Η πορεία της ξεκίνησε από την Καβάλα, αφού η πόλη είναι το κέντρο αναφοράς της. Επί δύο σεζόν βιογραφούσε θεατρικά την ιστορία και τους ανθρώπους της. Στη συνέχεια, η αφήγηση μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και τώρα συνεχίζεται στην Αθήνα. Ο λόγος για την παράσταση «Η βιογραφία του Πατρογονικού» από το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, η οποία παρουσιάζεται στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού επιλέγει να μιλήσει για την πόλη μέσα από τη διασκευή του βιβλίου της ντόπιας Μάγκυς Κριθαρέλλη και την ιστορία του πατρογονικού της σπιτιού.

«Πάντα επιθυμούσα ένα ΔΗΠΕΘΕ να μπορεί να έχει μια δική του παραγωγή, μια δική του καλλιέργεια τοπική. Αλλά και ταυτόχρονα να είναι ανοιχτό, να συνομιλεί με άλλα ρεύματα. Η παράσταση είναι μπροστά στα σχέδια που έχουμε για τη δική μας τοπική καλλιέργεια και επίσης είναι από τους πιο ωραίους καρπούς του κήπου μας γιατί είναι ένα κείμενο το οποίο γεννήθηκε στην Καβάλα. Εγώ το βρήκα καθώς έψαχνα τέτοια κείμενα, έπεσα πάνω του. Η Κριθαρέλλη έγραψε την ιστορία του σπιτιού της από το 1903 έως τις μέρες μας που το κατοικούν ακόμα οι άνθρωποί της. Είναι μια ιστορία που μιλάει γιατί το σπίτι έχει αυτό το μεγάλο χάρισμα, όταν αφηγείται η σιωπή και πραγματικά ακούσεις, εμείς τότε δεν έχουμε να πούμε πολλά. Με τη σιωπή του λοιπόν αυτό το σπίτι είπε την ιστορία από το 1903 μέχρι σήμερα όλης της πατρίδας μας, όχι μόνο της Καβάλας, αλλά και της Μακεδονίας, της Ελλάδας, των Βαλκανίων. Γιατί περνάει η οθωμανική περίοδος, οι τρεις βουλγαρικές κατοχές, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, η χρυσή εποχή της Καβάλας με τα καπνά στον Μεσοπόλεμο, με τις 60 εταιρείες καπνού και τις εξαγωγές, με το λιμάνι της που είναι χρυσοφόρο. Μετά ο Εμφύλιος, η χούντα, η Μεταπολίτευση, μέχρι τις μέρες μας. Ουσιαστικά παρελαύνει όλη η ζωή μας μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων της, της οικογένειας που ήρθε από το Σούλι, των κτητόρων και μετά η οικογένεια Παπανικολάου που το αγόρασε το 1937 και είναι ώς τις μέρες μας» τονίζει ο Θοδωρής Γκόνης μιλώντας στα «ΝΕΑ».

Αν και η δράση επί σκηνής ξεκινάει με το ίδιο το σπίτι, το οποίο στέκει πεισματικά ακόμα στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη της Καβάλας, ανάμεσα σε πολυκατοικίες, η εξέλιξη της παράστασης αφορά τους κατοίκους του. «Αυτό το σπίτι όμως παραμένει εκεί ζηλότυπα και με τη σιωπή του μας τα είπε όλα. Δεν υπάρχει πιο ωραίος λόγος όταν μιλάει η σιωπή, δεν δικαιούται να μιλήσει κανείς άλλος. Είναι και η πρώτη γλώσσα του κόσμου, οπότε δικαιούται να μιλάει η πατίνα του, ο χρόνος του, οι άνθρωποι, τα θεμέλια, ο πετεινός που έσφαξαν για να θεμελιωθεί, η λίρα που έβαλαν. Κι αν μας επιτρέπεται να πούμε κάτι ακόμα, η εξαιρετική αυτή ιστορία μάς ξαναθυμίζει πως οι άνθρωποι που πεθαίνουν στηρίζονται από την παρουσία αυτού στο οποίο πίστεψαν κι αυτό τους αναλαμβάνει σαν τους αγγέλους, αυτό είναι που κρατάει τα έργα τους όρθια. Το αίμα και το χρυσάφι του. Αυτά τα σπίτια μιλάνε. Το θέμα είναι να σεβαστείς, να θυμηθείς τα πρώτα λόγια αυτού του κόσμου, που είναι η σιωπή. Αν θορυβεί κανείς, τι ν’ ακούσει;» αναρωτιέται ο σκηνοθέτης.

Παράλληλα με το στήσιμο της συγκεκριμένης παράστασης που μεταφέρεται αυτούσια στην πρωτεύουσα, ο Γκόνης προετοιμάζεται παράλληλα για το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων, για το οποίο αποκαλύπτει τις πρώτες του σκέψεις. «Το θέμα είναι η “Οδύσσεια” του Ομήρου με τον υπότιτλο “Η τέχνη της επιβίωσης”. Το φεστιβάλ είναι κυρίως αφιερωμένο στον ήρωα της καρτερίας, τον Οδυσσέα, που μας δίνει με τον τρόπο του τα αντίστοιχα μηνύματα. Κυρίως είναι η επιβίωση και η καρτερία: θα φτάσει εκεί όπου θέλει, ενώ όλοι οι άνεμοι είναι εναντίον του. Γιατί η “Οδύσσεια” είναι και κωμωδία, έχει πολύ γέλιο, πολλά αστεία πράγματα μέσα. Αυτός είναι υπέροχος και θα είναι λίγο ραπ φέτος το φεστιβάλ, θα έχει πολλούς ράπερ» καταλήγει.

INFO

«Η βιογραφία του Πατρογονικού» την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Ιανουαρίου στις 21.00 στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Αίθουσα Θεάτρου, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210-3418.550, είσοδος 12-15 ευρώ)