Χαίρετε και καλώς σας βρίσκω. Καλή Χρονιά να έχουμε. Για τον καθένα χωριστά, και όλους μαζί, και την πατρίδα μας πρωτίστως. Ενεκα του πόσο καλά θα είναι αυτή, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και το πόσο καλά θα είμαστε και εμείς. Τούτων δοθέντων, δεν μπορώ να μη μοιραστώ με το κοινό μου την αγωνία που με έχει καταβάλει από το περασμένο Σάββατο, αναφορικά με τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του Καμμένου υπουργού – (συν)εταίρου Τσίπρα, ο οποίος συγκαλεί για μεθαύριο Τετάρτη την ΚΟ του κόμματος προκειμένου να ξεκινήσει ανένδοτο κατά… γύρευε ποίου. Του Κοτζιά, που αυτή την περίοδο είναι ο προσφιλής του στόχος; Κατά του… ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ (ήτοι κατά… Σπίρτζη, Κουρουμπλή, Κοτσακά και τινών άλλων), κατά του οποίου βάλλει μέσω του φιλικού του site; Κατά του… Τσίπρα (και ας τον γλείφει ξεδιάντροπα, ως ηγέτη… μακράς πνοής); Κατά του περιβάλλοντος Τσίπρα που πασχίζει να τον εξοβελίσει από την κυβέρνηση, παρότι αυτός τους έκανε «νοματαίους»; Αγνωστο. Ο Καμμένος υπουργός δεν δείχνει «νηφάλιος» (καθόλου μάλιστα…) και ως εκ τούτου δύσκολα μπορείς να καταλάβεις και τι λέει, και τι θέλει να πει…

Ανένδοτος ή ανέκδοτος; II

Αίφνης εξαγγέλλει, είναι στα πρόθυρα της εξαγγελίας δηλαδή, για να ακριβολογώ, «ανένδοτο». Τον προανήγγειλε το απόγευμα του Σαββάτου στο Twitter: «ΕΜΕΙΣ ΑΝΕΝΔΟΤΟ» έγραψε. Εντάξει, εσείς ανένδοτο, αλλά ανένδοτο εννοούσε πραγματικά ο ποιητής ή ανέκδοτο; Κοιτάζω την ώρα της ανάρτησης στο σόσιαλ μίντιο: 7.26 το απόγευμα. Θεωρητικά ανένδοτο εξήγγειλε, αλλά εγώ καλού – κακού σπεύδω να κάνω τις απαραίτητες διευκρινίσεις, διότι με αυτά τα πράγματα καλό είναι να μην παίζει κανείς. Ο ανένδοτος, λοιπόν, είναι ο ανυποχώρητος, αυτός που δεν ενδίδει, δεν υποστέλλει. Λέμε ανένδοτος αγώνας και εννοούμε έναν αγώνα ο οποίος δεν σταματάει, συνεχίζεται μέχρι τέλους. Ανέκδοτος πάλι δεν είναι αυτός που παράγει ή λέει ανέκδοτα. Είναι αυτός που δεν έχει ακόμη «εκδοθεί» – έχει γράψει κάποιο έργο, το οποίο δεν έχει λάβει τη μορφή βιβλίου. Ανέκδοτο, τέλος, είναι το αστείο, το καλαμπούρι, από την επιτυχία του οποίου εξαρτάται αποκλειστικά αν θα αρέσει. Τούτων δοθέντων και δεδομένης και της πλούσιας γνώσης περί την ελληνική του Καμμένου υπουργού, το ερώτημα που τίθεται – εκ των πραγμάτων – είναι το ακόλουθο: όταν έγραφε το Σάββατο το απόγευμα, με κεφαλαία δε, «εμείς ανένδοτο», εννοούσε όντως ανένδοτο, όπως εξέθεσα προηγουμένως, ή παρεισέφρησε αυτό το καταραμένο autocorrect και μετέτρεψε μια σπάνια παραδοχή αυτογνωσίας του προέδρου του είδους «ΕΜΕΙΣ ΑΝΕΚΔΟΤΟ» σε ανένδοτο; Με την απορία θα μέναμε…

«Γίγαντες Πρεσπών»

Ευτυχώς όμως ήρθε μια άλλη ανάρτηση του Καμμένου προέδρου, απόλυτα συνυφασμένη με την ώρα κατά την οποία έγινε, στις 4 παρά τέταρτο τα ξημερώματα Κυριακής, να δώσει λύση στο μυστήριο. Ο Καμμένος πρόεδρος έγραψε το ακόλουθο «ποίημα», το οποίο ασφαλώς θα καταχωριστεί στην πολιτική ιστορία του τόπου, να το βρει έπειτα από 100 ή 200 χρόνια ο ιστορικός του μέλλοντος και να λέει «τσ… τσ… τσ… τι γίγαντες κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο», και φευ, θα έχουμε εγκαταλείψει τον μάταιο ετούτο κόσμο, για να του απαντήσουμε… «γίγαντες Πρεσπών»! «Είμαι σε πόλεμο από τότε που τράβηξα δικό μου δρόμο δύσκολο και δεν δέχτηκα τη ΝΔ των Μνημονίων και των Πλεύρηδων. Σε πόλεμο με τα συμφέροντα ακόμη και “μαφιόζικα”, δεν θα πάω ούτε από αδέσποτη ούτε θα γονατίσω να με εκτελέσουν οι συνοδοιπόροι του ολετήρα Κοτζιά. Το επέλεξαν…» έγραψε. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, θα προσθέσω…

Αποκλεισμένος

Ο Νίκος Κοτζιάς, προς τον οποίο απευθύνθηκα χθες το πρωί πριν από τον Αγιασμό των Υδάτων, δεν κατάλαβε πάντως. «Δεν ξέρω τι είναι αυτά που λέει, δεν με ενδιαφέρουν, δεν έχω τίποτε να προσθέσω» μου είπε. Εκανα μια απελπισμένη προσπάθεια να τον βάλω λίγο στο κλίμα, ότι ο Καμμένος τον αποκαλεί «ολετήρα» του έθνους και κάτι τέτοια, ότι μιλάει για «αδέσποτες σφαίρες», αλλά δεν «τσίμπησε». «Δεν πρόκειται να κάνω κάποια δήλωση για όσα λέει. Εγώ έχω λάβει σε φακέλους περί τις 400 σφαίρες, και χώματα και αίματα και πολλά άλλα. Δεν θα συρθώ σε διάλογο μαζί του» μου είπε και το σεβάστηκα. Να φανταστείτε, δεν γνώριζε ούτε την ανάρτηση που είχε κάνει ο Καμμένος τα ξημερώματα της Κυριακής. Εγώ του τη διάβασα.

– Μα πώς σας διέφυγε αυτή η ανάρτηση; ρώτησα απορημένος.

– Με έχει διαγράψει από τους ακολούθους του στο Twitter, μου απάντησε και με άφησε ενεό (κάγκελο, κατά το κοινώς λεγόμενο)!

Καμμένος for ever…

Βατερλώ

Παρακολούθησα, όπως ήταν φυσικό και λoγικό, κατά τις ημέρες της άδειάς μου την εξέλιξη περί τη Novartis. Εχω καταλήξει ότι «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» βρίσκεται ένα μόνο βήμα πριν από τη μετατροπή του στο απόλυτο κυβερνητικό Βατερλώ, παρά τις προσπάθειες του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη υπουργού. Ενδεικτικά αναφέρω το τελευταίο παραμύθι που διακινήθηκε από τα υπόγεια του Μαξίμου και πραγματικά μας έκανε όλους να σκεφθούμε την απόγνωση στην οποία βρίσκονται όσοι τα στελεχώνουν: ο Αδωνις, ο γνωστός Αδωνις, συναντιόταν, λέει, με τον Μανιαδάκη, τον «προστατευόμενο» μάρτυρα, για να οργανώσουν από κοινού το σχέδιο απόδρασης του δεύτερου στην Ισπανία!! Αλλά αυτό, παλικάρια μου, ΔΕΝ είναι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι ο Μανιαδάκης, ο «προστατευόμενος», διατείνεται πως εκβιάστηκε (από ποιους άραγε;) να ενοχοποιήσει πολιτικούς, και συγκεκριμένα τρεις, τον Σαμαρά, τον Αδωνη και τον Στουρνάρα. Και υπάρχει και εκείνος ο Αδωνις που αφήνει σοβαρά υπονοούμενα ότι κάποιος ή κάποιοι από την ομάδα που κινείται πέριξ του προέδρου Τσίπρα συναντήθηκαν με τον Μανιαδάκη προκειμένου να τον εκβιάσουν ώστε να υλοποιήσουν το σενάριό τους περί χρηματισμού πολιτικών. Το «στήσιμο» είναι το θέμα, λοιπόν, όχι τα υπόλοιπα. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση…

Ζήτημα Δικαιοσύνης

Επίσης, υπάρχει και ένα θεσμικό ζήτημα Δικαιοσύνης, το οποίο θα εκθέσω όσο πιο καταληπτά γίνεται: ενθυμείσθε ασφαλώς το πρόβλημα που είχε προκύψει πέρυσι, τέτοιο καιρό περίπου, με τους «κουκουλοφόρους» μάρτυρες του σκανδάλου της Novartis, όταν διαπιστώθηκε (νομίζω από τον Βενιζέλο…) ότι δεν υπήρχε απόφαση της Δικαιοσύνης για την κάλυψή τους με την περί ου ο λόγος ιδιότητα. Τότε και εκ των υστέρων, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ονόματι Παπαγεωργίου, είχε σπεύσει να καλύψει την παράλειψη (που είχε και ποινικές προεκτάσεις…) αποδίδοντας στον Μανιαδάκη και στους άλλους δύο «κουκουλοφόρους» την ιδιότητα του «μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος». Το πρόβλημα που εντοπίζεται τώρα αφορά πάλι το ίδιο θέμα. Ειδικότερα: για να απολέσει κάποιος την ιδιότητα που του είχε δοθεί, αυτή του προστατευόμενου μάρτυρα, έπρεπε να προϋπάρξει σχετική απόφαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου (του κ. Παπαγεωργίου; Αλλου;). Αλλά τέτοια απόφαση που να μετατάσσει τον Μανιαδάκη στην κατηγορία των κατηγορουμένων στην υπόθεση δεν υπάρχει. Τουλάχιστον δεν υπήρξε ώς χθες, μου ανέφερε ένας παράγων. Και η κατάργησή της, με τον τρόπο που έγινε, αποτελεί μια παράνομη πράξη. Αρα όλο αυτό που έγινε με τον Μανιαδάκη δεν είναι νόμιμο!

Καλά ξεμπερδέματα να ευχηθώ…