Οι δύο μεγάλες νίκες του λαϊκισμού το 2016 ήταν η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες και το «Ναι» στο δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τρία χρόνια από τότε, είναι φανερό πού μπορεί να οδηγήσει ο λαϊκισμός: όσο πλησιάζει η Βρετανία στην έξοδο τόσο πιο νεφελώδης γίνεται ο τρόπος της αποχώρησης, τόσο μεγαλώνει ο φόβος μιας άτακτης αποχώρησης χωρίς συμφωνία.

Η πραγματικότητα αυτή υπενθυμίζει ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Το πραγματικό πρόσωπο του λαϊκισμού έχει αποκαλυφθεί, αλλά ο ίδιος ο λαϊκισμός δεν έχει ηττηθεί ακόμη. Στη Γερμανία, τη χώρα που συνέχισε να κινείται όχι απλώς σαν λοκομοτίβα αλλά σαν τρένο υψηλής ταχύτητας όταν η αμαξοστοιχία της ευρωζώνης άρχισε να θυμίζει οδοντωτό, έχουν αρχίσει να πληθαίνουν οι φωνές υπέρ της εξόδου από την ΕΕ – υπέρ ενός Dexit. Τη δική του σημασία έχει ασφαλώς και το γεγονός ότι για πρώτη φορά όχι απλώς αποκτά υπόσταση αλλά ισχυροποιείται στη μεταφρανκική Ισπανία η Ακρα Δεξιά.

Ολα αυτά σημαίνουν πως η Γηραιά Ηπειρος είναι καταδικασμένη να μην ησυχάσει ποτέ. Σημαίνουν επομένως πως η χώρα μας πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή επαγρύπνηση. Κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται, καμία επανάπαυση σε κεκτημένα περασμένων δεκαετιών. Στα σταυροδρόμια εξάλλου πρέπει κανείς να αποφασίσει ποιον δρόμο θα επιλέξει. Για να πορευτεί στη συνέχεια με την τόλμη και την αποφασιστικότητα που απαιτούν οι καιροί και οι περιστάσεις.