«Μόνον πέντε δέκα ανεγκέφαλοι πήραν στα σοβαρά το δελτίο καιρού με την Πετρούλα» είχε πει ο Σταμάτης Μαλέλης στις 25 Σεπτεμβρίου 2011. Οχτώ χρόνια μετά απ’ αυτό, και είκοσι ένα μετά από την υπόθεση Σορίν Ματέι (του ιδίου τηλεοπτικού ανιματέρ), αισθάνομαι ξανά ανεγκέφαλη. Για την ακυβερνησία και το δέλεαρ της απλής αναλογικής, τη νέα Πετρούλα του νέου Μαλέλη, που έρχεται να «μοιράσει εγκεφαλικά» στην κ. Γεννηματά πρωτίστως, γιατί εμάς ποιος μας λογαριάζει…

Θα ψηφίσουμε όπως μας φωτίσει, το σκότος όμως θα πέσει εκεί που κάποτε καταύγαζε ένας (πράσινος) ήλιος νααα! Οταν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση, έλεγαν οι παλιοί, και να το που έγινε! Με τέτοιο σαρδανάπαλο ρολόι, το Κινάλ δεν θα πάει και πολύ μακριά ενώ κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνει σφαίρα. Θα κατηγορηθεί γι’ αυτό στο μέλλον αλλά τότε το έγκλημα θα έχει άλλο όνομα. Ποιος Μαλέλης και κουραφέξαλα; Εχει σκληρή γλώσσα η ιστορία άπαξ και αποφασίσει ν’ ανοίξει το στόμα της και να υποδείξει αυτουργούς.  Εγώ πάντως αποδέχομαι την κατηγορία της ανεγκέφαλης, να μη σας πω κιόλας ότι μ’ αρέσει. Γιατί δηλαδή; Αδικο είχε η Πετρούλα τότε που απευθυνόταν στον εκπρόσωπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Πολ Τόμσεν, διά των μαστών της, τρεις πιθαμές πιο κάτω από τη συνήθη θέση που φύεται ο εγκέφαλος; Οπότε, τι να το κάνω χειμώνα – καλοκαίρι αυτό το αόρατο όργανο; Μισό, να το ξεβιδώσω απ’ τον λαιμό μου, να ξαλαφρώσω. Το πιάνω στα χέρια μου, το καλοκοιτάω και σαν τον ακέφαλο Αμλετ του απευθύνω την ερώτηση που σκοτώνει: to be or not to be?

Μη σκέφτεσαι τίποτα, λένε τα πόδια που σηκώθηκαν να μου χτυπήσουν το κεφάλι. Το μυαλό μου μυρίζει ποδαρίλα και δεν φτάνω να κόψω ούτε τα νύχια μου. Μια εκτρωματική κατάσταση μαστορεύεται στα έγκατα της κεντροαριστεράς, που τόσες φορές την συνδράμαμε κι άλλες τόσες μας παράτησε ξυπόλητους στ’ αγκάθια. Δεν έχω παράπονο, γιατί δεν έχω εγκέφαλο να επεξεργαστεί τα συναισθήματά μου. Οπότε, ναι! Εγώ είμαι η νέα Πετρούλα, που θα ψηφίζω και θα καπνίζω. Το θέμα είναι να πει το ίδιο τραγούδι και η κυρία Γεννηματά.