Ακόμα και η Αθήνα «νέκρωνε» εκείνες τις Πέμπτες που έπαιζε ο Αρης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του μπάσκετ προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ έκοβαν την ανάσα οι τελικοί Αρη – ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα με επικές μονομαχίες, μοναδικές παραστάσεις κολοσσιαίων παικτών και ανατροπές στα σκορ, όσο και αν εύκολα ή δύσκολα στο τέλος τον τίτλο τον έπαιρνε ο Αρης, τόσο στους τελικούς πρωταθλήματος όσο και σε αυτούς του Κυπέλλου (με τον ΠΑΟΚ να παρηγορείται με το Κύπελλο μόνο του 1984 κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο).

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός όταν ανέβαιναν – τότε – στη Θεσσαλονίκη ο στόχος ήταν βασικά να φύγουν με ψηλά το κεφάλι και κυρίως να μη δεχθούν 100άρα (!), ιδιαίτερα από εκείνον τον τρομερό Αρη του Γιάννη Ιωαννίδη που είχε μείνει αήττητος για ογδόντα συνεχόμενα παιχνίδια (!), ρεκόρ που είναι σχεδόν αδύνατον να σπάσει ποτέ.

Από τις 2 Μαρτίου 1985 όταν ηττήθηκε (σε παιχνίδι που επαναλήφθηκε, αλλιώς το σερί θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το 80-0) από τον Πανιώνιο, ο Αρης έχασε ξανά στις 5 Νοεμβρίου 1988 από τον ΠΑΟΚ!

Πλέον αυτές οι δύο ομάδες ψάχνουν να βρουν ένα σταθερό καράβι πλεύσης, όχι για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα (έχουν πολύ δρόμο για να ξαναφτάσουν σε αυτό το επίπεδο), απλώς για να βρεθούν σε μια κανονικότητα.

Ο Αρης βρίσκεται κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού ενώ ο ΠΑΟΚ, που διεκδικεί την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και βρίσκεται στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος, κινδυνεύει να αρχίσει να χάνει παίκτες αν έρθουν επίσημα προσφορές σε αυτούς από άλλες ομάδες (καθώς τους χρωστάει χρήματα).

Δυστυχώς τα λάθη του παρελθόντος – ιδιαίτερα στον Αρη, που κάποτε είχε τεράστια κέρδη – αλλά και η έλλειψη τόσα χρόνια ενός μεγάλου επενδυτή στις δύο ιστορικές ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν τους επιτρέπουν να ατενίζουν τη νέα χρονιά με την ίδια αισιοδοξία.

Ουσιαστικά οι δύο αυτές ομάδες συντηρούνται από την αγάπη και την τρέλα κάποιων ανθρώπων στις διοικήσεις τους και την αυταπάρνηση παικτών και προπονητών. Και είναι κρίμα να μην μπορεί να βρεθούν και εκεί σοβαροί επενδυτές να «ξυπνήσουν» πάλι τη Θεσσαλονίκη.