Κεντρικά πρόσωπα είναι ο Ρόμπερτ και ο Τζον. Δυο ηθοποιοί που, όπως οι περισσότεροι ομότεχνοί τους, περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στο θέατρο. Μελετούν, δοκιμάζουν ρόλους, δέχονται το χειροκρότημα ή την αδιαφορία του κοινού και την άλλη μέρα αρχίζουν πάλι από την αρχή. Αυτός ο καλλιτεχνικός ατέρμων κύκλος ζωντανεύει στην παράσταση «Μια ζωή στο θέατρο» του Ντέιβιντ Μάμετ που παρουσιάζεται στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας. Ο Τάσος Πυργιέρης σκηνοθετεί τους Γρηγόρη Σταμούλη και Χρήστο Καπενή και μιλάει ουσιαστικά για την υποκριτική τέχνη επί σκηνής. «Η παράσταση μιλά εξ ολοκλήρου για την παραστατική τέχνη του θεάτρου, το οποίο για εμένα είναι απολύτως συνυφασμένο με την κοινωνία, συνδιαλέγεται μαζί της αντικατοπτρίζοντας την αισθητική της. Ο Μάμετ επανειλημμένα στο έργο του επισημαίνει πώς το “θέατρο είναι η ίδια η ζωή”, βρίσκοντάς με για μία ακόμη φορά απόλυτα σύμφωνο» επισημαίνει ο σκηνοθέτης στο «ΝΣυν».

Ο ίδιος γνώρισε το συγκεκριμένο έργο από τα χρόνια της φοίτησής του στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, σε μια περίοδο (1999) που συμπτωματικά ανέβαινε και σε παράσταση του Απλού Θεάτρου, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. «Μου άρεσε το έργο αυτό, το σκεφτόμουν συνέχεια, ήθελα πολύ να το παίξω κάποια στιγμή στην αρχή, αλλά αργότερα, περίπου 15 χρόνια μετά, κατέληξα στο να το σκηνοθετήσω και είμαι σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένος με αυτή μου την επιλογή. Δύο βασικά στοιχεία του συγκεκριμένου έργου που με γοήτευσαν είναι η κινηματογραφική δομή και ο συμπυκνωμένος λόγος που αναπτύσσεται με ταχύτητα στις 26 αποσπασματικές σκηνές του. Εργο που φλερτάρει διαρκώς με την κωμωδία και το δράμα, τη συγκίνηση με τον ρεαλισμό, την αλήθεια και το ψέμα. Εργο που από γραφής διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τη σκηνοθεσία» τονίζει ο δημιουργός.

Μέσα από τους διαλόγους των πρωταγωνιστών περνάει η αγάπη τους για το θέατρο αλλά και οι κρυφές στιγμές τους πίσω από την αυλαία, μεταφέροντας στο κοινό ουσιαστικά λεπτομέρειες από το επάγγελμά τους, ακόμα κι αν αυτό γίνεται στο πλαίσιο μιας παράστασης τέχνης για την τέχνη. «Ασφαλώς και το θέμα της παράστασης αφορά τους θεατές. Τα προβλήματα για την καθημερινή επιβίωση καθώς και οι επαγγελματικές αντιξοότητες των ηθοποιών δεν διαφέρουν πολύ από το τι συμβαίνει στους άλλους επαγγελματικούς κλάδους. Στο χέρι μας είναι ως καλλιτέχνες να μαγέψουμε τους θεατές, να τους πάρουμε μαζί μας, να τους κάνουμε να ξεχαστούν, να ονειρευτούν, να ξενοιάσουν. Οφείλουμε να τους απεγκλωβίσουμε από τη μιζέρια και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Είναι στο χέρι μας, το πιστεύω ακράδαντα, και προσπαθώ με κάθε τρόπο να το κάνω. Θέλω να πιστεύω πώς σε έναν μεγάλο βαθμό τα έχω καταφέρει» αναφέρει ο Πυργιέρης.

Η παράσταση είναι στημένη με γλυκόπικρο χιούμορ, δόσεις συγκίνησης και έναν κάπως κινηματογραφικό ρυθμό ώστε να ανοίξει μια χαραμάδα στους θεατές για να παρακολουθήσουν τη ζωή των ηθοποιών, που ακόμα και τέσσερις δεκαετίες μετά τη συγγραφή του έργου δεν φαίνεται να αλλάζει. «Σχεδόν ύστερα από σαράντα χρόνια που ο Μάμετ έγραψε το συγκεκριμένο έργο, διαπιστώνω πως δεν έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο λειτουργίας του θεάτρου, ως προς την εκτέλεση της παραγωγής του. Εξίσου δύσκολο ήταν τότε, εξίσου δύσκολο είναι και τώρα και δεν έχει να κάνει με το εάν οι ηθοποιοί παίζουν στο Lucille Lortel Τheatre» του Broadway ή στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας της Κυψέλης» καταλήγει ο σκηνοθέτης.

INFO

«Μια ζωή στο θέατρο», από Παρασκευή έως Κυριακή, στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνίας 18, Κυψέλη, τηλ. 211-4117.878, είσοδος 10-12 ευρώ)