Πλούσια σε αποκαλύψεις ήταν η πρώτη ημέρα της συζήτησης για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ενα μόνο δεν διευκρινίστηκε: πόσα πήρε ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης για να φύγει από το ΚΙΝΑΛ. Είναι αλήθεια ότι ο αντιδήμαρχος Αθηναίων δεν ψηφίζει στη Βουλή και άρα δεν μπορεί να προσμετρηθεί στους προθύμους και τους γυρολόγους. Δεν είναι ούτε ρετάλι ούτε περίτριμμα. Δεν είναι ούτε καν αποστάτης. Αλλά και πάλι, τζάμπα άφησε το κόμμα;

Για τον Σπύρο Δανέλλη, πάλι, οι εκτιμήσεις ποικίλλουν. Oι περισσότεροι πιστεύουν ότι έκανε μια γερή μπάζα. Ο πρώην αρχηγός του βέβαια το διέψευσε, αλλά στο κάτω κάτω πού το ξέρει; Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, που ως απόφοιτος του Χάρβαρντ προσέχει το λεξιλόγιό του, μίλησε αορίστως για συναλλαγή. Ο Ψαριανός πάλι, που τα λέει πιο χύμα, υποπτεύεται πως τα ανταλλάγματα δεν είναι οικονομικά αλλά πολιτικά, ότι του έχουν τάξει δηλαδή από τον ΣΥΡΙΖΑ δημαρχιλίκι ή κάποια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, και τον κάλεσε να το διαψεύσει.

Δίκιο έχει, αλλά ίσως χρειαστεί να διαψεύσει κι εκείνος ότι είναι με το ένα πόδι στη Νέα Δημοκρατία, γιατί μεθαύριο που θα ψηφίσει κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, παρόλο που το κόμμα του είναι υπέρ, και ο ίδιος μέχρι πρόσφατα δεν είχε θέμα με τα ονόματα και τις γλώσσες, μπορεί να βρεθούν κάποιοι κακόβουλοι και να αρχίσουν τα σενάρια.

Ισως βέβαια τελικά να μην ψηφίσει ούτε το Ποτάμι τη συμφωνία, παρόλο που είναι υπέρ, επειδή αφενός θύμωσε με τον Δανέλλη και αφετέρου φοβάται ότι θα περιληφθεί στους Προθύμους Β’ Γύρου. Αυτή η απευκταία εξέλιξη θα είναι ασφαλώς ένα φάλτσο κύκνειο άσμα ενός κόμματος που ήθελε να είναι διαφορετικό από τα άλλα, αλλά τουλάχιστον κανείς δεν θα μπορεί να κατηγορήσει τα στελέχη του ότι τα πήραν ούτε να τους χαρακτηρίσει ασπόνδυλους και γλείφτες. Με μια καλή διευθέτηση μάλιστα (οι δύο όψιμοι Μακεδονομάχοι κατά και οι άλλοι τρεις στην Κίνα), η συμφωνία περνάει.

Εχουν ενδιαφέρον όλα αυτά. Εχει ενδιαφέρον να καταγγέλλεις τον Τσίπρα για τις μεθοδεύσεις του και στη συνέχεια να πέφτεις σε όλες τις παγίδες που σου στήνει. Οπως έχει ενδιαφέρον να στηρίζεις τον Τσίπρα στις κυνικές του επιλογές και στη συνέχεια να πέφτεις ο ίδιος θύμα αυτών των επιλογών. Πώς να αισθάνεται άραγε ο Νίκος Βούτσης μετά τις τελευταίες δηλώσεις του Πάνου Καμμένου για τον γιο του;

Το μόνο καλό είναι ότι πιάνουμε πάτο. Του χρόνου τέτοιες μέρες οι δύο πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής, σε αντίστροφους ρόλους πια, απαλλαγμένοι από την ακροδεξιά ρετσινιά ο ένας και από το Μακεδονικό βάρος ο άλλος, θα αντιπαρατίθενται στη Βουλή σαν δύο πραγματικοί τζέντλεμεν. Οι δίκες του Καμμένου θα έχουν ξεκινήσει. Ο Σπύρος κι ο Γρηγόρης μπορεί να έχουν συμφιλιωθεί. Και στον Λευτέρη δεν θα λείπει καθόλου το ΚΙΝΑΛ.