Η πρώτη ιστορία της χρονιάς από τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η μεταγραφή του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς από τον ΠΑΟΚ στην Αλ Ιτιχάντ – ιστορία που, όταν έγραφα αυτές τις γραμμές, δεν είχε ολοκληρωθεί, αλλά αυτό μας ενδιαφέρει λιγότερο. Το τέλος της ιστορίας (καταπληκτικό το σκίτσο της Εφης Ξένου) έχει εν τέλει μικρή σημασία: το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως οι ποδοσφαιριστές είναι οι μόνοι ίσως εργαζόμενοι που όταν υπογράφουν ένα συμβόλαιο έχουν ελάχιστες δεσμεύσεις. Για την ακρίβεια, το συμβόλαιο προστατεύει τους ίδιους – όχι όμως και τις ομάδες τους.

Ντουμπάι

Την περασμένη Κυριακή ο Πρίγιοβιτς πήγε στο Ντουμπάι και, σύμφωνα με δηλώσεις υπευθύνων της ομάδας από τη Σαουδική Αραβία, πέρασε από ιατρικές εξετάσεις. Μία ημέρα μετά από τον ΠΑΟΚ έγινε γνωστό ότι ποτέ δεν δόθηκε άδεια στον ποδοσφαιριστή να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά απλά έκαναν δεκτό το αίτημά του για διήμερη αποχή από τις προπονήσεις: ο Σέρβος τη ζήτησε για να σκεφτεί το μέλλον του. Είναι πιθανό ο Πρίγιοβιτς να πήγε στο Ντουμπάι χωρίς τη συγκατάθεση της ομάδας; Δύσκολο – αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Κι ας έχει ο Σέρβος ένα συμβόλαιο που λήγει το 2022!

Ραζβάν

Το ενδιαφέρον της ιστορίας είναι ότι δεν μιλάμε για κάποιον ποδοσφαιριστή που το καλοκαίρι μένει ελεύθερος – εκτός κι αν δεν έχει γίνει η επέκταση του συμβολαίου του, αλλά το θεωρώ απίθανο. Τι είναι περισσότερο πιθανό; Να υπάρχουν εντός του ΠΑΟΚ δυο γραμμές πλεύσης: να υπάρχουν και όσοι θέλουν να μείνει ο παίκτης στην ομάδα και όσοι καταλαβαίνουν ότι αν δεν πάρει η ομάδα τώρα τα 10 εκατ. ευρώ για τον Σέρβο, θα τον χάσει κάποια στιγμή με λιγότερα. Δεν θα μου έκανε εντύπωση να γίνει γνωστό, όταν ολοκληρωθεί η ιστορία, ότι ο πραγματιστής, αλλά και ανασφαλής κόουτς Ραζβάν Λουτσέσκου επιθυμούσε σφόδρα να χαλάσει η μεταγραφή. Ο Ρουμάνος με τους νεοφερμένους έχει προβλήματα, αργεί να τους εντάξει στη βασική ενδεκάδα και στην ιδέα ότι πρέπει να αντικαταστήσει με κάποιον καινούργιο φορ τον Πρίγιοβιτς, μάλλον δεν κοιμάται τα βράδια. Από την άλλη ίσως στον ΠΑΟΚ να θέλουν απλά όλα τα χρήματα μπροστά – οι Σαουδάραβες είναι στρατηγικοί κακοπληρωτές και η Αλ Ιτιχάντ είναι προτελευταία στο πρωτάθλημα: αν υποβιβαστεί, το τελευταίο που θα τη νοιάζει είναι να ξοφλήσει τον ΠΑΟΚ. Αλλά όλα αυτά είναι δευτερεύοντα ζητήματα: η πραγματική ερώτηση της ιστορίας είναι αν μετράνε καθόλου τα συμβόλαια. Οχι για τους παίκτες, αλλά για τις ομάδες που τους χρυσοπληρώνουν.

Δύσκολο

Μπορεί μια ομάδα να κρατήσει ένα ποδοσφαιριστή κόντρα στη θέλησή του; Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Στην καλύτερη των περιπτώσεων έχεις εντός των αποδυτηρίων έναν δυσαρεστημένο εκατομμυριούχο, που σκέφτεται συνεχώς ότι είχε βρει κάποιον να πληρώσει για τις υπηρεσίες του πολλά και η ομάδα του στέρησε τα χρήματα που αξίζει: όλοι οι ποδοσφαιριστές που έχω γνωρίσει πιστεύουν πως αξίζουν περισσότερα από όσα παίρνουν. Ο μόνος προπονητής που θυμάμαι ότι έχει καταφέρει να ηρεμήσει έναν ποδοσφαιριστή, κρατώντας τον στην ομάδα παρά τη θέλησή του, ήταν πέρυσι στην ΑΕΚ ο Μανόλο Χιμένεθ με τον Βράνιες. Ο πρώην προπονητής της Ενωσης κατάφερε να συνετίσει τον Βόσνιο, αφού προηγουμένως τον είχε διώξει από κάνα δυο προπονήσεις κι αφού τον άφησε και στον πάγκο για μερικά ματς. Ο Βράνιες κατάλαβε ότι δεν έχει τίποτα να κερδίσει αν συνεχίσει να τραβάει το σχοινί και ησύχασε, συμφωνώντας ότι θα φύγει το καλοκαίρι – πράγμα που έγινε. Αλλά δεν του είχε τάξει η Αντερλεχτ τέσσερις φορές περισσότερα λεφτά από όσα του έδινε η ΑΕΚ, όπως έκαναν οι Αραβες με τον Πρίγιοβιτς και καλό είναι να μην το ξεχνάμε. Το να επιβάλει μια ομάδα σε έναν ποδοσφαιριστή τη θέλησή της χωρίς να του δώσει τα χρήματα που του έχουν τάξει άλλοι είναι κάτι αληθινά δύσκολο. Σχεδόν απίθανο.

Φίρμες

Σε μια εποχή που γενικά τα εργατικά δικαιώματα καταπατώνται, οι ποδοσφαιριστές τέτοια προβλήματα δεν έχουν: συνήθως φεύγουν όποτε θέλουν – ειδικά αν είναι φίρμες. Μου άρεσε πάντα να λέω ότι οι καλοί ποδοσφαιριστές του καιρού μας είναι επιχειρήσεις: έχουν τον δικό τους μάνατζερ, τον δικό τους διαχειριστή κεφαλαίων, τον δικό τους υπεύθυνο επικοινωνίας, τον δικό τους αποκλειστικό δικηγόρο – τον μόνο που ακούν και εμπιστεύονται. Εχουν υπεύθυνο για τα social media, έχουν λογιστές, έχουν οδηγούς κι έμπιστους ανθρώπους για την ασφάλειά τους. Τελευταία όμως παρατηρώ και κάτι άλλο: εν τέλει δεν τους προσλαμβάνουν οι ομάδες, αλλά μοιάζουν αυτοί να επιλέγουν τον σύλλογο στον οποίο θα αγωνιστούν ως φορέα συνεργασίας! Παλιά με την γκρίνια τους μπορούσαν να απολύσουν έναν προπονητή π.χ. Ο μακαρίτης ο Χελένιο Χερέρα έλεγε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 πως αν πληρώνεται λιγότερο από τα αστέρια της ομάδας δεν τον ακούει κανένας: είχε δίκιο. Αλλά πλέον η δύναμη των ποδοσφαιριστών έχει μεγαλώσει κι άλλο – ξεπερνά ίσως κι αυτή της ομάδας. Δείτε τον Πρίγιοβιτς. Είναι δυο χρόνια εδώ και κάθε χρόνο τέτοια εποχή απειλεί ότι θα φύγει. Πέρυσι τον Ιανουάριο ισχυρίστηκε ότι έχει μια πρόταση από την Κίνα κι ανάγκασε τον Ιβάν Σαββίδη να του κάνει ένα νέο συμβόλαιο. Φέτος βρήκε τους Σαουδάραβες που θέλουν να του δώσουν 20 εκατ. ευρώ για τέσσερα χρόνια. Χωρίς καν να έχει το δικαίωμα να συζητήσει μαζί τους.

Προτάσεις

Υποτίθεται ότι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές είναι σταρ του θεάματος – ίσως να είναι κι έτσι. Ομως κανείς ηθοποιός δεν έχει το δικαίωμα να σηκωθεί και να φύγει από τα γυρίσματα μιας ταινίας, πριν αυτή ολοκληρωθεί, μόνο και μόνο γιατί βρήκε κάποιον που του δίνει περισσότερα. Είναι επίσης εκατοντάδες οι τραγουδιστές που υπήρξαν αιχμάλωτοι εταιρειών μόνο και μόνο γιατί δεν διάβασαν τα μικρά γράμματα του συμβολαίου που υπέγραψαν. Οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν κανένα τέτοιο πρόβλημα: είναι συνεχώς ανοιχτοί σε προτάσεις, θεωρούν υποχρέωση του εργοδότη τους κάθε χρόνο να τους δίνει κάτι παραπάνω, μπορούν πάντα να επικαλούνται «μείωση προσωπικότητας» και να διεκδικούν την ελευθερία τους από τα αρμόδια όργανα μόνο και μόνο γιατί τους έστειλαν να προπονηθούν μόνοι τους. Ολα αυτά ίσως να μην ισχύουν για όλους, αλλά ισχύουν για πολλούς. Και είναι τρομερό ότι αυτοί όλα αυτά τα κατάφεραν χωρίς αγώνες στους δρόμους, αλλά απλώς με αγώνες εντός γηπέδου. Κάνοντας το χόμπι τους επάγγελμα. Και τρελαίνοντας όσους τους πληρώνουν για να κάνουν το πλέον προστατευόμενο επάγγελμα του κόσμου…