Περί προδοτών και αποστατών. «Προδότες» αναφέρονται στο ποδόσφαιρο αυτοί που εγκαταλείπουν την ομάδα τους για να πάνε στον μεγάλο εχθρό. Ο Λουίς Φίγκο, που έφυγε από την Μπαρτσελόνα για να πάει στη Ρεάλ. Ο Λουίς Ενρίκε από τη Ρεάλ στην Μπαρτσελόνα. Ο Μπατιστούτα από τη Ρίβερ στην Μπόκα. Γαλάκος – Κυράστας από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Νικοπολίδης – Κωνσταντίνου από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Ο Αλεξανδρής από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό. Μερίδα οργανωμένων του ΠΑΟΚ δεν συγχώρησε ποτέ τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Παρά το γεγονός ότι η μετακίνησή του στον Παναθηναϊκό έγινε με μεταγραφή. Ο οπαδός θεωρεί τον ποδοσφαιριστή δικό του. Ιδιοκτησία του. Κι όσο πιο καλός είναι, όσο πιο πολλά προσφέρει στην ομάδα, τόσο περισσότερο ταυτίζεται μαζί του. Ο οπαδός αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο ποδοσφαιριστής είναι επαγγελματίας. Που προσφέρει τις υπηρεσίες του.

Φαντασία

Κι όταν τελειώσει το συμβόλαιο είναι ελεύθερος να επιλέξει τον επόμενο εργοδότη του. Με 100% οικονομικά κριτήρια. Η προδοσία έχει να κάνει με τη φαντασία του οπαδού. Που θέλει να βλέπει την πραγματικότητα όχι όπως είναι, αλλά όπως θέλει αυτός. Το ανάλογο στην πολιτική αναφέρεται ως αποστασία. Αν ανατρέξουμε στο λεξικό για να είμαστε σαφείς, ως αποστάτης αναφέρεται αυτός που προδίδει τη θρησκεία του ή το κόμμα του. Ως αποστασία αναφέρεται η αποκήρυξη εκ μέρους ενός ατόμου της θρησκείας του, ειδικά όταν θεωρείται ότι υποκινείται από ποταπά κίνητρα. Στην πολιτική, αποστάτης χαρακτηρίζεται αυτός που αποσκιρτά από κάποιο πολιτικό κόμμα απαρνούμενος τις αρχές και προδίδοντας την εμπιστοσύνη των μελών του. Για να φτάσουμε έτσι στον Πάνο Καμμένο και στις κραυγές του περί αποστασίας. Στο γελοίον του πράγματος. Να μιλάς το 2019 με ορολογία δεκαετίας ’60.

Ανένδοτος

Οι υποκριτικές φωνές, «αυτοί αποστασία, εμείς ανένδοτο», μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν. Οταν κηρύσσεις ανένδοτο δεν δανείζεις βουλευτές σου για να συμπληρώσει η κυβέρνηση τους 151. Η αποστασία στην πολιτική δεν είναι μονομερής πράξη. Δεν είναι φαντάρος ο βουλευτής ή ο υπουργός να πετάξει το όπλο, να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να παραδοθεί στον εχθρό. Η αποστασία στην πολιτική προϋποθέτει συναλλαγή. Κάτι παίρνει αυτός που φεύγει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από το κόμμα του. Κι είναι εμφανές κάθε φορά ποιος είναι αυτός που του το δίνει. Η Κουντουρά κι ο Κόκκαλης, που δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, διατηρούν τους υπουργικούς θώκους. Κι ενδεχομένως αύριο κάτι άλλο. Ο Παπαχριστόπουλος την ένταξή του στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και την πιθανότητα να επανεκλεγεί βουλευτής. Καταπώς λέει και το λεξικό, για ποταπά κίνητρα.

Συναλλαγή

Είναι το δούναι και λαβείν που λέγαμε. Δίνεις την ψήφο εμπιστοσύνης, παραμένεις υπουργός κι εξασφαλίζεις και το πολιτικό μέλλον σου. Αν αύριο η κυρία Κουντουρά συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, θα υπάρχει έστω κι ένας που θα πιστεύει ότι δεν επρόκειτο περί συναλλαγής; Αν ο αποστάτης είναι ανήθικος, είναι εξίσου ανήθικος, αν όχι περισσότερο, αυτός που τον δέχεται στους κόλπους του. Αυτός που συναλλάσσεται μαζί του. Αφού αναφέρεται λοιπόν ο Καμμένος σε αποστασία. Αφού διαγράφει Κόκκαλη – Κουντουρά. Γιατί δεν καταγγέλλει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό προσωπικά ότι στηρίζονται σε ψήφους αποστατών; Γιατί τους δανείζει τις ψήφους των Παπαχριστόπουλου – Ζουράρι; Γιατί κάνει μισές δουλειές; Η απάντηση είναι προφανής. Γιατί οι δουλειές με την κυβέρνηση, παρά τη δήθεν ηρωική έξοδο, είναι ακόμα ανοιχτές. Και δεν θέλει να τις αφήσει στη μέση.