Το 2018 δεν αφήνει πίσω του μόνο εκκρεμότητες, αλλά και ανοικτές πληγές. Κι αν στην πρώτη κατηγορία, εκείνη των εκκρεμοτήτων, ανήκει η συμφωνία των Πρεσπών, η μεταμνημονιακή επιτροπεία ή και μια σειρά από σκάνδαλα που η κυβέρνηση έσπευσε να φορτώσει στους αντιπάλους της, στη δεύτερη, εκείνη των πληγών, ανήκει η πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι.

Είναι προφανές πως πρέπει να γίνουν τα πάντα ώστε εκκρεμότητες και πληγές να κλείσουν από τους πρώτους μήνες του νέου έτους. Ούτε η συμφωνία μπορεί να ταλανίζει επί μακρόν την ελληνική πολιτική ζωή, αλλά ούτε και μπορεί να τεθεί η οικονομία στη σωστή τροχιά χωρίς να ομολογείται από την κυβέρνηση η σχέση με τους δανειστές. Οσο για τα υποτιθέμενα σκάνδαλα, είναι γνωστό σε όλους πως μόνο ζημιά επισωρεύουν στον τόπο όταν επιμηκύνονται στον χρόνο ως σκανδαλολογία.

Καμία εκκρεμότητα ωστόσο δεν προηγείται των πληγών που παραμένουν ανοικτές και κακοφορμίζουν. Στο Μάτι δεν χάθηκαν μόνο 100 ζωές. Η πληγή παραμένει ανοικτή και επειδή άνθρωποι εξακολουθούν να υποφέρουν για τους οικείους που έχασαν και τη ζωή που δεν μπορούν να ξαναφτιάξουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ξεχάσουν ασφαλώς την τραγωδία που έζησαν. Δεν επιτρέπεται όμως ο νέος χρόνος να γίνει η συνέχεια του εφιάλτη που βίωσαν μέχρι την τελευταία ημέρα του χρόνου που φεύγει. Κάθε χρόνος είναι ένα νέο ξεκίνημα. Το νέο ξεκίνημα, τη χρονιά που έρχεται, πρέπει να γίνει από το Μάτι.