Ζήσαμε κιόλας ένα τριήμερο ριάλιτι με ψεκασμένους πρωταγωνιστές και χορηγό επικοινωνίας τον Αλέξη Τσίπρα. Ατζούν, φάε τη σκόνη τους. Τέτοιους κάγκουρες, πώς τους έχασες μέσα από τα χέρια σου; Απορώ. Σα να τους βλέπω να κατεβαίνουν τη σκάλα που οδηγεί στο σαλονάκι του Power of love, με την κάρτα που έχει τυπωμένο τ’ ονοματάκι τους καρφιτσωμένη στο στράπλες. Me Alexis, you Panos.

– Σε ψηφίζω για αποχώρηση γιατί δεν έχουμε έρθει πολύ κοντά.

– Πόσο πιο κοντά; Κορέους βγάλαμε τόσα χρόνια.

– Ναι αλλά νομίζω ότι είσαι διπρόσωπος. Δεν είσαι ο εαυτός σου.

– Πλάκα μου κάνεις; Αυτό δεν συμφωνήσαμε όταν βρεθήκαμε οι δυο μας στο κόκκινο δωμάτιο, στις 26 Ιανουαρίου του 2015;

Τέλος χρόνου, τέλος χρόνου, βαράει διφορούμενο συναγερμό η Μπακοδήμου, για να συντηρήσει το προεκλογικό σασπένς. Επιστρέψτε ο καθένας στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του. Αργότερα θα ξαναμαζευτούμε να παίξουμε παιχνίδια συναναστροφής, και συγκεκριμένα μπουκάλα.

Οσο κι αν την στριφογυρίζω πάνω στο χαλί, πάντα μου δείχνει προς το ντουβάρι. Με τη μύτη μου στον τοίχο και το ένα μου πόδι σηκωμένο, τι ισορροπία και τι εποπτεία του πολιτικού παιχνιδιού να έχω; Πιστεύω πάντα αυτά που μου λέει η παραγωγή. Οτι ο ένας θα αποχωρήσει επειδή στρίντζωσε ο Παπαχριστόπουλος κι ότι ο άλλος θα διαφεντέψει τα Βαλκάνια επειδή είδε σε όραμα τη Χρυσοβελώνη να αναβοσβήνει σαν τα μάτριξ της Τροχαίας. Ενα ριάλιτι της κακιάς ώρας εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας μέχρι να έρθουμε αντιμέτωποι με το real thing. Την είσοδο της γείτονος στο ΝΑΤΟ, με ή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Τέρενς Κουίκ, αμήν και πότε. Η ΝΔ δεν μπορεί πια να κρύψει τη χαρά της. Πάρ’ τον παπά, είναι σα να λέει στον ΣΥΡΙΖΑ που θα επικυρώσει τη συμφωνία «σαπούνι-σκοινί» και μετά θα κλωτσήσει το σκαμνάκι που πατάει τα πόδια του ολοκληρώνοντας έτσι τον πολιτικό του χρόνο σαν έντομο με μονοετή βιολογικό κύκλο. Μη βιάζεστε για τα «ζωή σ’ ελόγου μας».

Ολα αυτά θα είχαν ισχύ και πιθανότητα, εάν και εφόσον δεν είχε διαταραχτεί το κλίμα κι αν δεν σκοτώναμε ακόμα κουνούπια, χειμώνα καιρό. Και η αλήθεια είναι ότι ζώντας τόσα χρόνια συσκευασμένοι μέσα σ’ ένα ριάλιτι, οι κλιματικές συνθήκες και το εν γένει διεθνές πλαίσιο δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση πάνω μας. Σε ένα τέτοιο σκηνικό όπου δεν υπάρχει ούτε μέρα ούτε νύχτα, όπου ο αέρας δεν ανανεώνεται, δεν υπάρχουν παράθυρα κι οι εξώπορτες δεν ανοιγοκλείνουν ποτέ, νιώθουμε μόνοι στον κόσμο, εσείς, εγώ και η Μαρία Μπακοδήμου. Ντρούμου ντρούμου ντρούμου ντρουν, τα βραχιόλια της βροντούν σαν το ρολόι του τοίχου.

Τέλος χρόνου για όλους μας. Εκτός ίσως για μερικούς που έχουν μια πιο ρομαντική αίσθηση του timing και δεν βλέπουν την ώρα, πότε αχ πότε θα μαυρίσουν την ΕΡΕ ίσως δε και τον στρατηγό Παπάγο. Σε ψηφίζω για αποχώρηση επειδή είσαι ο εαυτός σου. Αυτό να λέγεται.