Η τέχνη και η ποπ κουλτούρα ενσωματώνουν συνεχώς τις αναφορές στην κοινωνική δικαιοσύνη, στον φεμινισμό και στη «μαρτυρική» της πορεία επιβάλλοντάς την ως σύμβολο. Από την ταινία «Rosa Luxemburg» (1986) της Μαργκαρέτε φον Τρότα, για την οποία η Μπάρμπαρα Σούκοβα κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών, μέχρι την εμφάνισή της ως κεντρικού χαρακτήρα στο τολμηρό μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Βόλμαν «Κεντρική Ευρώπη» (μτφ. Αλέξης Καλοφωλιάς, Κέδρος, 2011), στο ίδιο όπου εμφανίζονται η Αννα Αχμάτοβα και ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Ο θάνατός της, άλλωστε, εμπνέει τον Τζόναθαν Ραμπ, ο οποίος στο «Ρόζα» (μτφ. Ρηγούλα Γεωργιάδου, Πόλις, 2013) «βυθίζει» τον αστυνομικό επθεωρητή Νικολάι Χόφνερ στο μυστήριο που κρύβει το πτώμα της Λούξεμπουργκ. Μια κατηγορία από μόνος του, ο Αλφρεντ Ντέμπλιν έχει ήδη υπογράψει το «Καρλ και Ρόζα» ως το τελευταίο μέρος της μυθιστορηματικής τετραλογίας «Νοέμβριος 1918: μια γερμανική επανάσταση», ενώ η Κέιτ Εβανς συμπυκνώνει τη βιογραφία της στο graphic novel «Red Rosa (Verso, 2015).

Στην εγχώρια δισκογραφία έγινε ύμνος μέσα από το ομότιτλο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου, σε στίχους Αλκη Αλκαίου, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο του Δημήτρη Μητροπάνου «Στου αιώνα την παράγκα» (1996), ενώ είχε ήδη απορριφθεί από τη Χαρούλα Αλεξίου για το άλμπουμ «Η αγάπη είναι ζάλη» (1986). Οι πρώτες αναφορές, ωστόσο, εντοπίζονται στο τραγούδι της Μεταπολίτευσης. Και πάλι ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποιεί τη «Ρόζα Λούξεμπουργκ» του Μάνου Ελευθερίου στο «Τροπάριο για φονιάδες» (1977), ενώ στον «Επιτάφιο για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ» (1978) τραγουδάει με τον Γιάννη Κούτρα σε μεταφρασμένους στίχους του Μπρεχτ: «Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή / Κανείς δεν ξέρει / Πού το κορμί της παραχώσαν / Ελεγε την αλήθεια στους φτωχούς / Γι’ αυτό κι οι πλούσιοι την σκοτώσαν». Ο Μάνος Χατζιδάκις, εξάλλου, θα τη συμπεριλάβει στις «Τρεις Ρόζες» της «Πορνογραφίας» (1982), μαζί με τη Ρόζα Εσκενάζυ και τη Ρόζα Μπλου.