Παλιά τον έλεγαν απλώς χειμώνα. Στις μέρες μας είναι «αιφνίδια πτώση της θερμοκρασίας», «ακραία καιρικά φαινόμενα», «άρωμα Σιβηρίας». Από φέτος μάλιστα, τα κύματα ψύχους προσωποποιήθηκαν, απέκτησαν – χαριτωμένα πράγματι – ονόματα. Ο «Ραφαήλ», η «Σοφία», προσεχώς η «Αννούλα του Χιονιά» ή ο «Μπαρμπα-Γιάννης Κανατάς» σε περίπτωση έντονων βροχοπτώσεων.

Παλιά το αποκαλούσαν καλοκαίρι. Πριν από τα αιρκοντίσιον, οι άνθρωποι είχαν ως φυσικό κλιματισμό τον ιδρώτα τους. Το ρούχο κόλλαγε στο δέρμα, το στόμα στέγνωνε, έβαζαν το κεφάλι τους κάτω απ’ τη βρύση, τσαλαβουτούσαν τα παιδιά στα σιντριβάνια στις πλατείες, μικροί – μεγάλοι έσπευδαν μετά το σχόλασμα στην πλησιέστερη ακρογιαλιά. Δεν το έκαναν πάντως σπουδαίο θέμα. Οποτε πλέον ο υδράργυρος αγγίξει τους τριάντα πέντε βαθμούς, μόνο που δεν βαράνε οι σειρήνες. «Κύμα καύσωνα», «καμίνι η πόλη», «σαγανάκι η άσφαλτος»… Δεν είναι αυτό δελτίο καιρού – η «Αποκάλυψις» του Ιωάννου είναι!

Δεν αρνούμαι την κλιματική αλλαγή, δεν αμφισβητώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου που απειλεί τον πλανήτη. Αναφέρομαι στη διεκτραγώδηση των γεγονότων – και των πλέον αναμενόμενων – από τα μέσα ενημέρωσης τα οποία εμπορεύονται τον τρόμο και τον πόνο. Από μεγάλο μέρος του κοινού που έχει εθιστεί στο να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα σαν ταινία φρίκης.

Κάθε σχεδόν θλιβερό περιστατικό – όσο μεμονωμένο και αν είναι – υπερπροβάλλεται. Επενδύεται με σπαρακτικές εικόνες και θρέφει την πιο διεστραμμένη μορφή ηδονοβλεψίας. Σκοτώνεται κάποιος σε αυτοκινητιστικό; Κάμερες πολιορκούν το σπίτι του, ρεπόρτερ ανακρίνουν τους συντετριμμένους συγγενείς του.

Αρρωσταίνει ή πεθαίνει, μπαίνει στο νοσοκομείο ή στο γηροκομείο ένας (ημι-) διάσημος; Λεφούσι σπεύδουν οι μοιρολογίστρες των τηλεοράσεων και των ιστότοπων. Και δώσ’ του οι δακρύβρεχτες νεκρολογίες και δωσ’ του οι πύρινες καταγγελίες – «η πολιτεία αδιαφόρησε για το είδωλο του ελαφρού μας τραγουδιού…», «κανείς δεν νοιάστηκε για τον θρυλικό σέντερ φορ που είχε μεσουρανήσει στα γήπεδα τη δεκαετία του 1960…».

Σάμπως να μην αποτελεί φυσικό κανόνα, με ευάριθμες εξαιρέσεις, οι καλλιτέχνες και οι αθλητές – μακάρι και οι πολιτικοί -, όταν ολοκληρώνουν την καριέρα τους, να αποσύρονται από τη δημοσιότητα. Κάποτε να γερνούν και να φεύγουν από τη ζωή… Σάμπως να μην ισορροπούμε όλοι μας – εκ γενετής – «στο χείλος της μαύρης τρούπας του τάφου μας», καθώς το λέει ο μέγας ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος…

Οι μεταπράτες ωστόσο των έντονων καιρικών φαινομένων και των δραμάτων της διπλανής πόρτας δεν έχουν διαβάσει Εγγονόπουλο. Γνωρίζουν μετρημένες λέξεις, τις φτύνουν στο μικρόφωνο ή στο πληκτρολόγιο με στόμφο παλαιού ηθοποιού. Κάνουν κατάχρηση σε θαυμαστικά και αποσιωπητικά. Εχουν εξασκηθεί να σκοτεινιάζουν, ενίοτε και να βουρκώνουν, σε απευθείας σύνδεση.

Ο εθισμός τους στο βαρύγδουπο είναι τέτοιος ώστε αμφιβάλλεις αν μιλούν ποτέ τους σαν κανονικοί άνθρωποι. Μπορείς αντιθέτως να τους φανταστείς να μεταδίδουν και τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της καθημερινότητάς σου με σφιγμένα δόντια, με ευτράπελη σοβαροφάνεια, με επικολυρικές σάλτσες.

«Συναχωμένη ξύπνησε στις οκτώ και εικοσιπέντε η Μαρία Παπαδοπούλου! Ο σύζυγός της την είχε – άθελά του; – ξεσκεπάσει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η ξεκούμπωτη εξάλλου πιζάμα της δημιουργεί εύλογες υποψίες για σεξουαλική μεταξύ τους επαφή. Ελήφθησαν άραγε προφυλάξεις; Ή θα επισκεφθεί ο πελαργός την προικώα μεζονέτα στην Ηλιούπολη; Το ζευγάρι αρνήθηκε να προβεί σε δηλώσεις…».

«Δίχως να πιει καφέ, αναχώρησε από το σπίτι του ο ταχυδρομικός υπάλληλος Στέργιος Ιωάννου. Σε ερώτηση του συνεργάτη μας που τον συνάντησε σε φανάρι της Πατησίων, απάντησε αινιγματικά “μου είχε τελειώσει”. Αμέλησε ο χαμηλόμισθος εργένης να επισκεφθεί, γιορτάρες μέρες, το σουπερμάρκετ; Εξανέμισε το υστέρημά του σε αλκοολούχα ποτά; Τού έκλεψαν μήπως το πορτοφόλι και – για ανεξήγητους λόγους – απέφυγε να το καταγγείλει; Αμείλικτα ερωτήματα…»

«Συντετριμένη αποχαιρέτησε η οικογένεια Καραδήμα το καναρίνι της, που έσβησε αιφνίδια χθες το απόγευμα. “Είναι το τρίτο κατοικίδιο που χάνουμε από πρόπερσι!” ξέσπασε η κυρία Λουκία, ενώ τα δίδυμα αγγελούδια της σπάραζαν. Με υποδειγματική αξιοπρέπεια ο πατέρας της οικογένειας οδήγησε τον άτυχο Τουίτι στην τελευταία του κατοικία μέσα σε ένα χαρτόκουτο από πάστες. “Ανησυχώ μήπως η απώλεια επηρεάσει τις επιδόσεις των γιων μου στο σχολείο!” αποκάλυψε. Το κανάλι μας επικοινώνησε με ειδικό παιδοψυχολόγο, ο οποίος συμμερίστηκε τους φόβους του οικογενειάρχη και αναρωτήθηκε τι κάνει το υπουργείο Παιδείας για τους μαθητές που θρηνούν τους φτερωτούς ή τους τετράποδους φίλους τους…».

«Λύθηκαν τα κορδόνια του συγγραφέα Χωμενίδη ενώ διέσχιζε τη Λεωφόρο Κηφισίας. Απροσεξία ή μάτι;».

Καλή χρονιά. Καλή φώτιση.