Θεωρητικά, δεν θέλει και πολύ ψάξιμο. Ο Οκτώβριος δεν έχει καν τέσσερις εκλογικές Κυριακές, έχει μόλις τρεις αν λάβει υπόψη του κανείς ότι η τελευταία πέφτει παραμονή της γιορτής της 28ης – και ποιος κάνει εκλογές με τους μαθητές να παρελαύνουν στην Αθήνα, τους στρατιώτες να ετοιμάζονται να παρελάσουν στη Θεσσαλονίκη και πολλούς από τους υπόλοιπους να φεύγουν για τριήμερο; Κάτι που σημαίνει πως όταν ο Πρωθυπουργός λέει πως «ψάχνει ημερομηνία τον Οκτώβριο», μάλλον δεν ψάχνει τίποτε τον Οκτώβριο ή τέλος πάντων πως αν έψαχνε θα το είχε ήδη βρει. Σημαίνει πως για ακόμη μία φορά δεν είναι η πραγματικότητα που θα προσαρμοστεί στην επιθυμία, αλλά η επιθυμία θα συντριβεί κάτω από το βάρος της πραγματικότητας.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ. Για μια κυβέρνηση που απόλαυσε την επικούρεια πλευρά της εξουσίας ακόμη και με ένα νέο μενού στο πρωθυπουργικό αεροσκάφος, η επιθυμία ανιχνεύεται εύκολα: οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν θα ήθελαν να στερηθούν ούτε μία ημέρα κυβερνητικής θητείας. Ο πολιτικός χρόνος όμως δεν έχει και πολλή σχέση με τον ημερολογιακό. Δεν είναι λοιπόν πως το 2019 η κυβέρνηση θα κυβερνά με την αίσθηση πως οι μέρες τρέχουν σαν το νερό και γι’ αυτό θα ξορκίζει κάθε μέρα τις πρόωρες εκλογές. Είναι πως ο πολιτικός χρόνος πιέζει και το φάντασμα της κάλπης θα πλανάται κάθε μέρα πάνω από το Μαξίμου.

Με άλλα λόγια, και πρακτικά μιλώντας, η ημερομηνία έχει πολύ ψάξιμο. Είναι το ίδιο το Μαξίμου εξάλλου που κινείται σε τόσο έντονους προεκλογικούς ρυθμούς ώστε να στέλνει το μήνυμα πως το 2019 είναι εκλογικό έτος, αν όχι από την πρώτη του ημέρα, τουλάχιστον από τους πρώτους του μήνες. Αν σκύβει επομένως ο Πρωθυπουργός πάνω από το ημερολόγιο, δεν είναι για να κυκλώνει μόνο τις Κυριακές του Οκτωβρίου ούτε καν μόνο του Μαΐου, αλλά και του Μαρτίου ή ακόμη και του Φεβρουαρίου. Οποιαδήποτε Κυριακή, αν εξαιρέσει κανείς τις θρησκευτικές γιορτές και την καρδιά του καλοκαιριού, συγκεντρώνει μικρές ή μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι εκλογική Κυριακή.

ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ. Αν κάνει κάτι το ψάξιμο ιδιαίτερα επίπονο, είναι οι πολλές παράμετροι που πρέπει να συνυπολογισθούν. Μία από αυτές είναι η συμφωνία των Πρεσπών για την οποία ο Πρωθυπουργός είπε και πάλι στο δημοσιογραφικό πηγαδάκι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πως «δεν έχει αποφασίσει ακόμη εάν θα έρθει νωρίτερα από τον Μάρτιο». Η δεύτερη παράμετρος είναι οι τρεις κάλπες που θα στηθούν για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις ευρωεκλογές. Η τρίτη είναι και η πιο αψυχολόγητη, έχει σάρκα, οστά και ονοματεπώνυμο. Είναι ο Πάνος Καμμένος.

Αξίζει να κάνει κανείς τη δουλειά που κάνει ο Πρωθυπουργός ψάχνοντας τις Κυριακές για να λύσει τον εκλογικό γρίφο; Ακόμη περισσότερο αξίζει να αντλήσει τα συμπεράσματά του από τον τρόπο που διαμορφώνεται η ειδική σχέση ανάμεσα στους δύο εταίρους. Εκ πρώτης όψεως, όσο αδειάζει η κλεψύδρα του χρόνου της εξουσίας τόσο δείχνει να χαλαρώνει η σχέση της αλληλεξάρτησης. Πιάνοντας το νήμα από εκείνο το προεκλογικό σποτ με τον Καμμένο που έπαιρνε από το χέρι τον μικρό Αλέξη, θα έλεγε κανείς ότι το τελευταίο διάστημα ο μικρός Αλέξης κάνει μικρές επιδείξεις εφηβικής χειραφέτησης – αν η χειραφέτηση στην εφηβεία έχει εξ ορισμού ένα στοιχείο αυθάδειας.

Ηταν πάντως πριν από δύο εβδομάδες που ο Τσίπρας διαβεβαίωνε ότι ο Καμμένος δεν θα φύγει από την κυβέρνηση – «πού να πάει, ρε παιδιά;» έλεγε στους δημοσιογράφους. Και ήταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στα κάλαντα, που διαβεβαίωνε ότι «ούτε ο Καμμένος δεν ανησυχεί, το έχει πάρει απόφαση». Πίσω από τα ψυχαναλυτικά πασαλείμματα του Τσίπρα για τη στάση του Καμμένου εντοπίζει κανείς τη σιγουριά του Πρωθυπουργού ότι ο μικρός πλέον που, ακόμη και αν του αφήσεις το χέρι, δεν πρόκειται να ανοίξει την πόρτα για να φύγει από το σπίτι είναι ο Πάνος.

Ο ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΛ. Αν είναι όντως έτσι, το ψάξιμο της Κυριακής γίνεται κατά τι ευκολότερο. Είναι, πράγματι; Μια ματιά στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του αρχηγού των ΑΝΕΛ αφήνει περιθώριο στην υπόθεση πως η υπέρμετρη σιγουριά του Τσίπρα μπορεί να είναι ακόμη μία αυταπάτη. Οι παρατηρητικοί πρόσεξαν, για παράδειγμα, τη χρήση του παρελθόντος χρόνου παρά τη διαβεβαίωση περί «προάσπισης μέχρι τέλους της εντολής» που έδωσαν οι πολίτες: «Η προσπάθεια στην οποία συμμετείχαμε οι Ανεξάρτητοι Ελληνες ήταν μια εθνική προσπάθεια (…) ήμασταν εκείνοι που με θυσίες στο κίνημά μας ήμασταν δίπλα σε αυτή την κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Πρόσεξαν ακόμη την επισήμανση ότι «ο ελληνικός λαός θα προχωρήσει στην εκλογή της νέας κυβέρνησης μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες».

Ο χρησμός παραείναι καμμενικός για να χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Εχει σημασία όμως η διάθεση. Με τους όρους του αλήστου μνήμης σποτ, ο μικρός Πάνος δεν απειλεί μόνο πως θα ανοίξει την πόρτα εάν τον αφήσει ο Τσίπρας από το χέρι, αλλά και πως πριν ανοίξει την πόρτα θα τα κάνει λαμπόγυαλο στο σπίτι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καταγγέλλοντας αποστασίες, πραξικοπήματα και ό,τι άλλο κατεβάζει ένας τέτοιος νους σε περιβάλλον Twitter. Μόνο που έτσι δεν γίνεται το ψάξιμο απλώς δυσκολότερο. Το ημερολόγιο έτσι παίρνει φωτιά.