Πρώτα τα καλά νέα. Ο Πρωθυπουργός φαίνεται να κατάλαβε επιτέλους ότι στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και ότι η δημοκρατία θέτει ορισμένες προϋποθέσεις για να κυβερνάς την Ελλάδα.

Μια βασική προϋπόθεση είναι η εμπιστοσύνη της Βουλής. Την οποία και (είπε ότι) θα ζητήσει αν ο Καμμένος φύγει από την κυβέρνηση αίροντας την εμπιστοσύνη του. Good news.

Υστερα τα άσχημα νέα. Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως ακόμη κι αν αποχωρήσει ο Καμμένος, ακόμη κι αν χάσει την ψηφοφορία εμπιστοσύνης στη Βουλή, θα φύγει «σε εύθετο χρόνο». Οταν δηλαδή αποφασίσει ο ίδιος.

Ομολογώ ότι τέτοια πρόβλεψη δεν έχω συναντήσει σε καμία κανονική δημοκρατία. Bad news.

Πώς συμβαδίζουν αυτά τα δύο; Αγνωστο.

Ο Πρωθυπουργός έδωσε την αίσθηση ανθρώπου μπερδεμένου και ακατανόητου, που προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, που λέει περίπου τα πάντα και το αντίθετό τους.

Η απλή εξήγηση είναι ότι έχει εγκλωβιστεί σε ένα συγκεχυμένο και αδιέξοδο αφήγημα.

Η απλούστερη είναι ότι προσπάθησε απλώς να εκβιάσει.

Να εκβιάσει τον Καμμένο λέγοντας πως αν άρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση, θα πάει σε εκλογές.

Να εκβιάσει την αντιπολίτευση λέγοντας πως «αν αρνηθούμε τη συμφωνία, η χώρα θα ξεφτιλιστεί διεθνώς».

Η πραγματικότητα όμως είναι πως στη ζωή δεν υπάρχουν εκβιασμοί. Μόνο εκβιαζόμενοι.

Θεωρώ πιθανό να πιάσει ο εκβιασμός στον Καμμένο, του οποίου το κόμμα βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης.

Θεωρώ όμως απίθανο να πιάσει ο εκβιασμός στην αντιπολίτευση. Αν ήταν έτσι, κάθε κυβέρνηση θα εξεβίαζε την αντιπολίτευση με τον κίνδυνο εξευτελισμού της χώρας για οιοδήποτε ζήτημα.

Ενας Πρωθυπουργός όμως που πολιτεύεται εκβιάζοντας τους άλλους, ακόμη και την παραμονή της αποχώρησής του, είναι ένας ηττημένος Πρωθυπουργός. Ιδίως όταν δεν έχει καν τον τσαμπουκά να εκβιάσει μέχρι τέλους.

Κανείς εκβιασμός δεν ασκείται σε «εύθετο χρόνο» όταν κλείσεις τις εκκρεμότητες που έχεις, μπει η άνοιξη, έλθουν τα χελιδόνια και πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα.

Και ούτε μπορείς να εκβιάζεις με εκλογές όταν πρώτος από όλους τις φοβάσαι ο ίδιος.

Η υπόλοιπη επίδοση ήταν απλώς για κλάματα. Ανακυκλωμένα τσιτάτα. Ξεπερασμένα στερεότυπα. Παλαιωμένο ρεπερτόριο.

Ο Πρωθυπουργός επιβεβαίωσε χθες δυο πράγματα που όλοι υποψιαζόμασταν εδώ και καιρό.

Αφενός ότι ψυχολογικά είναι ένας Πρωθυπουργός σε αποδρομή. Μιλάει με όρους «παρακαταθήκης» και η «παρακαταθήκη» είναι συνήθως η παρηγοριά του χαμένου.

Αφετέρου ότι θα το παλέψει μέχρι τέλους. Υποψιάζομαι με κάθε τρόπο και χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Το τέλος συνεπώς δεν προμηνύεται ευχάριστο. Ακόμη χειρότερη όμως μου μοιάζει η πορεία έως το τέλος.