Πολλοί ξαφνιάστηκαν με την πρόσφατη ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Ηταν, όντως, σκληρή. Χαρακτήριζαν τις δηλώσεις Πολάκη ως «εκτροπή». Και, φυσικά, εννοούσαν εκτροπή εις βάρος του ελληνικού δημοκρατικού συστήματος. Σκληρή και βαριά λέξη. Ειδικά όταν χρησιμοποιείται από δικαστές που εκπροσωπούν το σύνολο του δικαστικού σώματος.

Το ερώτημα είναι απλό. Οπως και το αντίστοιχο δίλημμα. Η φράση και ο χαρακτηρισμός της συμπεριφοράς του Παύλου Πολάκη ως «εκτροπή» συνιστούν απλή ρητορική επιδεξιότητα; Ή στηρίζεται σε βασικές επιλογές της δημοκρατικής έννομης τάξης, όπως αυτή ισχύει για πολλές δεκάδες χρόνια; Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης!

Το 1982, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη μεταρρυθμιστική τομή στο ποινικό σύστημα. Με πρόταση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης και μεγάλου μεταρρυθμιστή σε όλους τους κλάδους του Δικαίου, καθηγητή Γεώργιου – Αλέξανδρου Μαγκάκη, η ελληνική Βουλή σύσσωμη έδωσε ένα άλλο περιεχόμενο στην έννοια της «εσχάτης προδοσίας». Του πιο ατιμωτικού εγκλήματος, όπως αυτά περιγράφονται στα πρώτα άρθρα του ειδικού μέρους του Ποινικού Κώδικα. Δεν διαπράττει αυτό το έγκλημα της «εσχάτης προδοσίας» μόνον εκείνος που κατεβάζει τα τανκς στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας και των άλλων μεγαλοπόλεων της Ελλάδας. Εσχάτη προδοσία διαπράττει και εκείνος που σφετερίζεται ή καταργεί ή αλλοιώνει τις θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος!

Ποιες είναι οι θεμελιώδεις αυτές αρχές; Οι νομοθέτες του 1982 δεν άφησαν στους θεωρητικούς να τις διαμορφώσουν. Ούτε σε άλλους παράγοντες. Κατέγραψαν τις θεμελιώδεις αρχές με καθαρότητα νομικού λόγου και φραστικής στερεότητας.

Κορυφαία, λοιπόν, αρχή είναι η αρχή της Ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Οσοι συνεπώς επιχειρούν να καταργήσουν ή να αλλοιώσουν ή να προσβάλουν τη θεμελιώδη αυτή αρχή είναι «προδότες». Και μάλιστα, με τον ονειδιστικό, επιθετικό προσδιορισμό της «εσχάτης προδοσίας».

Δεν προτείνω, από τώρα, την ενεργοποίηση των άτυπων και τυπικών διαδικασιών που μπορεί να οδηγήσουν στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου όλους όσοι αλλοιώνουν ή προσβάλλουν τη θεμελιώδη αυτή αρχή. Απαιτούνται και άλλα αποδεικτικά στοιχεία. Ειδικά, για την τεκμηρίωση και θεμελίωση των ποινικών ευθυνών προσώπων που έχουν συμμετοχική δράση.

Ας έχουμε υπόψη μας.

Πρώτον. Οι εκβιαστικές και ανήθικες δηλώσεις του Παύλου Πολάκη δεν αποδοκιμάστηκαν από την κυβέρνηση. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης σχεδόν τις επαίνεσε. Ο αναπληρωτής υπουργός του εσιώπησε αιδημόνως. Λες και αφορούσαν τον ίδιο.

Δεύτερον. Οι ηθικοί αυτουργοί, οι άμεσοι και αναγκαίοι συνεργοί και οι απλοί συνεργοί σε αυτό το ανοσιούργημα, που επαναλαμβάνεται με τακτικότητα, δεν πρόκειται να χαθούν σε μια αόριστη ανωνυμία. Ο,τι και να κάνουν, δεν μπορούν να σβήσουν τα ένοχα και αμαρτωλά τηλεφωνήματα πριν περάσει ένας χρόνος.

Τρίτον. Θα υπάρξει πολύ πάθος μετά την αναμενόμενη συντριβή των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Δεν θα ενταθεί μόνον από την αχρείαστη και τυχοδιωκτική οικονομική συγκυρία που πλήττει τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας. Και ουσιαστικά ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Θα ενταθεί και από τα πάθη που θα αναζωπυρωθούν με αφορμή και αιτία την προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει από την ελληνική Βουλή την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών. Οι άνθρωποι δεν «χαμπαρίζουν» ούτε από Ιστορία ούτε από τον τρόπο ερμηνείας και εφαρμογής του διεθνούς δικαίου.

Ο Αντώνης Ν. Βγόντζας είναι νομικός