Συνέβησαν την ίδια μέρα, με διαφορά λίγων μόνο ωρών. Ενας πρώην προστατευόμενος μάρτυρας στην υπόθεση Novartis κατήγγειλε ότι του ασκήθηκαν πιέσεις από εισαγγελείς να καταθέσει πως συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα έλαβαν αμοιβές από την εταιρεία. Ενας εν ενεργεία υπουργός, παραβιάζοντας την αρχή της διάκρισης των εξουσιών και το τεκμήριο της αθωότητας, και αφού δημοσιοποίησε την ταυτότητα του πρώην προστατευόμενου μάρτυρα, κατηγόρησε ονομαστικά πέντε δικαστές και εισαγγελείς ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους – προφανώς «όχι τυχαία». Και ένας καταδικασμένος 11 φορές σε ισόβια τρομοκράτης έκανε αμέριμνος βόλτα με την παρέα του στο κέντρο της Αθήνας, στους ίδιους δρόμους όπου έπεσαν τα θύματά του.

Θα μπορούσε να παραφράσει κάποιος τους διάσημους στίχους του ποιητή: «Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει η Ελλάδα. Οχι μ’ έναν πάταγο, αλλά μ’ ένα λυγμό». Αλλά θα ήταν λάθος – και όχι μόνο επειδή τους ίδιους αυτούς στίχους έχει χρησιμοποιήσει παλαιότερα μια τρομοκρατική οργάνωση για να δικαιολογήσει μια βομβιστική της επίθεση εναντίον της Βουλής. Θα ήταν λάθος επειδή, παρά τις αποχρώσες ενδείξεις, παρά τα σύννεφα που μαζεύονται στον ορίζοντα, παρά το ειρωνικό ύφος με το οποίο ντύνει τελευταία τις απειλές της η Τουρκία, η Ελλάδα δεν τελειώνει, ούτε μπορεί να τελειώσει επειδή κάποιοι αποτυχημένοι ακτιβιστές ή συμπλεγματικοί πολιτικοί, κάποιοι Κούφιοι Ανθρωποι δηλαδή, αποφάσισαν να παίξουν με τους θεσμούς.

Καταβάλλουν επίπονες προσπάθειες, είναι αλήθεια, να υπονομεύσουν τη δημοκρατία οι ίδιοι εκείνοι που εμφανίστηκαν ως ένθερμοι υποστηρικτές της. Αφού επιδίωξαν, με μερική επιτυχία, να αλώσουν τα μέσα ενημέρωσης και τη Δικαιοσύνη, προχωρούν τώρα στη δυσφήμησή τους. Αφού απέτυχαν να σημειώσουν απτές προόδους στο πεδίο της οικονομίας, επενδύουν τώρα αποκλειστικά στη σκανδαλολογία. Αφού ηττήθηκαν κατά κράτος στη μάχη για το ηθικό πλεονέκτημα, επιχειρούν τώρα να παρασύρουν στην πτώση τους τα πάντα.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα μέτωπο που πρέπει να κλείσει. Και είναι λάθος από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας να εντάσσει στο ίδιο κλίμα σήψης τόσο την επιμονή της κυβέρνησης να φέρει στη Βουλή τη συμφωνία των Πρεσπών όσο και την ενοχλητική, αλλά πάντως όχι αντιδημοκρατική, προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να επιβιώσει για λίγους μήνες ακόμη στην εξουσία και χωρίς τον αγαπημένο του εταίρο. Πολύ περισσότερο που η ίδια αυτή Νέα Δημοκρατία, αφού έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία πραγματοποιώντας στροφή 180 μοιρών στο Μακεδονικό, επιθυμεί διακαώς την υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών από τη σημερινή Βουλή για να μην της μείνει στα χέρια.

Ας τερματιστεί λοιπόν αυτή η εκκρεμότητα χωρίς κραυγές, απειλές και τοξικές διαιρέσεις ανάμεσα σε πατριώτες και προδότες. Και όταν έρθει η ώρα, ας δοθεί ήρεμα, θεσμικά και δημοκρατικά η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να αποφασίσει ποιος θα αναλάβει το δύσκολο έργο της ανόρθωσης αυτού του τόπου. Και ποιος θα «πιει την πορτοκαλάδα».