Οταν χωρίζουν οι δρόμοι, όταν πετάς μαύρη πέτρα, γίνεται πιο εύκολο. Από απόσταση ασφαλείας, η χρήση της κρησάρας δεν εμπεριέχει κινδύνους σαρκασμού.

Πρόκειται για τη στιγμή της ανεπιτήδευτης αξιολόγησης, χωρίς φανφαρονισμούς και φόβο.

Σε λίγους μήνες ο Ερνέστο Βαλβέρδε θα συμπληρώσει επτά χρόνια από το τέλος της δεύτερης θητείας του στον Ολυμπιακό.

Η σημερινή του θέση, επικεφαλής στο τεχνικό τιμ μιας εκ των σημαντικότερων ομάδων του πλανήτη, της Μπαρτσελόνα, του έχει εξασφαλίσει φήμη, δόξα και χρήμα. Μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, χωρίς ενδοιασμούς και κομπιάσματα, χωρίς δεσμεύσεις και υστεροβουλίες.

«Τα χρόνια μου στον Ολυμπιακό είναι από τα πράγματα που θυμάμαι με αγάπη». Ενα τρόπαιο για τους Ερυθρόλευκους, μια υπόμνηση προς όλους πως η διαφήμιση του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν περνά μόνο από τα προφανή: τις επιτυχίες στους αγωνιστικούς χώρους.

Ο Βαλβέρδε, όπως ο Φερνάντο Σάντος, είναι το άλλοθι του ποδοσφαίρου μας αλλά και της πατρίδας μας.

Ανθρωποι διάσημοι, ο ένας συνεργάζεται με τον Λιονέλ Μέσι, ο Πορτογάλος με τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ανθρωποι που κάθε κουβέντα τους γίνεται πρωτοσέλιδο, κάθε τους απόφαση είναι μια μεγάλη πέτρα που πέφτει με δύναμη στο νερό.

Ο Βαλβέρδε αγαπάει τον Ολυμπιακό, αγαπάει τους ανθρώπους του, τον κόσμο του και το δείχνει.

Στο κλίμα της εσωστρέφειας, του σκοταδισμού και της ισοπέδωσης ο Βαλβέρδε ανάβει δυνατά φώτα και τα στρέφει προς τον Πειραιά και σε όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν έριξε λάσπη σε αντιπάλους, δεν πρόσβαλε τον ελληνικό λαό, δεν έβαλε στη ζυγαριά την αξιοπιστία. Μίλησε για αγάπη, για τον Ολυμπιακό του, για ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Κι ας αμφισβήτησαν πολλοί τη δουλειά του, τους τίτλους του. Θα ήθελαν πολύ να αμφισβητήσουν και το ήθος του, αλλά δεν τα κατάφεραν.

Ο Βαλβέρδε είναι ένα κόσμημα του Ολυμπιακού, ένα διαμάντι του ελληνικού ποδοσφαίρου που το διαφημίζει με τον καλύτερο τρόπο.