Come back, baby, come back to me, come back, I’ll be everything you need. Come back, baby, come back to me… Γύρνα μωρό μου, γύρνα πίσω σε εμένα, γύρνα μωρό μου, θα είμαι ό,τι χρειαστείς, γύρνα μωρό μου, γύρνα πίσω σε εμένα…

Ε, μέρες που είναι, ένα τραγουδάκι δεν βλάπτει. Ειδικά όταν, όπως αυτό της ιαπωνοαμερικανίδας Ουάντα Χικάρου, ταιριάζει τόσο στη σχέση λατρείας του Τσίπρα με τη Μέρκελ, που έρχεται σε λίγες ημέρες στην Αθήνα. Η Ανγκελα θέλει να βοηθήσει τον αγαπημένο της έλληνα πολιτικό να σιγουρέψει την υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών. Επίσης, θέλει να του βάλει πλάτη ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Ε, τι άλλο να κάνει η γυναίκα; Λίγα είναι αυτά; Με τη διαφορά ότι η Ουάντα τραγούδησε απευθείας Come back baby. Δεν φώναζε πρώτα το αμίμητο «Go back madame Merkel» του Τσίπρα για να πάρει ψήφους και μετά να πέσει στην αγκαλιά της, να τα δώσει όλα για να ανάψει έτσι η φλόγα μιας αγάπης που δεν λέει να σβήσει.

Φυσικά, στην πολιτική, ειδικά τη διεθνή, το παρελθόν μπορεί εύκολα να ξεχαστεί όταν παραδοθεί το μέλλον. Η Μέρκελ δεν θέλει με κανένα τρόπο να δει τον Τσίπρα να συνθλίβεται εκλογικά. Οχι μόνον επειδή ο τελευταίος σιγούρεψε με τον πιο απόλυτο τρόπο τις πλήρεις απαιτήσεις των δανειστών, ούτε και επειδή είναι ωραία να έχεις και ένα «αριστερό» pet στην ευρωζώνη σου να σε λιβανίζει διαρκώς – το τι τεμενάδες της κάνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, δεν λέγεται. Είναι ωραίο και επειδή έτσι περιορίζεται η ανησυχία ότι μετά τις εκλογές ο Αλέξης θα ξαναβγεί στον δρόμο να φωνάζει «κάτω τα Μνημόνια», «go madame Merkel» και τα συναφή. Για τέτοια είμαστε τώρα; Οχι βέβαια! Αφού ο Τσίπρας έχει περάσει πια σε άλλα επίπεδα. Δεν συνομιλεί μόνο με τη Μέρκελ, αλλά και με… το μέλλον!

Για παράδειγμα, προ ημερών, εγκαινίασε στη Θεσσαλονίκη ένα προεκλογικό μετρό που δεν υπάρχει! Πανευτυχής ο Πρωθυπουργός, οδήγησε την τέχνη τού να τους δουλεύεις όλους μπροστά στα μάτια τους σε κλίμακες πρωτόγνωρες ακόμα και για τον ίδιο! Τι κι αν το πρώτο τρένο θα περάσει το νωρίτερο το 2020; Οι εκλογές δεν μπορούν να περιμένουν τόσο. Οπότε, μια χαρά είναι να γίνει όλο αυτό το πανηγύρι, με τον Τσίπρα να φωτογραφίζεται κοιτάζοντας τη σήραγγα σαν να περιμένει τον επόμενο συρμό να μπει μέσα. Πάλι καλά που δεν πήγε να βγάλει και εισιτήριο στον μουσαμά με τις… φωτογραφίες εκδοτηρίων που έστησαν στη θέση των αληθινών! Ξέρει βέβαια ο άνθρωπος ότι αυτό θα ήταν περιττό: σάμπως και όταν γίνει τελικά το μετρό πρόκειται να το χρησιμοποιήσει ποτέ; Τι σόι (πρώην, μέχρι τότε) αριστερός πρωθυπουργός θα ήταν αν εγκατέλειπε τις λιμουζίνες για το μετρό; Μάλλον δεν θα χει μπει ούτε στης Αθήνας. Καλό είναι, αλλά ώς εκεί, για τις κάμερες. Μην το παρακάνουμε κιόλας.

Οι προεκλογικές εικόνες στο μετρό αποτυπώνουν το μέτρο της παρακμής της σημερινής Ελλάδας, ενώ θυμίζουν και μία παλαιότερη: όταν ο Παττακός τριγυρνούσε ανά την επικράτεια με ένα μυστρί στο χέρι. Από τότε έχουμε να δούμε τέτοιες φαιδρότητες. Τουλάχιστον, η χρονιά άλλαξε με γέλιο…