Ηταν τέλη του Μαΐου του 2014 όταν η επίδοση της ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς στις ευρωεκλογές έφερε τη σφραγίδα ενός 39χρονου πολιτικού από την Ιταλία: το Δημοκρατικό Κόμμα του Ματέο Ρέντσι θριάμβευε με ένα ποσοστό που έφτανε το 40,8%, χαρίζοντας έδρες στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα που δυσκολευόταν ακόμη και να ονειρευτεί.

Ηταν ένας απρόσμενος θρίαμβος για πολλούς λόγους. Το ιταλικό PD πετύχαινε μια επίδοση που δεν είχε γνωρίσει ποτέ στα επτά χρόνια της ιστορίας του. Την πετύχαινε μολονότι κυβερνούσε. Και την πετύχαινε παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ από το Κίνημα 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο που είχε καβαλήσει το κύμα του λαϊκισμού και φιλοδοξούσε να καρπωθεί τη χαλαρή ψήφο της ευρωκάλπης. «Θεωρητικά οι ευρωεκλογές είναι πιο ευνοϊκές για τον Γκρίλο. Αν βγούμε σώοι, δεν ανοίγει μόνο ο δρόμος για τις μεταρρυθμίσεις αλλά ολόκληρη λεωφόρος» είχε δηλώσει ο Ρέντσι, πρωθυπουργός τότε, τερματίζοντας τον προεκλογικό του μαραθώνιο στη Φλωρεντία.

Το βράδυ των εκλογών ο κωμικός Γκρίλο θα κατάπινε συμβολικά ένα χάπι για τη δυσπεψία για να χωνέψει εκείνο το 21,1%. Και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι θα αρκούνταν στο 6,5% αναπολώντας τις καλύτερες ημέρες των διψήφιων ποσοστών. Ο Ρέντσι, πάλι, θα συστηνόταν ως ο ηγέτης της μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης της ηπείρου. Τι έμενε; Το πράσινο φως από τις Βρυξέλλες (και το Βερολίνο) για μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική που θα επέτρεπε στον τότε ιταλό πρωθυπουργό να πείσει τους ιταλούς πολίτες ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνο λιτότητα και «μαθήματα στο σπίτι» κι ότι αντί για τα «μερκελνόμικς» της οικονομικής ορθοδοξίας και της πειθαρχίας υπήρχαν και τα «ρεντσινόμικς» της κεϊνσιανής ανάπτυξης.

Αν όλα πήγαν στραβά πρώτα για τον Ρέντσι και έπειτα για την ιταλική Κεντροαριστερά, θα φταίει ασφαλώς και ο ίδιος εκτός από τις Βρυξέλλες που αποδείχθηκαν για ακόμη μια φορά εξαιρετικά δύσκαμπτες απέναντι στη Ρώμη. Σε κάθε περίπτωση, εκείνοι που καβάλησαν το κύμα του λαϊκισμού περιμένουν σε αυτές τις ευρωεκλογές να ζήσουν τον δικό τους θρίαμβο. Κι ακόμη περισσότερο από το Κίνημα των 5 Αστέρων που όπως φαίνεται θα μείνει και πάλι με την πίκρα της δεύτερης θέσης, τον θρίαμβο θα τον ζήσει η Λέγκα του Σαλβίνι: εάν οι δημοσκοπήσεις αποδειχθούν αληθινές, η Λέγκα θα πενταπλασιάσει τα ποσοστά της. Και η Κεντροαριστερά του Ρέντσι; Θα πέσει κάτω από το μισό της επίδοσης του ’14.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ιταλία της επομένης των ευρωεκλογών; Οι λαϊκιστές συνηθίζουν να λένε πολλά και ηχηρά. Ο Λουίτζι Ντι Μάιο του Κινήματος των 5 Αστέρων λέει πάντως ότι με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα γίνει σεισμός κατά της λιτότητας και οι κανόνες θα αλλάξουν την επόμενη μέρα. Κι ο Σαλβίνι ότι αυτές οι ευρωεκλογές «θα σηματοδοτήσουν το τέλος της διαδρομής που κάνει η επανάσταση της κοινής λογικής». Ποτέ η «λογική» δεν ακουγόταν πιο ανησυχητική.