Η Ιστορία δεν γράφεται με «αν», αλλά αυτό το «αν» έχει μια σημασία: αν οι ευρωεκλογές είχαν γίνει έναν χρόνο νωρίτερα, τον Μάιο του 2017, το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, το La République en Marche (LREM), από κοινού με τους εταίρους του στο MoDem θα είχαν εξασφαλίσει μια θριαμβευτική πρωτιά με 28% των ψήφων, έναντι μόλις 15% για τον Εθνικό Συναγερμό, το αναβαπτισμένο δηλαδή Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν. Τους μήνες που μεσολάβησαν, ωστόσο, η διαφορά των δύο κομμάτων δεν έπαψε να μειώνεται, ακολουθώντας πορεία παράλληλη με εκείνη της δημοτικότητας του γάλλου προέδρου. Και σύμφωνα με την πρόβλεψη που κάνει το Politico, τον ερχόμενο Μάιο η Λεπέν θα πάρει την εκδίκησή της για την ήττα που υπέστη από τον Μακρόν στον δεύτερο προεδρικό γύρο, αποσπώντας για μια ακόμα φορά την πρωτιά στις ευρωεκλογές, με ποσοστό 21,03% και 22 έδρες έναντι 19,64% και 20 εδρών για το LREM.

Αλλες επτά έδρες θα εξασφαλίσει το εθνολαϊκιστικό κόμμα «Ορθια η Γαλλία» του Νικολά – Ενιάν. Και το σοκ θα συμπληρωθεί με την αποτυχία των Σοσιαλιστών να εισέλθουν στο Ευρωκοινοβούλιο, για πρώτη φορά στην Ιστορία τους: εμφανίζονται να αποσπούν μόλις 4,74% των ψήφων. Η ήττα ωστόσο θα είναι δεινή πρωτίστως για τον γάλλο πρόεδρο. Οχι μόνο διότι οι ευρωεκλογές θα είναι (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) η πρώτη του δοκιμασία στην κάλπη αφότου εξελέγη, μια πρώτη απάντηση στο ερώτημα «ήρθε για να μείνει ή ήταν απλώς ένα πυροτέχνημα;». Αλλά, κυρίως, διότι το ευρωπαϊκό ζήτημα είναι το ίδιο το DNA του μακρονισμού. Με τη νίκη του επί της Ακροδεξιάς και τις προτάσεις του για την αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις παθιασμένες του ομιλίες υπέρ μιας «Ευρώπης που προστατεύει», ο Εμανουέλ Μακρόν έγινε ο ήρωας και ο εν δυνάμει σωτήρας του φιλευρωπαϊκού στρατοπέδου. Ματέο Σαλβίνι και Βίκτορ Ορμπαν τον υπέδειξαν ως «υπ’ αριθμόν 1» εχθρό τους και εκείνος αποδέχθηκε ευχαρίστως τον τίτλο, κηρύσσοντας μάχη μέχρις εσχάτων ανάμεσα στους «προοδευτικούς» και τους «εθνικιστές». Μια πρόσφατη δηλητηριώδης ατάκα του ιταλού υπουργού Εσωτερικών, με φόντο την πρωτοφανή κρίση των Κίτρινων Γιλέκων στη Γαλλία, αποτυπώνει, έστω και στιγμιαία, την πορεία αυτής της μάχης: «Ο Μακρόν δεν είναι πια πρόβλημα για μένα, είναι το πρόβλημα των Γάλλων».

Οι δημοσκοπήσεις (και οι προβλέψεις στις οποίες βασίζονται) δείχνουν πως η Μαρίν Λεπέν έχει μια σταθερά πιστή βάση ψηφοφόρων – από 24,86% στις ευρωεκλογές του 2014 σε 21,03% τον Μάιο δεν είναι καθόλου άσχημα δεδομένων των πολιτικών, δικαστικών και οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το κόμμα της. Και πως ο Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται μπροστά σε έναν μεγάλο κίνδυνο: να μετατραπούν οι ερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές σε ένα διπλό δημοψήφισμα, εναντίον τόσο του ιδίου όσο και της Ευρώπης – και να ναυαγήσει οριστικά το ευρωπαϊκό του όραμα.