Τον Μάιο του 2014 είχα συντάξει τη «Μαύρη Βίβλο της Ντροπής». Ενα εγχειρίδιο αποκάλυψης των πρακτικών κοινοβουλευτικού ξεπλύματος που ακολουθούσε η τότε Κυβέρνηση.

Η τεχνική των τροπολογιών της νύχτας και της τελευταίας στιγμής, που τις κατέθεταν σε άσχετα νομοσχέδια Υπουργοί και Κυβερνητικοί βουλευτές, ποντάροντας στο ότι δεν θα τις πάρει είδηση η Αντιπολίτευση, ήταν ανάμεσα στις αγαπημένες πρακτικές των τότε Κυβερνητικών κομμάτων, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Ως Πρόεδρος της Βουλής, το 2015 ήδη από την εναρκτήρια ομιλία μου απαγόρευσα την κατάθεση άσχετων και εκπρόθεσμων τροπολογιών. Ανέπεμψα και αρνήθηκα να εισαγάγω άσχετες ρυθμίσεις της τότε Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των κυβερνητικών βουλευτών και, όταν η Κυβέρνηση τις εισήγαγε, χρησιμοποιώντας κάποιον Αντιπρόεδρο της Βουλής, αρνήθηκα να τις ψηφίσω.

Μετά τη διάλυση της Βουλής και τον σχηματισμό νέας υπό τον σημερινό της Πρόεδρο, η πρακτική των τροπολογιών επανήλθε δριμύτερη, με πάσης φύσεως εξυπηρετήσεις. Τόσες και τέτοιες ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευχαρίστησε τον κ. Βούτση που «ξαναέφτιαξε τη Βουλή όπως την ξέρανε»…

Οι τροπολογίες είναι έκτακτο μέσο νομοθέτησης, που επιτρέπεται υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής. Βασικός λόγος που δεν επιτρέπονται τροπολογίες παρά μόνον σε έκτακτες περιστάσεις και υπό την προϋπόθεση της απόλυτης συνάφειας με το συζητούμενο νομοσχέδιο είναι ότι, επειδή κατατίθενται λίγο πριν την Εισαγωγή Νομοσχεδίου στην Ολομέλεια, δεν έχουν τύχει επεξεργασίας και ελέγχου από τις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής, δεν είναι γνωστές στους πολίτες ούτε μέσω της δημόσιας διαβούλευσης και δεν συνοδεύονται από τις απαραίτητες εκθέσεις συνεπειών, αλλά και υπολογισμού του οικονομικού κόστους, με αποτέλεσμα να είναι αντικειμενικά αποδυναμωμένες οι προϋποθέσεις καλής νομοθέτησης. Και, βέβαια, να υποσκάπτεται σοβαρά η διαφάνεια στη νομοθέτηση και στην κοινοβουλευτική λειτουργία.

Δυστυχώς, επειδή τα Δικαστήρια αρνούνται μέχρι σήμερα να ελέγξουν την νομιμότητα και συνταγματικότητα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, με μια εντελώς στρεβλή αντίληψη που αντιμετωπίζει την νομοθέτηση ως… «εσωτερική υπόθεση του σώματος της Βουλής» (interna corporis), ενώ στην πραγματικότητα, η νομοθέτηση είναι κορυφαία δημοκρατική λειτουργία, στην πράξη οι τροπολογίες δεν αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον κανόνα. Στη Μνημονιακή περίοδο είναι συχνότατο το φαινόμενο να ψηφίζονται νομοσχέδια που έχουν λιγότερα άρθρα και περισσότερες τροπολογίες, ενώ ακόμη και η υπογραφή του 1ου Μνημονίου έγινε με τροπολογία…

Η τεχνική των ντροπολογιών, με τις οποίες ξεπλένονται ποινικές ευθύνες κυβερνητικών προσώπων, αλλά και εξασφαλίζονται ποικίλα αθέμιτα ή παράνομα ωφελήματα εξελίχθηκε σε αγαπημένη πρακτική της σημερινής Κυβέρνησης, που άλλωστε μιμήθηκε κάθε κακώς κείμενο των προηγούμενων, με την επωδό «Κι εσείς τα ίδια κάνατε».

Ο τομέας της Αμυνας και των εξοπλισμών, όπου έχουν γίνει οι μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές κομπίνες, με τροπολογίες, βρήκε και εδώ την τιμητική του από την Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.

Η τροπολογία του κατά δήλωσή του απερχόμενου Καμμένου για τα F16 και πλήθος αορίστως αναφερομένων προγραμμάτων, σε εντελώς άσχετο νομοσχέδιο, χωρίς καμία κοινοβουλευτική επεξεργασία, εντάσσεται αναμφίβολα στις ντροπιαστικές τροπολογίες διασπάθισης δημοσίου χρήματος, υπερχρέωσης της χώρας και εξόφλησης εξωθεσμικής «υποχρέωσης». Δεν εμπίπτει στην προστασία του Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών ούτε στις διατάξεις περί βουλευτικής ασυλίας, αλλά αντίθετα συγκροτεί μέσο οικονομικά αξιόποινης συμπεριφοράς σε βάρος του Δημοσίου. Αν δεν αποσυρθεί, όπως συχνά γίνεται όταν η αποκάλυψη προηγείται της ψηφοφορίας, τότε οι Υπουργοί που την υπογράφουν κι οι βουλευτές που θα την ψηφίσουν θα πρέπει να ελεγχθούν και ποινικά.

Και θα πρέπει να απαντήσουν σε τι διαφέρουν από αυτούς που προηγουμένως κατηγορούσαν.

Η «Βουλή όπως την ξέρανε» δεν έχει καμία σχέση με τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τη Διαφάνεια.

Η Πλεύση Ελευθερίας έχει δεσμευθεί για μια Βουλή όπως αρμόζει στη Δημοκρατία, για μια Βουλή που αξίζουν οι πολίτες.

Και σε αυτή τη Βουλή, η πρακτική των ντροπολογιών θα λάβει οριστικά τέλος.

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, τ. Προέδρου της Βουλής