Αυτή η αγωνιστική που ολοκληρώθηκε χθες ήταν απολύτως διαφωτιστική για τις κατηγορίες των ομάδων. Οχι σύμφωνα με το όνομά τους, αλλά κυρίως σε ό,τι σχετίζεται με την αληθινή τους δυναμικότητα και δυναμική. Και αυτές παρουσιάζονται στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Ολυμπιακός την Κυριακή κατέβηκε στο χορτάρι λες και περπατούσε ώρες στη Σαχάρα! Διψασμένος για δημιουργία, ευκαιρίες, γκολ, φρόντισε να ικανοποιήσει από νωρίς τόσο τα θέλω του όσο και τους αδημονούντες για θέμα υψηλού επιπέδου οπαδούς του.

Και χθες στα Γιάννινα, η ΑΕΚ κατάφερε κάτι αντίστοιχο. Επιασε από τον λαιμό τον αντίπαλο, και προτού κάποιος καταλάβει τι συμβαίνει, ήρθαν τα δύο πρώτα γκολ και στο φινάλε του ημιχρόνου δύο ακόμη. Το παιχνίδι έλαβε τέλος. Στην πρώτη περίπτωση ήταν ο Λεβαδειακός, στη δεύτερη ο ΠΑΣ Γιάννινα. Σε έδρες που φυσικά δεν αποκαλούνται κάστρα, για να ξέρουμε δηλαδή και τι λέμε. Αλλά ταυτόχρονα σε σπίτια που σε πλείστες περιπτώσεις έδειξαν αφιλόξενα για τους δύο ισχυρούς, που ειδικά τον χειμώνα έχουν απέναντί τους και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Κι όμως, το «καλημέρα» στα ραντεβού ήταν απολύτως αντιπροσωπευτικό των προθέσεών τους. Καλός ο ρομαντισμός και αναμφίβολα χρειάζεται. Ωστόσο, ο επαγγελματικός αθλητισμός απαιτεί ενίοτε και διαφορετικά πράγματα. Κυνισμό. Να δηλώνεις παντοιοτρόπως την ανωτερότητά σου, να μην αφήνεις τον αδύναμο να σηκώσει κεφάλι και να κατανοήσει πως μόνο από δικά σου λάθη θα μπορέσει να πάρει βαθμό ή βαθμούς. Τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η ΑΕΚ, με την απόδοσή τους αλλά πάνω απ’ όλα με τη συμπεριφορά τους σε Λιβαδειά και Ιωάννινα, δεν επιβεβαίωσαν πως λειτούργησαν σωστά, αλλά απέδειξαν πως η αφέλεια σε κάποιες στιγμές είναι λάθος ασυγχώρητο. Ειδικά σε μια Λίγκα όπου οι βαθμοί που πάνε στα σκουπίδια δεν είναι πλέον πολλοί και τα σφάλματα πληρώνονται.

Φυσικά, η ΑΕΚ έδειξε και το εξής: η εσωστρέφεια των τελευταίων μηνών έλαβε τέλος. Ή για να ειπωθεί σωστότερα, μπορεί να ήταν χθες η απαρχή μιας νέας πορείας. Ο Μπακασέτας, που είχε καιρό να αγωνιστεί και να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο, επιβεβαίωσε πως είναι κομβικός στην ομάδα. Δεν του έδωσε κατά τύχη αμέσως φανέλα βασικού ο Ουζουνίδης. Το ψυγείο που έβαλαν τον διεθνή μέσο, αποτέλεσε πλήγμα και για τις δύο πλευρές και τα σημάδια φάνηκαν στη βαθμολογία που διαμορφώθηκε. Αλλά και στους τριγμούς στο σκαρί της ομάδας. Είναι πλέον αργά; Θα δείξει. Αλλά ΑΕΚ μανιασμένη τόσο πολύ σε εκτός έδρας παιχνίδι και με τέτοια ποικιλία στην απόδοσή της, είχα να δω από τη δεκαετία του ’90. Και δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Οσοι δεν έχουν άνοια, ξέρουν!