Η καλοκουρδισμένη επικοινωνιακή διαχείριση της εκδήλωσης για τις Πρέσπες στο Μέγαρο Μουσικής μπορεί, επί της ουσίας, να μην απέφερε οφέλη στην κυβέρνηση, αποτελεί όμως την πρώτη πράξη του αφηγήματος «μετά τον Πάνο Καμμένο». Με την ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας κατέστησε σαφές ότι επιδιώκει να αναδειχθεί ως ο ηγέτης όλων των προοδευτικών δυνάμεων. Το προσκλητήριο που απηύθυνε έκρυβε μέσα και μια απειλή: αυτή της πολιτικής εξαφάνισης όσων δεν συμφωνήσουν και οι οποίοι «δεν μπορούν να κρυφτούν από την Ιστορία». Κι αυτό γιατί ο Καμμένος και οι ΑΝΕΛ ήταν το τελευταίο βαρίδι – χωρίς αυτούς, θεωρούν στο Μέγαρο Μαξίμου, εκπίπτει το ισχυρότερο επιχείρημα του Κινήματος Αλλαγής όταν απορρίπτει τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κεντροαριστερός «εξαγνισμός» που επιδιώκεται δεν σταματά εκεί. Η κυβέρνηση φέρεται ότι έχει προσεγγίσει κεντροαριστερά στελέχη εντός και εκτός Κινήματος Αλλαγής. Και το κάνει μεθοδικά, μέσω των πιο μετριοπαθών στελεχών της, που ποτέ δεν είδαν θετικά τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ. Ενδεικτικά, πληροφορίες από το κυβερνητικό στρατόπεδο μιλούσαν για επαφές με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλο – και διαψεύστηκαν κατηγορηματικά από την Αγίου Κωνσταντίνου. Σε άλλες περιπτώσεις, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν πιο τυχερά, καθώς πρώην μέλη του κεντροαριστερού φορέα, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Νίκος Μπίστης, αποδείχθηκαν πιο εύκολα προσεγγίσιμα. Οι φήμες, που γίνονται όλο και μεγαλύτερες τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μιλούν για έναν ανασχηματισμό-άνοιγμα στον κεντροαριστερό χώρο. Χωρίς να αποκλείεται να συμμετέχουν σ’ αυτόν κάποιοι εκ των παρισταμένων στο πάνελ του Μεγάλου Μουσικής. Επικοινωνιακά, «καταλύτης» θεωρείται η συμφωνία των Πρεσπών, που για το Μαξίμου τέμνει οριζόντια το πολιτικό σύστημα και διαχωρίζει τους προοδευτικούς από τους συντηρητικούς. Με αυτόν τον τρόπο, ο Τσίπρας θέλει να αποκόψει την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής από τη βάση, θέλοντας να περάσει την εικόνα ενός μεγάλου «προοδευτικού μετώπου» στο οποίο η Φώφη Γεννηματά αρνείται να συμμετάσχει. Καθόλου τυχαία, ο Δημήτρης Παπαδημούλης την Κυριακή έψεξε τόσο τον Κώστα Σημίτη όσο και τον Γιώργο Παπανδρέου για τη σιωπή τους όσον αφορά τη συμφωνία των Πρεσπών. Δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθεί κάτι παρόμοιο. Η πρώτη απόπειρα έγινε αυτοδιοικητικά, και σε μεγάλο βαθμό μπλοκαρίστηκε από τη γρήγορη αντίδραση των στελεχών του κεντροαριστερού φορέα.

ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΙ «ΚΑΜΜΕΝΟΙ». Το ακροατήριο της Κυριακής δεν επέτρεπε προσκλητήρια σαν κι αυτά που επιχείρησε ο Τσίπρας. Κι αυτό γιατί ήταν καθαρά κομματικό, με περισσότερους κεντροαριστερούς στην εξέδρα παρά στο κοινό. Στο Κίνημα Αλλαγής περίμεναν αυτήν την εξέλιξη, καθώς γνωρίζουν πως, παρά τον θόρυβο που προκαλούν, όσοι στον χώρο προωθούν μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν συντριπτική μειοψηφία. Οπως τόνισε και ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου της Γεννηματά Μανώλης Οθωνας, ο Πάνος Καμμένος «είναι το alter ego του Αλέξη Τσίπρα». Στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν πως το διαζύγιο των δύο εταίρων ήταν στημένο, βολικό και για τους δύο. Και πως η πολιτική λογική των ΑΝΕΛ έχει ποτίσει το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. «Επιδιώκουν να χρησιμοποιήσουν την Κεντροαριστερά ως πλυντήριο» σχολίαζαν χθες σε συνομιλητές τους. «Είναι προοδευτικές οι παρεμβάσεις στους θεσμούς; Είναι προοδευτική η σκανδαλολογία;» αναρωτιούνται.

Στο ίδιο πλαίσιο, ο Παύλος Χρηστίδης ανέφερε πως «προοδευτικό μέτωπο με Κουίκ, Παπακώστα και Κουντουρά δεν γίνεται», επισημαίνοντας πως ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ παραμένουν αναπόσπαστα συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται από τον κεντροαριστερό φορέα για τους «νέους Καμμένους» -όσους από τον χώρο είναι διατεθειμένοι να δώσουν χείρα βοηθείας στον ΣΥΡΙΖΑ – είναι ιδιαίτερα σκληρή, ενώ επισημαίνεται πως η στήριξη που παρέχουν είναι στήριξη με ανταλλάγματα. Εναν υπουργικό θώκο ή μια θέση στα ψηφοδέλτια. Ξεπλένοντας, ως ανταπόδοση, τον ΣΥΡΙΖΑ από μια ανίερη συμμαχία που δεν έχει ακόμα λήξει.