Οσο πλησιάζουμε στις εκλογές αποκαλύπτεται το εύρος της πελατοκεντρικής πολιτικής των υπουργών του κ. Τσίπρα που ξεπερνούν σε ευρηματικότητα ακόμη κι αυτές τις γραφικές περσόνες του ελληνικού σινεμά, τον Μαυρογιαλούρο και τον Γκόρτσο.

Τελευταίο τους «επίτευγμα» είναι ότι μοριοδοτούν το παιδί μιας τρίτεκνης/πολυμελούς οικογένειας με, μόλις, 2 μόρια! Με νομοσχέδιο που αφορά το σύστημα διορισμού των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το οποίο δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση παραμονές Χριστουγέννων, περιθωριοποιούνται οι «ειδικές» κατηγορίες συμπολιτών μας, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Μάλιστα, η ρύθμιση αγγίζει τα όρια του εμπαιγμού των πολυτέκνων, αφού ένα σεμινάριο 300 ωρών, που κοστίζει στην αγορά 500-700 ευρώ, μοριοδοτείται με τέσσερα μόρια!

Αυτή είναι η κοινωνική πολιτική για την υποστήριξη των λίγων, πλέον, εκείνων συμπολιτών μας οι οποίοι συμβάλλουν, εμπράκτως, στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας.

Διερωτάται και ο πλέον καλόπιστος ποια είναι, άραγε, τα κίνητρα του «νομοθέτη» στην προκειμένη περίπτωση; Αδιαφορία και κυνισμός για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας; Ή, μήπως, εμπόριο ελπίδας σε πολλούς που μπορούν, εύκολα, να πετύχουν κάποια πιστοποιητικά σεμιναρίων, προσδοκώντας μια επίζηλη θέση στο Δημόσιο; Η πρακτική που ακολουθεί, εσχάτως, η κυβέρνηση δείχνει ότι περιφρονεί τόσο το δημόσιο συμφέρον όσο και την κοινωνική συνοχή. Είναι και κυνική και πελατειακή. Ενόψει των εκλογών θέλει να δημιουργήσει την προσδοκία σε όσο περισσότερους μπορεί ότι ενδέχεται, και αυτοί, να περάσουν την πύλη του ιερού Δημοσίου. Η προσδοκία των περισσότερων θα διαψευστεί, στην πράξη, αλλά είναι πολύ σημαντικό να παραμένει, κανονιστικά, ενεργή. Οσο εκείνοι που δεν τα κατάφεραν με την πρώτη φορά, βλέπουν ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να πολιτεύεται με βάση αυτές τις αρχές και αξίες, τότε ελπίζει ότι την επόμενη φορά μπορεί να είναι η σειρά τους. Η ψυχολογική αυτή «ομηρεία» αποτέλεσε, για δεκαετίες, το σίγουρο εργαλείο του πελατειακού κράτους για να εκβιάζει την ψήφο των εν αναμονή δημοσίων υπαλλήλων.

Μάλιστα, η πρώτη «μετα-μνημονιακή» κυβέρνηση ανανεώνει και «εκσυγχρονίζει» το εργαλειοστάσιο του πελατειασμού στο σύνολο της διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού.

Δείτε, για παράδειγμα, τη μεθόδευση που ακολουθεί στο ζήτημα των «συναφειών» των τίτλων σπουδών με τις θέσεις που κάποιος επιδιώκει να διοριστεί ή να προαχθεί. Οι «αριστεροί» πελατοκράτες διευρύνουν στην αρχή τον κύκλο των τίτλων σπουδών που μπορεί να είναι συναφείς και στη συνέχεια τον μικραίνουν κατά βούληση. Στην προκήρυξη 1Κ/2017 για γραμματείς δικαστηρίων περιελήφθησαν, στην αρχή, το 90% των πτυχίων των ελληνικών πανεπιστημίων. Αφού εμφανίστηκαν 30.000 ενδιαφερόμενοι, περιόρισαν το εύρος των συναφειών προσλαμβάνοντας, εν τέλει, τους 404 που ήθελαν εξαρχής, προφασιζόμενοι ότι μόνον αυτοί διέθεταν σχετικούς τίτλους σπουδών.

Χωρίς αιδώ, χωρίς αισχύνη πορεύονται στην οδό της ρουσφετοκρατίας.

Το Κίνημα Αλλαγής έχει επεξεργαστεί προτάσεις άμεσης απόδοσης που θα θέσουν εκποδών όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, απαλλάσσοντας, μια για πάντα, την ελληνική δημόσια διοίκηση από το όνειδος του πελατειασμού.

Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι π. βουλευτής, υποψήφιος με το Κίνημα Αλλαγής στην Α’ Αθήνας