Αν η πολιτική δεν έχει ηθική, όπως – κακώς – νομίζουν πολλοί, ιδιαίτερα στις ημέρες μας, η άσκησή της, το «πολιτικό παιχνίδι», δεν έπαψε να έχει αρχές και κανόνες. Για την τήρησή τους πρέπει να επαγρυπνεί, πρωτίστως, ο απλός πολίτης. Σ’ αυτόν και στον ρόλο του συμπυκνώνεται η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας. Αν αυτή απαξιωθεί, καταρρέει η «αληθής Δημοκρατία». Αποστερείται του πυλώνα που στηρίζει ολόκληρο το οικοδόμημά της.

Αυτά που συντελούνται τελευταία στην πολιτική μας σκηνή σηματοδοτούν μια ραγδαία επιστροφή στις αποφράδες ημέρες των Ιουλιανών του ’65! Την πρώτη πράξη ενός πολιτικού δράματος που κατέληξε σε εθνική τραγωδία για τον Ελληνισμό στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Σήμερα, η «Αριστερά» του τιποτόφρονος κ. Τσίπρα μετατρέπει τη Βουλή των Ελλήνων, όπως διέπραξαν τότε το Παλάτι και οι ξένοι, σε χαρτοπαικτική λέσχη!

Από το βήμα της Βουλής είχαμε επισημάνει, στις 6 Δεκεμβρίου 2011, ότι στον δημόσιο βίο της χώρας άρχισαν να κυκλοφορούν, σαν σημαδεμένα τραπουλόχαρτα στη διάθεση κάθε αδίστακτου πολιτικού τζογαδόρου, πρόσωπα και «κόμματα» με σημαία ευκαιρίας. Είχαν ξεπηδήσει σαν έκφραση μιας οργισμένης κοινής γνώμης που, δυστυχώς, αφέθηκε να ταυτιστεί με τα δηλητηριώδη εκείνα προϊόντα της «αντιμνημονιακής» συνωμοσίας. Εκείνων οι οποίοι, την ώρα της απεγνωσμένης προσπάθειας να διασωθεί η πατρίδα μας από τη χρεοκοπία, κατάφεραν εναντίον της και πισώπλατα αλλεπάλληλα χτυπήματα. Από τα οποία δεν μπορούν ακόμα να συνέλθουν ο λαός μας και η χώρα. Η μόνη ανάμεσα στις τέσσερις υπό χρεοκοπία, τότε, χώρες της ΟΝΕ.

Το 1965, το Παλάτι κι ο βασιλιάς έβγαζαν από το μανίκι ένα προς ένα τα σημαδεμένα τραπουλόχαρτα της αποστασίας και πλαστογραφούσαν την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ετσι και σήμερα, η εν λόγω «Αριστερά» κι ο «πρίγκιπάς» της χρησιμοποιούν για τον ίδιο σκοπό τα δικά τους σημαδεμένα τραπουλόχαρτα. Πρόσωπα και «κόμματα» των οποίων, όσα προαναφέραμε για τις συνθήκες που επέτρεψαν την εμφάνισή τους στον δημόσιο βίο, προσδιόρισαν έκτοτε και την αποστολή!

Ωστόσο, αυτά τα «σημεία των καιρών» δεν εμφανίζονται μόνο στο Μέγαρο των Παλαιών Ανακτόρων. Ανάλογο «πολιτικό παιχνίδι», με ασήμαντο, είναι αλήθεια, διακύβευμα, ξεκίνησε προχθές και στο… Μέγαρο Μουσικής! Αυτός ο τζόγος άρχισε με κάτι ψιλά, «πενταροδεκάρες» της πολιτικής, κι εκεί φυσικά θα μείνει. Η αξία και το ειδικό πολιτικό βάρος των προσώπων τα οποία εμφανίστηκαν σαν αβανταδόροι του κ. Τσίπρα και της «μπλόφας» του περί… προοδευτικού πόλου δείχνουν από μόνα τους την απελπισία που τον διακατέχει. Είναι αναπόφευκτη η επερχόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και η διάλυση του πολιτικού συνονθυλεύματός του. Γι’ αυτό αυτή η «μπλόφα» του κ. Τσίπρα δεν έχει μέλλον…

Πρόκειται, απλώς, για μια μάχη οπισθοφυλακής. Με μερικά, ακόμη, σημαδεμένα τραπουλόχαρτα, πολιτικά «απολειφάδια» – κατά την προσφιλή διατύπωση του κ. Τσίπρα – δεν κερδίζεται αυτό το παιχνίδι, που έχει αποκλειστικά στόχο το ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαστε στο 2012, ούτε στο 2015. Σήμερα είναι μεγάλη αυτή η «μπουκιά» για τον κ. Τσίπρα. Κι εδώ που τα λέμε, πάει πολύ γι’ αυτόν, από ενθουσιώδης και σκληρός, μάλιστα λενινιστής, όπως εμφανίστηκε κι έδρασε στις πλατείες και στους δρόμους ευθύς ως ξέσπασε η οικονομική κρίση, να το παίξει τώρα… σοσιαλδημοκράτης. Τώρα πια, σαν δεξιός ψάλτης της κυρίας Μέρκελ, ίσως σταθεί πιο τυχερός!