Ο Ρέι Τσαρλς, ο Μέλο Περέιρα, ο Πάνος Καμμένος και η νυφούλα. Ας τα πάρουμε ένα προς ένα με τη σειρά. Αναγνωρίζοντας καταρχήν ότι παράγοντας που να έχει πει σε συνάδελφό του ή σε διαιτητή «ωραίος είσαι για νυφούλα» δεν έχει βρεθεί ακόμα. Ο,τι και να κάνει το ποδόσφαιρο, με όλα τα στραβά και τα ανάποδά του, στο επίπεδο της πολιτικής δεν μπορεί να πέσει. Πάνος Καμμένος στη Σούπερ Λίγκα δεν υπάρχει. Στην τελευταία σύσκεψη στα γραφεία της ΕΠΟ σχετικά με την αποχή των διαιτητών ο περίφημος Μέλο Περέιρα ανακάλυψε την Αμερική. Σύστησε αυτοσυγκράτηση. Κι έφερε το παράδειγμα των αυτοκινητοβιομηχανιών. Που διαφημίζουν τα δικά τους προϊόντα χωρίς να δυσφημούν των αντιπάλων εταιρειών. Το ρολόι στον κύριο. Το παράδειγμα είναι επιπέδου δημοτικού σχολείου. Στη Φόρμουλα 1 που ανταγωνίζονται οι εταιρείες δεν υπάρχουν διαιτητές. Ούτε Περέιρα να μαγειρεύει τους ορισμούς. Το χρονόμετρο δεν αμφισβητείται. Δεν δίνει πέναλτι.

Γκρίνια

Σχετικά όμως με τον ανταγωνισμό και πώς αυτός εκφράζεται στις διαφημιστικές καμπάνιες, ο Μέλο Περέιρα δεν τα ξέρει καλά. Αγνοεί δηλαδή ότι στην Αμερική (σε αντίθεση με την Ευρώπη) επιτρέπεται η συγκριτική διαφήμιση. Με κορυφαίο παράδειγμα ένα σποτ της Πέπσι Κόλα, που έχει μείνει στην ιστορία. Με την Πέπσι να επενδύει στη μουσική (σε αντίθεση με την Κόκα που είχε στραφεί ευθύς εξ αρχής στον Αθλητισμό), πρωταγωνιστής στο σποτ ήταν ο (τυφλός) πιανίστας-τραγουδιστής Ρέι Τσαρλς. Τελειώνει η παράσταση και καθώς είναι κάθιδρος και ιδρωμένος και κουρασμένος, ζητάει να του φέρουν κάτι να πιει για να ξεδιψάσει. Πράγματι του σερβίρουν μία Κόκα Κόλα. Ο (τυφλός) Ρέι με το που κατεβάζει μία γουλιά, βάζει τις φωνές: «Τι αηδία είναι αυτή; Φέρτε μου μία Πέπσι». Ο Περέιρα δεν είναι υποχρεωμένος να τα ξέρει όλα. Κάνει πως δεν ξέρει ότι παντού, όπου παίζεται ποδόσφαιρο, υπάρχει γκρίνια για τη διαιτησία.

Κατάντια

Από παράγοντες, ποδοσφαιριστές, προπονητές, δημοσιογράφους. Και καχυποψία. Είναι να παίξουν στην Αγγλία Γιουνάιτεντ – Λίβερπουλ. Ο άσος ανοίγει στο 2. Με το που ορίζεται ο Γουέμπ, ο άσος πέφτει στο 1,80. Είπατε τίποτα; Επειδή ήταν κοινή η πεποίθηση ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής έσπρωχνε τη Γιουνάιτεντ. Στην Ελλάδα δεν έχουμε φτάσει ακόμα σ’ αυτό το επίπεδο. Οπως επίσης δεν έχει ξεπέσει το ποδόσφαιρο στην κατάντια της πολιτικής. Αναφερόμενος ο Γιάνης Βαρουφάκης στο φαινόμενο Πάνου Καμμένου ήταν λιτός και επιγραμματικός: «Ο κ. Καμμένος είναι ρατσιστής, σεξιστής, εθνικιστής και ανισόρροπος σε όσα έλεγε για την οικονομία». Ο Αλέξης Τσίπρας αντίθετα στην πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνισή του έκανε την ανάγκη φιλότιμο και του έπλεξε το εγκώμιο: «Είναι ένας πολύ καλός υπουργός Εθνικής Αμυνας». Χωρίς να μπει στον κόπο να αιτιολογήσει αυτή την εκτίμησή του;

Αισθητική

Είναι πολύ καλός επειδή περιφέρεται στις στρατιωτικές μονάδες με στολή κυνηγού, λες και είναι Απόκριες και κραυγάζει, «ένα χιλιοστό κίνησης αν κάνουν, θα τους τσακίσουμε, θα τους συντρίψουμε»; Είναι πέρα απ’ όλα τα άλλα και θέμα αισθητικής. Το μόνο που δεν έχει κάνει ακόμα ο Καμμένος, όταν εμφανίζεται με στρατιωτικές στολές, είναι να βάψει το πρόσωπό του με φούμο για να τρομάξουν οι απέναντι. Με τον εν λόγω Καμμένο να επιβεβαιώνει αυθωρεί και παραχρήμα τον Γ. Βαρουφάκη. Στη συζήτηση στη Βουλή για τα περίφημα «αντισταθμιστικά», που έφεραν άρον άρον προς ψήφιση. Που ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ όντας στην αντιπολίτευση χαρακτήριζαν «μέθοδο διακίνησης μίζας και μαύρου χρήματος». Οταν ο Γ. Αμυράς από Το Ποτάμι εξέφρασε αυτή ακριβώς την αιτίαση, ο «καλύτερος» υπουργός Εθνικής Αμυνας τον αποστόμωσε: «Για νυφούλα καλό σε βλέπω». Το ποδόσφαιρο ξαναλέμε σε τέτοιο κατάντημα δεν έχει φτάσει.