Το Νέο Ετος, στο οποίο μόλις εισήλθαμε, είναι Ετος πολλαπλών εκλογών και ως εκ τούτου Ετος απολογισμών, κριτικών αποτιμήσεων και αποφάσεων στην κάλπη από τους πολίτες.

Λόγω προσωπικής πολιτικής πορείας, το ενδιαφέρον μου προφανώς στρέφεται μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε με τα στελέχη του συνυπήρχαμε για χρόνια. Οι δρόμοι μας χώρισαν το 2010, όταν δημιουργήσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά. Οι απόψεις μας ήταν τότε διαμετρικά αντίθετες «εφ’ όλης της ύλης».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε στην εξουσία επειδή κατάφερε να μεταδώσει αποτελεσματικά το απατηλό αντιμνημονιακό αφήγημα και να ηγεμονεύσει στον αντιμνημονιακό χώρο. Βασικά λειτούργησε μέσα σε πολιτικές και ιδεολογικές συντεταγμένες ιστορικά διαμορφωμένες και πολύ ανθεκτικές, όπως ο ανδρεοπαπανδρεϊκός λαϊκισμός, καθώς επίσης και σε διαχρονικά ιδεολογικά και πολιτισμικά λαϊκά στερεότυπα και προκαταλήψεις. Από αυτήν την άποψη ο πολιτικός λόγος του δεν είχε τα αριστερά ανανεωτικά χαρακτηριστικά της κοινής μας πορείας, πράγμα που δεν άργησε να φανεί. Ωστόσο, κατάφερε όχι μόνο να απαξιώσει τον λόγο των πολιτικών του αντιπάλων αλλά και να χτίσει τη δική του αξιοπιστία και εμπιστοσύνη με τους ψηφοφόρους κυρίως του ΠΑΣΟΚ, χώρο τον οποίο κυριολεκτικά κατέλαβε.

Η παταγώδης διάψευση της λαϊκιστικής Επαγγελίας απαξίωσε όμως συνάμα και το ιστορικό κεφάλαιο του ηθικού πλεονεκτήματος του συνόλου της Αριστεράς. Γιατί δεν επήλθε μόνο μεγάλη οικονομική βλάβη στη χώρα. Η ηθική και θεσμική βλάβη ίσως είναι ακόμη πιο σημαντική. Τα παραδείγματα αφθονούν.

Σήμερα ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, μην έχοντας να προτάξει κάποιο πειστικό αφήγημα, προσπαθεί να παρουσιαστεί με ένα αριστερό σοσιαλδημοκρατικό πρόσωπο, ελπίζοντας να περιορίσει την εκλογική του ήττα και να συγκρατήσει ικανό όγκο δυνάμεων για να παίξει κάποιο μετεκλογικό ρόλο. Νομίζω πως δεν πείθει, γιατί οι σοβαρές αλλαγές προϋποθέτουν και σοβαρές τομές σε πολιτική και φυσιογνωμία που ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει. Αυτές οι τομές μπορεί να υπάρξουν, αν υπάρξουν, όταν περάσει στην αντιπολίτευση.

Παρά τις διαψεύσεις, πιστεύω ακράδαντα ότι η χώρα μας χρειάζεται μια Νέα Αριστερά, με διαφορετικές αρχές, αξίες, στόχους, μεθόδους και πολιτική συμπεριφορά. Και μάλιστα ως αναπόσπαστο συστατικό και αναντικατάστατο μέρος μιας ανανεωμένης ισχυρής Δημοκρατικής Κεντροαριστερής Παράταξης. Είναι αυτή που προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να συγκροτηθεί, με βάση τις αρχές και τις αξίες που διαμορφώσαμε μέσα από τη συμμετοχή μας στους αγώνες της Ανανεωτικής Αριστεράς σε όλες της τις εκδοχές. Οχι διότι είμαστε πολιτικά «αθώοι» ή δεν έχουμε κι εμείς κάποιους σκελετούς στην ντουλάπα μας, αλλά διότι καταφέραμε, πιστεύω, να απαλλαγούμε από βαριά φορτία και να προχωρήσουμε αεί διδασκόμενοι.

Κι έτσι να θεωρούμε ότι η ιστορική εκείνη μαγιά της Ανανεωτικής Αριστεράς που προέτασσε ως αναντικατάστατες και αδιαπραγμάτευτες αρχές και αξίες

n τη φιλελεύθερη δημοκρατία και τους θεσμούς της, για τους οποίους σκληρά αγωνιστήκαμε

n την απόλυτη καταδίκη της πολιτικής βίας

n τον πολιτικό πολιτισμό και την πολιτική της ευθύνης για το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον

n την πολιτική της συναίνεσης και εθνικής ενότητας σε κρίσιμους Στόχους του Εθνους

είναι ακόμα πολύτιμη και χρήσιμη για τη χώρα και τους πολίτες της.

Για μια τέτοια Αριστερά δεν θα πάψω ποτέ να αγωνίζομαι.

Αυτόν τον δρόμο επέλεξα και σε αυτόν επιμένω.

Αυτός είναι ο δικός μου αριστερός δρόμος.

Ο Σπύρος Λυκούδης είναι αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής Α’ Αθηνών με Το Ποτάμι και επικεφαλής της Πολιτικής Κίνησης ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς