Από όλες τις περιπτώσεις βουλευτών που θα αθροιστούν στους υπάρχοντες 145 προκειμένου να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη πλειοψηφία των 151 βουλευτών προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία ο Τσίπρας και το σύστημα εξουσίας που τον περιβάλλει, αναδεικνύω ως αξεπέραστη εκείνη του συμπαθούς κατά τα άλλα Σπύρου Δανέλλη, του βουλευτή του Ποταμιού.

Τι λέει ο Δανέλλης προκειμένου να δικαιολογηθεί για την εκτός κάθε λογικής επιλογή του; Το ακόλουθο: εγώ κρίνω ότι είναι απαραίτητη για τη χώρα η συμφωνία των Πρεσπών και θα την ψηφίσω γιατί αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον.

– Μα θα προηγηθεί η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση της έγκρισης της συμφωνίας των Πρεσπών, του λες. Γιατί ψηφίζεις υπέρ της κυβέρνησης;

– Διότι για να έρθει στη Βουλή η συμφωνία, πρέπει να υπάρχει κυβέρνηση που θα τη φέρει, σου απαντάει. Ψηφίζω λοιπόν να μην πέσει η κυβέρνηση για να φέρει τη συμφωνία και να την ψηφίσω όπως έχω δεσμευθεί!

Απίθανος δεν είναι;

Τον ρώτησα πάντως αν κατόπιν αυτών θα είναι, ως bonus, και υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο απ’ όπου κατάγεται. Μου απάντησε ευθαρσώς «όχι», ότι δεν θα είναι δηλαδή. Εξυπακούεται ότι θα το παρακολουθώ το θέμα…

Στερνή μου γνώση…

Ο Αλέκος Αλαβάνος το έχει μετανιώσει, και το έχει μετανιώσει πολύ που έχρισε διάδοχό του στον Συνασπισμό τον Αλέξη Τσίπρα. Επεσε θύμα μιας «ιδέας» που είχε ένας αρχιτέκτονας φίλος του, τον είχε πάρει από κάτω εκείνη την εποχή γιατί αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, και έδωσε το δαχτυλίδι στον Τσίπρα χωρίς δεύτερη συζήτηση. Ο άλλος, πολύ «καλόπαιδο», του συμπεριφέρθηκε εν συνεχεία με τη μέγιστη αχαριστία και κάπως έτσι φθάσαμε ο ένας να μη θέλει να τον βλέπει τον άλλο, με τον Αλαβάνο να χτυπάει κάθε τρεις και λίγο το κεφάλι του στον τοίχο για το χουνέρι που έπαθε.

Εμείς πάλι δεν χτυπάμε τίποτε, διότι δεν έχει και νόημα. Ούτε συμμετείχαμε σε αυτή την ιστορία ούτε και μας ρώτησε κανείς – όλα δικά τους. Εμείς απλώς εισπράξαμε τις επιπτώσεις από την «ωραία ιδέα» του αρχιτέκτονα που προαναφέρω, και γύρευε για πόσο καιρό θα τις εισπράττουμε ακόμη. Το μόνο που μας μένει είναι πού και πού να χαμογελάμε με τις ατάκες του βαθύτατα πικραμένου ώς και προσβεβλημένου από τη συμπεριφορά του Τσίπρα απέναντί του Αλαβάνου. Οπως χθες που είπε το ωραίο αναφορικά με την επίσκεψη της γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ στην Αθήνα, ότι «αυτό που κατανοούμε είναι ότι έχουμε πρωθυπουργό με γερμανίδα μπέιμπι σίτερ». Ή το άλλο:

«Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος βρίσκεται πιο δεξιά, η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς ένα κόμμα που προέρχεται από την Αριστερά το μόνο που κατάφερε είναι ότι την προσέβαλε και την απαξίωσε, βλέπουμε ότι πήρε μέτρα χειρότερα και από τη ΝΔ».

Στερνή μου γνώση, κυρ Αλέκο μου, να την είχες πρώτα. Τώρα είναι αργά…

Φερετζέδες

Βασικά αυτό το τρελό αγόρι, ο Αλέξης, είναι φανερό ότι έχει βαρεθεί πιο πολύ κι από τις αμαρτίες του το κόμμα που τον ανέδειξε. Και αναζητεί φερετζέδες εδώ κι εκεί, προκειμένου να απαγκιστρωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανοίξει τα φτερά του για την Κεντροαριστερά που ανακαλύπτει σιγά σιγά ότι είναι ο χώρος του.

Του έχουν «φουσκώσει» και διάφοροι, και εδώ και από το εξωτερικό, τα μυαλά ότι «εσύ είσαι ο φυσικός ηγέτης της Κεντροαριστεράς» και σου λέει, τι θέλω εγώ τώρα να ακούω τις παπάντζες του Λάμπρου ή του Μπουρνού, της Τασίας ή του Δρίτσα, δεν την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια να βρω αλλού την τύχη μου; Δεν τον αδικώ. Με 25, 30 χρόνια προσδόκιμο πολιτικής ζωής ακόμη μπροστά του, δεν κάθεσαι με τους τελειωμένους να κάνεις χωριό, παίρνεις τα κουβαδάκια σου και αναζητάς άλλη παραλία.

Στο πλαίσιο αυτό που προανέφερα, οργανώνεται αύριο το απόγευμα στο Μέγαρο Μουσικής αυτή η εκδήλωση, στην οποία μετέχουν διάφορα κεφαλαιώδη μεγέθη του χώρου της Κεντροαριστεράς (για την ακρίβεια, έχουν κάνει ένα «πέρασμα» από τον χώρο της Κεντροαριστεράς), όπως ο Νίκος «ανεμοδούρας» Μπίστης ή ο Γιάννης «έβαλα κι εγώ κάποτε για πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, αλλά ήρθα προτελευταίος» Ραγκούσης, προκειμένου, λέει, να συζητήσουν για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αν και δεν γνωρίζω πολλούς που να καίγονται για τη συμφωνία, η ουσία είναι ότι στην εκδήλωση θα μιλήσει και ο Τσίπρας προκειμένου να τους αναλύσει το έργο.

Μετά, στις εκλογές, θα δούμε στα ψηφοδέλτια ΣΥΡΙΖΑ τον Μπίστη και τον Ραγκούση – αυλαία…

Για το Σύνταγμα

Εκδηλώσεων συνέχεια. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνέγραψε βιβλίο υπό τον τίτλο «Η Δημοκρατία μεταξύ συγκυρίας και Ιστορίας – Προσδοκίες και κίνδυνοι από την αναθεώρηση του Συντάγματος» και έπειτα από μια επιτυχή παρουσίαση στο Γαλλικό Ινστιτούτο των Αθηνών, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, το πήρε παραμάσχαλα και το παρουσιάζει σε μεγάλες πόλεις της χώρας, δηλώνοντας ούτω πως και με τον πλέον εμφαντικό τρόπο ότι «είναι παρών». Χθες στη Λάρισα, σήμερα στη Θεσσαλονίκη (11.30 στο Ηλέκτρα Παλάς στην Πλατεία Αριστοτέλους) και αύριο στα Γιάννινα, με ομιλητές τους κυρίους Μηνά Πασχόπουλο, αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Κώστα Τασούλα, βουλευτή της ΝΔ, εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την αναθεώρηση του Συντάγματος, και εισαγωγή – συντονισμό από εμένα αυτοπροσώπως. Εννοείται ότι όπως πάντα την εκδήλωση θα κλείσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, και έχει αρκετά να πει σχετικά με τα όσα πρωτοφανή βιώνουμε εσχάτως στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Α, μην το ξεχάσω, η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί σε αίθουσα του ξενοδοχείου Γκραν Σαράι στις 11 το πρωί.

Αλλού θέλουν εκλογές

Το «χτύπημα» ήταν στην πρώτη σελίδα του ΦΕΚ «Αυγή» χθες το πρωί και όποιος έτυχε να το δει, έτριβε τα μάτια του, όπως εγώ. Ελεγε (το πρωτοσέλιδο): «Εκλογές εδώ και τώρα»!!!

Φευ, δεν αναφερόταν σε εμάς. Αλλά στη Βρετανία. Και φιλοξενούσε δήλωση του αρχηγού των Εργατικών Τζέιμς Κόρμπιν, ο οποίος καλούσε την πρωθυπουργό Τερίζα Μέι να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, σχετικά με τη συμφωνία για το Brexit. Η δύστυχη «Αυγή» ενδιαφέρεται για το αν θα πάνε σε εκλογές στη Βρετανία, αλλά δεν λέει τίποτε για το αν πρέπει και εμείς εδώ να κάνουμε το ίδιο, μήπως και λήξει με αυτόν τον τρόπο η φαρσοκωμωδία που ζει η χώρα…

Εμφύλιος

Ενας μικρός εμφύλιος έχει ξεσπάσει, πληροφορούμαι, στο εσωτερικό της επικοινωνιακής ομάδας που υποστηρίζει τον πρόεδρο Αλέξη, επ’ αφορμή της χαμηλής τηλεθέασης που είχε η συνέντευξη μεσοβδόμαδα στο κανάλι Οpen. Φαίνεται πως υπήρχαν αντικρουόμενες απόψεις για το αν πρέπει να δώσει τη συνέντευξη στο συγκεκριμένο, χαμηλής έτσι κι αλλιώς τηλεθέασης, κανάλι ή να προτιμήσει το Σκάι ή το Star. Οτι έδωσε τη συνέντευξη στο Οpen πάντως πρέπει να θεωρείται ως αποτέλεσμα της προσπάθειας να επανασυσφίγξουν τις σχέσεις τους με τον κύριο Σαββίδη. Αλλά μπορεί να το ισοσκελίσει αυτό με το ότι το κανάλι κατάφερε να ξεπεράσει μόνο την ΕΡΤ και έχασε πανηγυρικά από όλα τα υπόλοιπα; Και να σκεφθεί κανείς ότι δημοσιογραφικά ήταν μια καλή συνέντευξη αυτή…