Σπίτια αποσπασματικά, σκάλες που δεν οδηγούν πουθενά, πλακάκια σαν σκακιέρα που απλώνονται αργά από την κουζίνα, σαν πλημμυρίδα, απειλώντας να μουσκέψουν το σαλόνι και μαζί τους άγνωστους ενοίκους που παριστάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα… Εικόνες που μοιάζει να περιγράφουν ένα όνειρο ή να αποτελούν σχέδια ενός ημιτελούς θεατρικού σκηνικού. Θα μπορούσαν να είναι ακόμη ακόμη και μικρές παράξενες ιστορίες με άγνωστη αρχή και αβέβαιη εξέλιξη ή, ακόμη περισσότερο, ένα μονόπρακτο το οποίο ο θεατής πρέπει να επανασυνθέσει, να διακρίνει το αόρατο νήμα που συνδέει τα πρόσωπα, τους χώρους και τα γεγονότα, να φτιάξει δηλαδή μια πλοκή. Είναι όμως τα έργα ζωγραφικής – ακρυλικά και λάδια σε καμβά – που συνθέτουν τη δεύτερη ατομική έκθεση της Αγγελικής Ξυνού, η οποία φιλοξενείται έως τις 12 Ιανουαρίου στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών (Γλύκωνος 4). Με παράλληλες σπουδές θεάτρου και ζωγραφικής, η καλλιτέχνις οργανώνει κάθε έργο της σαν σκηνογραφική μελέτη, σαν την ανασύνθεση ενός αφηγηματικού κόσμου με καταγωγή από τη Ρωσία ίσως ή από την Κεντρική Ευρώπη.