρατήσουν χαμηλά τις προσδοκίες. Η επιστροφή της Λίβερπουλ στην κορυφή, παίζοντας μάλιστα ένα τόσο συναρπαστικό ποδόσφαιρο, πιθανόν να σηματοδοτήσει και αλλαγή πορείας του ίδιου του αγγλικού ποδοσφαίρου.