Μια φορά κι έναν καιρό, που λέτε παιδιά μου, ένας νεόκοπος επαναστάτης ηγέτης, και άβγαλτος νεανίας παρακαλώ, κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια, με δημοκρατικές διαδικασίες μάλιστα, να ηγηθεί μιας χώρας και να αποδομήσει κάθε έννοια δημοκρατίας, δικαιοσύνης και συνταγματικής νομιμότητας χωρίς πολλές φασαρίες και την ίδια στιγμή να εντυπωσιάσει τους πάντες με την προθυμία και την αποτελεσματικότητά του να διεκπεραιώνει θελήματα που ουδείς άλλος στη θέση του θα τολμούσε ούτε και θα μπορούσε.

Είναι το γελαστό παιδί που μόλις προχθές, με απαράμιλλη άνεση, εμφανίστηκε στην τηλεόραση να μας πει και να μας πείσει για τα μοναδικά και απίστευτα επιτεύγματα που κατάφερε με μαεστρία και σε χρόνο – ρεκόρ. Σε όλους τους τομείς, αλλά κυρίως στην οικονομία που είναι και το ατού του! Μαζί με άλλα, βεβαίως, εντυπωσιακά ατού, όπως οι στροφές 360 μοιρών, οι θεαματικές κωλοτούμπες, οι γοητευτικές αυταπάτες, οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες.

Ετσι, ακόμα και τους πλέον δύσπιστους έχει πια γοητεύσει, ακόμα και τους τρισάθλιους ξένους εκβιαστές τοκογλύφους έχει σαγηνεύσει ώστε να είναι πια θαυμαστές του και αρωγοί, αφού κατάφερε να τους δαμάσει. Αυτούς που διαολόστελνε και του γρυλίζανε σαν λυσσασμένοι, τους εξημέρωσε τώρα, κι έτσι καθηλωμένους μπορεί να τους καλοπιάνει, αφού αναγνώρισαν όλοι την αξία και τις ικανότητές του να μπορεί να βγάζει λαγούς από καπέλο. Δικούς τους λαγούς απ’ το δικό μας καπέλο.

Να εφαρμόζει με τρόπους μαγικούς όσα κανείς άλλος δεν μπόρεσε και δείχνοντας μάλιστα τον δρόμο τον καλό για τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ολόκληρη η Ευρώπη.

Τόσο που ενώ απειλούσε να βγάλει τη χώρα του από την Ευρωπαϊκή Ενωση, συμβουλεύει τώρα άλλους και δίνει αγώνα να τους μεταπείσει, να αποτρέψει αυτούς που απειλούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα και τα κηρύγματα του παλιού εαυτού του. Μην παίζετε νταούλια και ζουρνάδες για να χορέψουν οι αγορές, τους λέει, αλλά καλύτερα, ματς μπέτερ φορ εβριμπάντι, σηκωθείτε εσείς, αυτοπροσώπως, στην πίστα και ρίχτε καμιά ζεϊμπεκιά, κάνα φοξ-ανγκλέ, κάνετε πιρουέτες και χορευτικές καντρίλιες, για να περάσετε μέγκλα, όπως εγώ. Με δικό σας αεροπλάνο – πείτε ότι θα το πουλήσετε, ποιος θα θυμάται… -, με κούρσες, κότερα, μεγαλεία, τι πούρα, τι ρόλεξ, τι ψώνια, λαχείο θα την κάνετε για κάτι χρονάκια, όσο τραβήξει – και πού ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά, ο Θεός είναι μεγάλος, έτσι έγινα κι εγώ θεούσα… Ο σοφός λαός γουστάρει και όλα τα μπορεί. Και τα υπομένει. Το λέω εγώ, η Λεμονιά, πού ‘κανα χίλια προξενιά.

Κι ας πάει και το παλιάμπελο, το πολύ πολύ να χρεώσετε, τους λέει, τη χώρα σας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ή κάποια δισ. Τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία, τους διδάσκει με άπταιστη εκφορά του λόγου στη γλώσσα τους, όποια κι αν είναι, το κατέχει πια το ιντερνάσιοναλ σπρέχεν. Σιγά μην κωλώσουμε με τόσα φροντιστήρια κι ώς εδώ που έχουμε φτάσει, αφού τον φάγαμε τον γάιδαρο, η ουρά έχει μείνει, σάμπως θα μείνουμε πολύ ακόμα; Τα φράγκα, αν και δυσεύρετα, είναι γνωστό τοις πάσι, την ευτυχία δεν κάνουν να τους μοιάσει, τους τραγουδάει, ο δικός μας. Και τους μαθαίνει να λένε τη σκάφη σύκα και τα σύκα σκάφη – για πλύσιμο, όχι ιστιοφόρα ούτε τα ταχύπλοα των κολλητών – και ο ακροατής λαός, όποιος κι αν είναι, μένει ενεός.

Ακόμα κι αυτή η κοπέλα έχει θαμπωθεί, η πρώην παπαδοκόρη, η συντρόφισσα της Στάζι, που ο ίδιος μάς φώναζε να μην τρέχουμε πίσω απ’ τη φούστα της και ωρυόταν και την πρόγκαγε, go back madame κι άσε μας ήσυχους να γίνουμε Βενεζουέλα.

Ξέρετε, μιλάμε για αίσθημα τώρα, την έχει ερωτευθεί και της τραγουδάει Stand by me, madame Merkel, στα κυριλέ μπαλκονάκια και σε κήπους κρεμαστούς με σαμπάνιες και χαβιάρι, στη μνήμη του Χόνεκερ και του Βελουχιώτη Αρη. Κι αυτή βέβαια τον γουστάρει γιατί είναι γλυκούλης και βολικός, πολύ. Νυφούλα του, θα την έλεγε ένας κολλητός, από τους τυχάρπαστους κι ετερόκλητους συμμάχους τού προηγούμενου σάπιου πολιτικού συστήματος που για να το αλλάξει ενσωμάτωσε στο καλλιτεχνικό του συγκρότημα… Κι όλοι τον θαυμάζουν και γι’ αυτό, διότι κανείς άλλος δεν το κατάφερε τόσο αποτελεσματικά και τόσο γρήγορα.

Ξέρετε, μια που τ’ αναφέραμε, τέτοιους ετερόκλητους βασιβουζούκους στρατολόγησε ο Ηγέτης, από όλα τα σχήματα του σάπιου πολιτικού συστήματος που επί χρόνια κατήγγελλε και καταριόταν, ακριβώς για να τους ρίξει στη μάχη, στον τίμιο αγώνα, ν’ αλλάξουν παρέα τα κακώς κείμενα που όλοι αυτοί μαζί είχαν καταφέρει έτσι που χρεοκόπησαν τη χώρα. Και είναι εντυπωσιακό και άξιον θαυμασμού από όλους το γεγονός ότι όοολες οι αθλιότητες που «τότε» είχαν γίνει μοιάζουν με αγιογραφίες αγγέλων και οσίων μπροστά σ’ όσα τερατώδη σήμερα συμβαίνουν.

Ρουσφέτια, αρπαχτές, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, μίζες, εκβιασμοί και απειλές μέσων ενημέρωσης και δημοσίων λειτουργών και το κυριότερο μια εντελώς διεστραμμένη, αλλά συνεχώς προβαλλόμενη αντίληψη περί δημοκρατίας. Για όλα αυτά ο Ηγέτης επαίρεται και καμαρώνει κι οι ξένοι φίλοι μας, πρώην δυνάστες, μούγκα στη στρούγκα. Γιατί; Ε, έχουν τους λόγους τους, είναι βολικό το άτομο, είπαμε, και σιγουράντζα αυτό το σύστημα τουρμπιγιόν. Μέχρι νεωτέρας, βεβαίως.

Κανείς δεν το σκαλίζει πολύ, σου λέει άσε να τελειώνουμε τώρα, όλα μας τα κάνει το παιδί. Κανείς δεν νοιάζεται αν ο ένας κορυφαίος υπουργός αποκαλείται ολετήρας από έναν άλλον που θεωρείται ψεκαστήρας. Ούτε κάτι δικαστικοί, κούριερ παραγγελιών διώξεων και ορντινάντσες υπουργών τούς αφορούν ούτε από κάτι ζωηρά παιδιά που λούζουν με μπογιές τις πρεσβείες τους ενοχλούνται ούτε στην υγεία, την παιδεία ή την άμυνα τι γίνεται τους κόφτει. Η δουλειά να γίνει κι ας τους στοιχίσει κάτι παραπάνω, τόσα έχουν σκάσει ήδη. Δε βαριέσαι, όλα είναι ατμός, που λέει κι ο Θρασύβουλας…