Θα στείλει η Ισπανία τον Μάιο στο Ευρωκοινοβούλιο, για πρώτη φορά μετά την ένταξή της στην ΕΕ, το 1986, ένα ακροδεξιό κόμμα, ενισχύοντας τις τάξεις των εχθρών τής Ευρώπης στο πλέον αντιπροσωπευτικό της σώμα; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα έπειτα από την αιφνιδιαστική είσοδο που έκανε στις αρχές του Δεκεμβρίου το ακροδεξιό Vox στο περιφερειακό Κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας. Συνοδεύεται όμως από ακόμη ένα κρίσιμο ερώτημα. Γιατί οι Ισπανοί δεν θα ψηφίσουν στις 26 Μαΐου μόνο για το Ευρωκοινοβούλιο, διοργανώνουν ταυτόχρονα δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Και αρκετοί αναλυτές συμμερίζονται την άποψη που εκφράζει ο Πάμπλο Σιμόν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης: «Το Vox μπορεί να εκλέξει εκπροσώπους σε όλους τους δήμους και τις περιφέρειες όπου θα παρουσιάσει υποψηφίους, είμαι πεπεισμένος γι’ αυτό. Η Ισπανία έχει πλέον ένα πολυκομματικό σύστημα με μια Ακροδεξιά, όπως και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

Η «ισπανική εξαίρεση» που ήθελε την Ισπανία να αντιστέκεται μετά τη μετάβασή της στη δημοκρατία, το 1982, σταθερά και πεισματικά στις σειρήνες του εθνολαϊκισμού ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Χάρη στην καταλανική κρίση και τη μεταναστευτική κρίση, το Vox, ένα κόμμα το οποίο γεννήθηκε το 2013 από πρώην στελέχη του Λαϊκού Κόμματος που το έκριναν «χλιαρό», απέσπασε στην Ανδαλουσία ένα 11% των ψήφων και 12 έδρες σε σύνολο 109. Πανεθνικά, οι δημοσκοπήσεις του δίνουν σήμερα ένα 2,5%. Το Politico, ωστόσο, προβλέπει πως το ακροδεξιό αυτό κόμμα θα μπει «σφήνα» τον Μάιο στο τετρακομματικό σύστημα που αντικατέστησε τον δικομματισμό στην Ισπανία το 2015, αποσπώντας… 8,16% των ψηφων και πέντε έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο.

Μετά τη μεταμφιεσμένη σε νίκη πανωλεθρία που υπέστησαν οι Σοσιαλιστές στην Ανδαλουσία (έπειτα από 36 χρόνια τοπικής παντοδυναμίας ήρθαν μεν πρώτοι με 33 έδρες και 28% των ψήφων, αλλά έχασαν 14 έδρες και 7% σε σύγκριση με το 2015), οι πιέσεις προς τον ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ να προκηρύξει πρόωρες εκλογές εντείνονται. Ο ίδιος βέβαια επιμένει πως θα κυβερνήσει έως το τέλος της παρούσης κοινοβουλευτικής θητείας το 2020. Από όταν εκδίωξε, ωστόσο, από την πρωθυπουργία τον Μαριάνο Ραχόι και το Λαϊκό Κόμμα, στα μέσα του 2018, ηγείται της πλέον αδύναμης δημοκρατικής κυβέρνησης που έχει γνωρίσει ποτέ η Ισπανία, με μόλις 84 βουλευτές σε σύνολο 350 και την επιφυλακτική στήριξη του Podemos και των καταλανών αυτονομιστών. Με τη νέα χρονιά αναμένεται να ξεκινήσει και η δίκη των 18 καταλανών αυτονομιστών ηγετών που κατηγορούνται για τον ρόλο τους στην απόπειρα απόσχισης του 2017. Η ένταση των παθών που θα εξάψει είναι ακόμα μία άγνωστη παράμετρος που θα μετρήσει στις κάλπες, τοπικές και ευρωπαϊκές.