Το σκηνικό είναι καθαρά ποδοσφαιρικό: στο γήπεδο Σεΐχης Ζαγιέντ στο Αμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων φιλοξενείται σήμερα στις 5 το απόγευμα το πρώτο ματς του Κυπέλλου Ασίας. Αλλά πίσω από την μπάλα, τις φανέλες και τα σορτσάκια, μπορεί να διακρίνει κανείς ένα γεωπολιτικό μπρα ντε φερ. Γιατί αυτό είναι το κύπελλο το οποίο θα διεκδικήσουν χώρες οι οποίες βρίσκονται σε ευθύ ανταγωνισμό, αν όχι σε σύγκρουση μεταξύ τους. Το ερώτημα επομένως είναι απλό: σε τι κλίμα θα ολοκληρωθεί το τουρνουά την 1η Φεβρουαρίου; Θα έχει θριαμβεύσει η ποδοσφαιρική διπλωματία; Ή το ποδόσφαιρο θα γίνει κι αυτό η συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα;

Οι οικοδεσπότες του τουρνουά, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, είναι ο πιο πιστός σύμμαχος της σαουδαραβικής μοναρχίας, η οποία έκανε πολλά για να κατασταλεί στο Μπαχρέιν η εξέγερση της σιιτικής πλειονότητας εναντίον της σουνιτικής μειονότητας που ελέγχει την εξουσία με τη δυναστεία των Αλ Χαλίφα. Η σύγκρουση αυτή δεν είναι τοπική. Σιίτες και σουνίτες συγκρούονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε ολόκληρη την περιοχή και αυτό που μένει να φανεί είναι τι χαρακτηριστικά θα λάβει αυτή η σύγκρουση στο γήπεδο. Τα βλέμματα από αυτήν την άποψη στρέφονται σε διάφορα «προβληματικά» παιχνίδια του α’ γύρου, όπως είναι αυτό ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, των δυο πλούσιων γειτόνων που αν και σουνίτες βρίσκονται στα δύο άκρα, με το Κατάρ να έχει μπει στην επιρροή του σιιτικού Ιράν, της άλλης μεγάλης περιφερειακής δύναμης που φλέρταρε με την ιδέα να γίνει και πυρηνική δύναμη.

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΟΥ 2022. Το Κατάρ, θυμίζουν οι παρατηρητές και όχι οι ποδοσφαιρόφιλοι, θα φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2022, ένα πολύτιμο εισιτήριο που θέλει να μοιραστεί και η Σαουδική Αραβία του πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, του οποίου η εικόνα στη Δύση έχει δεχθεί σοβαρό πλήγμα μετά τη δολοφονία του Σαουδάραβα Τζαμάλ Κασόγκι. Ο πρίγκιπας που φέρεται να έδωσε προσωπικά την εντολή να δολοφονηθεί ο ενοχλητικός δημοσιογράφος θα βάλει τη χώρα του στον χάρτη με το ιταλικό σούπερ κύπελλο ανάμεσα στη Μίλαν και τη Γιουβέντους που θα φιλοξενηθεί στην Τζέντα στις 16 Ιανουαρίου. Οσο όμως και να λάμψει το αστέρι του Ρονάλντο και των υπόλοιπων παικτών του ιταλικού καμπιονάτο, ένας αγώνας είναι λίγος, πολύ λίγος.

Υπάρχει και το παιχνίδι Ιράν – Ιράκ για το οποίο, όπως επισημαίνει η «Ρεπούμπλικα», θα είχε χτυπήσει κόκκινος συναγερμός την εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν. Στη Βαγδάτη τώρα κυβερνούν οι σιίτες και ο κόκκινος συναγερμός δεν θα χτυπήσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει δεν θα ξυπνήσουν οι μνήμες της αιματηρής σύγκρουσης ανάμεσα στις δυο χώρες τη δεκαετία του ’80. Το (όχι ποδοσφαιρικό) ενδιαφέρον του έχει και ο αγώνας Παλαιστίνη – Ιορδανία, δεδομένου ότι οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες πρέπει να είναι πλέον η πλειονότητα στο χασεμιτικό βασίλειο όπου η τελευταία απογραφή έγινε προ αμνημονεύτων χρόνων. Κάτι που ασφαλώς δεν αρέσει στους Ιορδανούς, οι οποίοι δεν ξεχνούν πως το 1970 ο βασιλιάς Χουσεΐν έπνιξε στο αίμα την απόπειρα των Παλαιστινίων να τον ανατρέψουν, με τον θρύλο να θέλει τον Γιάσερ Αραφάτ να το σκάει ντυμένος γυναίκα.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ. Στη φάση των οκτώ, έπειτα, θα ήταν ευχής έργον να αποφευγόταν ένας αγώνας ανάμεσα στη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη, δυο χώρες που πολεμούν από το 2015 με την πρώτη στον ρόλο της υπερδύναμης που εγκληματεί χωρίς έλεος εις βάρος της δεύτερης. Και μετά είναι και ο αγώνας ανάμεσα στη Συρία και τον Λίβανο, προτεκτοράτο κάποτε του αντιπάλου του χωρίς να το θέλει. Από την άλλη πλευρά της ηπείρου πάλι κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει τον αγώνα ανάμεσα στην Ιαπωνία και τη Βόρεια Κορέα. Που ευτυχώς πάντως θα παιχτεί με μια μπάλα ποδοσφαίρου και όχι με πυραύλους.