Ζούμε συγκλονιστικές πολιτικές στιγμές: η μισητή καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ έρχεται στην Αθήνα, θα ψηφιστεί σε λίγες ημέρες εθνοπροδοτική συμφωνία που την απορρίπτει το 75% του ελληνικού λαού, ετοιμάζεται νέα κυβέρνηση αδήλου συνθέσεως και κομματικής στήριξης, ολοκληρώνεται η εξαέρωση Ποταμιού και ΑΝΕΛ – και δεν κουνιέται φύλλο εκτός Βουλής. Τα μέσα επικοινωνίας (με την εξαίρεση των κοινωνικών δικτύων όπου προσπαθούν ανεπιτυχώς να δημιουργήσουν θόρυβο τα κακοπληρωμένα κομματικά τρολ) δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη Σοφία, στον Τηλέμαχο, στην Υπατία παρά στον Αλέξη, στον Κυριάκο, στη Φώφη. Και ας είναι οι κακοκαιρίες στα συνήθη μέτρα του χειμώνα, ενώ τα πολιτικά συμβάντα είναι σπάνια, πρωτότυπα ή και πρωτόγνωρα: τα Μέσα ξέρουν πως το κοινό τους πλέον ενδιαφέρεται περισσότερο για τον καιρό παρά για την πολιτική.

Πρέπει κάπως να ξαναδούμε την έννοια της «πόλωσης»: δεν αρκεί να βγαίνει ο Παύλος Πολάκης και να απειλεί, ούτε να κρύβεται ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και να βυσσοδομεί για να έχουμε πόλωση και διχασμό. Αν αυτά δεν έχουν επιπτώσεις επί των πολιτικών τους αντιπάλων ή δεν παράγουν κοινωνικές αντιδράσεις, οι πράξεις και τα λεγόμενά τους είναι άνευ σημασίας ανοησίες. Απέτυχαν και οι δύο να πάρουν κεφάλια αντιπάλων τους – οι θεσμοί, κυρίως η Δικαιοσύνη, αντέχουν περισσότερο από όσο θα ήθελαν. Το πολιτικό μέλλον και των δυο τους δεν θα είναι λαμπρό.

Επομένως, υπάρχουν πιθανότητες τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά· αυτό σημαίνει να υπερψηφιστεί και από την ελληνική Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών και να πάμε για εκλογές κατά τον Μάιο. Νομίζω πως αυτό είναι fair deal γιατί νωρίτερα εκλογές μπορούν να γίνουν μόνο αν δεν υπερψηφιστεί η συμφωνία και τη φορτώσει ο Αλέξης Τσίπρας στον Κυριάκο Μητσοτάκη – με καταστροφικές συνέπειες για το πολιτικό σύστημα και κυρίως για τον επόμενο πρωθυπουργό. Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας θα παραδώσει στον κ. Μητσοτάκη έτοιμη τη συμφωνία και αυτός θα αποδεχθεί ότι η σημερινή κυβέρνηση θα έχει ακόμη λίγους μήνες ζωής.

Ολα τα υπόλοιπα είναι αχρείαστη και ψευδής πόλωση που δεν ενδιαφέρει τους πολίτες. Μου φαίνεται πως όσοι από τους βουλευτές των εξαερουμένων (ή και άλλων) κομμάτων συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση προσφέρουν υπηρεσία που θα την εκτιμήσουν και οι πολιτικοί και οι πολίτες. Οι συνάδελφοί τους πολιτικοί επειδή θα τους κάνουν τη ζωή ευκολότερη, οι πολίτες επειδή γνωρίζουν πλέον πολύ καλά ότι πληρώνουν ακριβά τις πολιτικές κρίσεις, ακόμη και όταν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσες από το δελτίο καιρού.