Δεν συμπληρώθηκαν ούτε δύο εικοσιτετράωρα από τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, που σημαδεύτηκαν σχεδόν σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο από την άνοδο των φυγόκεντρων ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων, κι ένας νέος διεθνής πονοκέφαλος έκανε αισθητή την παρουσία του, αυτή τη φορά από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού – σε αντίθεση όμως με τον προηγούμενο, ο νέος πονοκέφαλος, καθώς συνδέεται με τη ραγδαία εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence), μάλλον… ήρθε για να μείνει.

Το πρωί της Τρίτης, 28ης Μαΐου ανέβηκε στο YouTube – από άγνωστο ψευδώνυμο κανάλι εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών – το πολυαναμενόμενο θρυλούμενο βίντεο με τον Ντόναλντ Τραμπ και τις δύο ρωσίδες πόρνες σε ξενοδοχείο της Μόσχας, για να κατέβει μισή ώρα αργότερα, αφού πρώτα πρόλαβε να ξεπεράσει τις επτά εκατομμύρια προβολές (και αναρίθμητες αντιγραφές). Από μια πρώτη εξέταση του βίντεο, το υλικό φέρεται να συνάδει με τις πληροφορίες τόσο από τον Τζέιμς Κόμεϊ, πρώην διευθυντή του FBI, όσο και από την πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς. Σε ένα από τα υπομνήματα του Κόμεϊ καταγράφεται η μαρτυρία πρώην βρετανού πράκτορα, σύμφωνα με την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ, κατά την ιδιωτική επίσκεψή του στη Μόσχα το 2013, είχε ζητήσει από δύο ρωσίδες πόρνες να ουρήσουν πάνω στο κρεβάτι όπου είχε κοιμηθεί στο παρελθόν το ζεύγος Ομπάμα (ο ίδιος ο Τραμπ είχε δηλώσει στον Κόμεϊ ότι η μαρτυρία του Βρετανού ήταν «ανοησίες»). Εξάλλου, σύμφωνα με την πικάντικη εκμυστήρευση της Ντάνιελς στο βιβλίο της Πλήρης Αποκάλυψη (Full Disclosure), o Ντόναλντ Τραμπ έχει ένα «ασυνήθιστο πέος» – «έχει ένα κεφάλι σαν μανιτάρι, σαν δηλητηριώδες μανιτάρι» – «μικρότερο από τον μέσο όρο», αν και «όχι φρικτά μικρό». Πράγματι, το βίντεο που ήρθε στο φως – από σταθερή κάμερα, προφανώς κρυμμένη, την οποία ο (γυμνός) Τραμπ, ανυποψίαστος, άλλοτε πλησιάζει και άλλοτε απομακρύνεται από αυτήν – πιστοποιεί το γεγονός ότι οι δύο ρωσίδες πόρνες ουρούν στο κρεβάτι (υπό τις ινδιάνικες ιαχές του Τραμπ), καθώς και τις ελάχιστα κολακευτικές ανατομικές λεπτομέρειες που παραθέτει η Ντάνιελς.

Δύο ώρες μετά την ανάρτηση του βίντεο στο YouTube, η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου τόνισε ότι το υλικό είναι καταφανώς fake, φτιαγμένο με μια προηγμένη μορφή της deepfake τεχνικής που άρχισε να αναπτύσσεται από τα τέλη του 2017 και αριθμεί ήδη μια σειρά από Video Fake News, όπως και  Fake Porn Videos, είτε με διάφορες σελέμπριτι σε ρόλο πορνοστάρ είτε με ψηφιακά χαλκευμένες δηλώσεις πολιτικών. Πιο γνωστή, στη δεύτερη περίπτωση, είναι η fake δήλωση του Μπαράκ Ομπάμα on camera (με την αλλοιωμένη φωνή του διάσημου αφροαμερικανού ηθοποιού και σκηνοθέτη Τζόρνταν Πιλ), όπου ο πρώην πρόεδρος, μεταξύ άλλων ακατονόμαστων σχολίων, βρίζει πατόκορφα τον Ντόναλντ Τραμπ. Οταν μία από τις ερευνήτριες του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, που μετείχε στην ομάδα κατασκευής του βίντεο Ομπάμα, κλήθηκε να σχολιάσει το βίντεο Τραμπ στη Μόσχα, δεν έκρυψε τον σκεπτικισμό της για το νέο βίντεο: «Εκ πρώτης όψεως το βίντεο Τραμπ δείχνει αυθεντικό. Το καλό με την τεχνική deepfake είναι ότι μπορείς να την αποδομήσεις – να την “τρέξεις προς τα πίσω”, θα λέγαμε στην τεχνική αργκό – και να σου αποκαλύψει την fake κατασκευή. Εάν το βίντεο Τραμπ είναι fake, δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε».

31η Μαΐου σήμερα – και οι ειδήμονες δεν έχουν ακόμη καταλήξει εάν το βίντεο Τραμπ είναι fake ή όχι. Οι πιο απαισιόδοξοι ανάμεσά τους ισχυρίζονται πως ίσως να μη μάθουμε και ποτέ εάν είναι αυθεντικό, προαναγγέλλοντας έτσι μια ζοφερή εποχή όπου η αναγνώριση της  αυθεντικότητας θα είναι πλέον τεχνικά αδύνατη (κάποιοι θεωρητικοί  έχουν βαφτίσει μάλιστα προκαταβολικά αυτή την – ατέρμονη; – περίοδο ως τον Μεσαίωνα των Ψευδών Ειδήσεων). Από την άλλη, πληθαίνουν οι φωνές που θεωρούν το βίντεο Τραμπ αυθεντικό και ώς την ακλόνητη απόδειξη για τη ρωσική ανάμειξη στις προεδρικές εκλογές του 2016. Εχει επανέλθει στο τραπέζι από ορισμένους γερουσιαστές – μονάχα Δημοκρατικούς προσώρας – η διαδικασία της απαγγελίας κατηγοριών εις βάρος του Τραμπ, που μπορεί να οδηγήσει στην καθαίρεσή του (Impeachment). Σημειωτέον, δύο μονάχα πρόεδροι, ο Λίντον Τζόνσον και ο Μπιλ Κλίντον, έχουν υποστεί την ταπεινωτική διαδικασία του Impeachment, ενώ ο Ρίτσαρντ Νίξον παραιτήθηκε για να αποφύγει τον εξευτελισμό του Impeachment. Εν τοιαύτη περιπτώσει, μένει να δούμε ο Πρόεδρος Τραμπ – ο πιο αμφιλεγόμενος από όλους τους προκατόχους του με διαφορά – ποιον δρόμο θα ακολουθήσει.

Ιούνιος

Διπλωματία των τεκτονικών πλακών

Παρασκευή, 7 Ιουνίου. Τέσσερις ημέρες μετά τον τρομακτικό σεισμό των 6,9 Ρίχτερ στην Κωνσταντινούπολη, ισχυροί μετασεισμοί – από 5,1 έως και 5,9 Ρίχτερ – σημειώνονται αδιάκοπα και οι σεισμολόγοι δεν είναι σε θέση να αποφανθούν με βεβαιότητα εάν ο σεισμός της 3ης Ιουνίου ήταν ο κύριος σεισμός ή εάν πρόκειται, εντός των προσεχών ημερών, να ακολουθήσει και άλλος ισχυρότερος. Εδώ και δεκαετίες, στη διεθνή βιβλιογραφία των σεισμολόγων, αναμενόταν ως σχεδόν σίγουρος ένας σεισμός της τάξεως των 7 Ρίχτερ που θα χτυπούσε είτε την ευρωπαϊκή είτε την ασιατική ακτή αυτής της κολοσσιαίας πολιτείας (εκτιμώνται γύρω στα 15 εκατομμύρια οι κάτοικοί της) – και κανένας σεισμολόγος, εξυπακούεται, δεν τολμούσε να υπογράψει κάποιο έστω και υποτυπωδώς οπτιμιστικό σενάριο για τον αριθμό τόσο των υλικών όσο και, κυρίως, των ανθρώπινων απωλειών.

Δυστυχώς, ο σεισμός της 3ης Ιουνίου δεν διέψευσε τις προβλέψεις των πιο απαισιόδοξων. Με τους επίσημα καταγεγραμμένους νεκρούς να προσεγγίζουν τις 30 χιλιάδες, τους τραυματίες τις 120 χιλιάδες και τους αγνοουμένους – σύμφωνα με την πιο μετριοπαθή εκτίμηση – να αγγίζουν ή και να υπερβαίνουν τις 200 χιλιάδες, οι αριθμοί χάνουν το νόημά τους και η έκταση της τραγωδίας είναι δυσπερίγραπτη. Πέρα από την ανθρώπινη διάστασή της (είπαμε, εδώ τα λόγια δεν αρκούν και οι τηλεοπτικοί δέκτες έχουν κατακλυστεί από σπαραξικάρδιες εικόνες) πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι ο σεισμός της 3ης Ιουνίου, ακόμη και αν δεν τον διαδεχτεί άλλος φονικότερος, ίσως αποδειχτεί η χαριστική βολή για τη χειμαζόμενη τουρκική οικονομία.

Ο έλληνας Πρωθυπουργός μετέφερε από την πρώτη στιγμή στον τούρκο πρόεδρο την αμέριστη θλίψη και τη συμπαράσταση των συμπατριωτών μας. Ούτε αυτή τη φορά μείναμε στα λόγια. Ανθρωπιστική βοήθεια κάθε είδους και πολυάριθμα σωστικά συνεργεία έσπευσαν στον τόπο της τραγωδίας. Τηρουμένων των αναλογιών (τα μεγέθη τώρα είναι πολύ μεγαλύτερα) πολλοί θυμήθηκαν τους σεισμούς του 1999 και τα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που έλαβαν τότε οι υπουργοί Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και Ισμαήλ Τζεμ. Η εντύπωση αυτή επιτείνεται, εάν τη συγκρίνει κανείς με την εριστική ρητορική μόλις ένα εικοσιτετράωρο νωρίτερα. Οπως πολύ ορθά επισήμανε ένας ακαδημαϊκός που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, «την 2α από την 3η Ιουνίου δεν τις χωρίζει ένα εικοσιτετράωρο, αλλά μια εικοσαετία· σε αυτή την ευλογημένη/καταραμένη γωνιά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μακροπρόθεσμα οι ρητορικές υλακές αποδεικνύονται κούφιες κι, αντί για το Δίκαιο του Ισχυροτέρου, επιβάλλεται το Δίκαιο των Φυσικών Καταστροφών. Η Διπλωματία των Τεκτονικών Πλακών». Πώς να διαφωνήσεις μαζί του;